Nowe Hajduki

W dzisiejszym świecie Nowe Hajduki zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy chodzi o politykę, technologię, naukę czy kulturę, Nowe Hajduki stał się tematem ciągłej debaty i refleksji. Jej implikacje i reperkusje docierają do wszystkich sfer społeczeństwa, wywołując zarówno entuzjazm, jak i kontrowersje. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ Nowe Hajduki w różnych obszarach, analizując jego różne aspekty i oferując globalną wizję jego wpływu w dzisiejszym świecie.

Nowe Hajduki
Neu-Heiduk
gmina wiejska
Ilustracja
Kopalnia Bismarckschacht na pocztówce, szyby Bismarcka II i I
Państwo

 Polska

Powierzchnia

0,853 492 km²

Populacja (przed 1935)
• liczba ludności


około 6500

• gęstość

około 7616 os./km²

Położenie na mapie Chorzowa
Mapa konturowa Chorzowa, po lewej znajduje się punkt z opisem „Nowe Hajduki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Nowe Hajduki”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Nowe Hajduki”
Ziemia50°18′N 18°56′E/50,294500 18,939944

Nowe Hajduki (Hajduki Nowe) – (niem. Neu Heiduk) dawna osada robotnicza i gmina wiejska, która w 1934 roku stała się częścią Chorzowa.

Historia

Nowe Hajduki były stosunkowo młodą osadą, której początek sięga 1857 roku. W 1869 roku na obszarze osady założono rządową kopalnię węgla kamiennego Bismarckschacht (późniejsza pol. Król-Piast), zamknięto ją w 1928 roku ze względów ekonomicznych; pod koniec lat 30. XX wieku zakład był zlikwidowany, zabudowania rozebrane, a szyby zamurowane, wydobycie kontynuowano jednak wykorzystując inne szyby.

Zabudowa osady składała się głównie z jednopiętrowych domów krytych papą. W 1885 roku wzniesiono budynek szkoły, w której mieściło się początkowo 6 sal. Na terenie gminy wybudowano również szpital Spółki Brackiej (późniejszy szpital im. dr. Andrzeja Mielęckiego), który mieścił początkowo 120 łóżek, przez co uchodził wówczas za największy na Górnym Śląsku.

Wieża wodna szpitala im. dra Andrzeja Mielęckiego w 2012 roku

W 2. połowie XIX wieku składały się z trzech kolonii, były to:

  • kolonia domu sypialnianego (niem. Schlafhauskolonie), mieszkali w niej pracownicy kopalni węgla kamiennego Piast (zob. Kopalnia Węgla Kamiennego Prezydent, położona w rejonie ulicy Kazimierza Pułaskiego w Chorzowie)
  • kolonia bankrucka (niem. Bankerottkolonie), położona w rejonie części ulicy Wolności
  • Wybłyszczowiec (niem. Grenzkolonie ), położona w rejonie ulic: Kozielskiej, Zabrskiej oraz części ulicy Strzelców Bytomskich.

Uchwałą Wydziału Powiatowego w Bytomiu z 9 listopada 1880 roku utworzono z wyżej wymienionych osad nową gminę Hajduki Nowe, co zatwierdził dekret cesarza Wilhelma I z 18 sierpnia 1882 roku, a urzędowa nazwa nowej jednostki została określona jako Neu-Heiduk. Gmina liczyła 45,602 ha obszaru dworskiego, który wcześniej należał do Górnych Hajduk oraz 6,526 ha ziem obwodu gminnego, całkowita powierzchnia wynosiła 0,853 492 km², była zamieszkana przez około 6,5 tys. osób.

22 czerwca 1922 w ogrodzie przy ulicy Janiny Omańkowskiej odsłonięto pomnik poległych powstańców śląskich z Nowych Hajduk (byli to: Engelbert Długosz, Augustyn Gnidikowicz, Ludwik Malik, Augustyn Rymiorz, Józef Smykała i Leon Szulc), który budowano od maja tegoż roku; wyryto na nim nazwiska poległych oraz zamurowano w nim tekst odezwy do społeczeństwa.

Zgodnie z ustawą (Dz. Ust. Śląsk. Nr. 13, poz. 24) z dniem 1 lipca 1934 gmina Nowe Hajduki stała się częścią miasta Królewskiej Huty, którą przemianowano na Chorzów i od tego czasu nazwa była coraz rzadziej używana. Nowe Hajduki otrzymały nazwę Chorzów IV. Rozwój zabudowy i dróg spowodował utratę widocznej odrębności, a w konsekwencji włączenie do dzielnicy Chorzów I (numer IV otrzymały Wielkie Hajduki, połączone z Chorzowem w 1939 roku).

W Nowych Hajdukach w 1888 roku urodził się Gerhard Wagner, Naczelny Lekarz Rzeszy Niemieckiej (Reichsärzteführer) w czasach III Rzeszy.

Przypisy

  1. a b c Seidel 1938 ↓, s. 13.
  2. a b c d Seidel 1938 ↓, s. 15.
  3. Seidel 1938 ↓, s. 13–14.
  4. a b Seidel 1938 ↓, s. 14.
  5. a b Seidel 1938 ↓, s. 16.
  6. Królewska Huta – Chorzów. „Przegląd Notarjalny”. XIII (12), s. 288, 1934. Wiktor Natanson. Izba Notarjalna Okręgu Sądu Apelacyjnego w Warszawie. 
  7. Seidel 1938 ↓, s. 13, 16.
  8. Datenbank der Reichstagsabgeordneten Basis: Reichstagshandbücher (1919 – 1933/38) (niem.).

Bibliografia