W dzisiejszym świecie Nowe Hajduki zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy chodzi o politykę, technologię, naukę czy kulturę, Nowe Hajduki stał się tematem ciągłej debaty i refleksji. Jej implikacje i reperkusje docierają do wszystkich sfer społeczeństwa, wywołując zarówno entuzjazm, jak i kontrowersje. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ Nowe Hajduki w różnych obszarach, analizując jego różne aspekty i oferując globalną wizję jego wpływu w dzisiejszym świecie.
gmina wiejska | |
Kopalnia Bismarckschacht na pocztówce, szyby Bismarcka II i I | |
Państwo | |
---|---|
Powierzchnia |
0,853 492 km² |
Populacja (przed 1935) • liczba ludności |
|
• gęstość |
około 7616 os./km² |
Położenie na mapie Chorzowa | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa śląskiego | |
50°18′N 18°56′E/50,294500 18,939944 |
Nowe Hajduki (Hajduki Nowe) – (niem. Neu Heiduk) dawna osada robotnicza i gmina wiejska, która w 1934 roku stała się częścią Chorzowa.
Nowe Hajduki były stosunkowo młodą osadą, której początek sięga 1857 roku. W 1869 roku na obszarze osady założono rządową kopalnię węgla kamiennego Bismarckschacht (późniejsza pol. Król-Piast), zamknięto ją w 1928 roku ze względów ekonomicznych; pod koniec lat 30. XX wieku zakład był zlikwidowany, zabudowania rozebrane, a szyby zamurowane, wydobycie kontynuowano jednak wykorzystując inne szyby.
Zabudowa osady składała się głównie z jednopiętrowych domów krytych papą. W 1885 roku wzniesiono budynek szkoły, w której mieściło się początkowo 6 sal. Na terenie gminy wybudowano również szpital Spółki Brackiej (późniejszy szpital im. dr. Andrzeja Mielęckiego), który mieścił początkowo 120 łóżek, przez co uchodził wówczas za największy na Górnym Śląsku.
W 2. połowie XIX wieku składały się z trzech kolonii, były to:
Uchwałą Wydziału Powiatowego w Bytomiu z 9 listopada 1880 roku utworzono z wyżej wymienionych osad nową gminę Hajduki Nowe, co zatwierdził dekret cesarza Wilhelma I z 18 sierpnia 1882 roku, a urzędowa nazwa nowej jednostki została określona jako Neu-Heiduk. Gmina liczyła 45,602 ha obszaru dworskiego, który wcześniej należał do Górnych Hajduk oraz 6,526 ha ziem obwodu gminnego, całkowita powierzchnia wynosiła 0,853 492 km², była zamieszkana przez około 6,5 tys. osób.
22 czerwca 1922 w ogrodzie przy ulicy Janiny Omańkowskiej odsłonięto pomnik poległych powstańców śląskich z Nowych Hajduk (byli to: Engelbert Długosz, Augustyn Gnidikowicz, Ludwik Malik, Augustyn Rymiorz, Józef Smykała i Leon Szulc), który budowano od maja tegoż roku; wyryto na nim nazwiska poległych oraz zamurowano w nim tekst odezwy do społeczeństwa.
Zgodnie z ustawą (Dz. Ust. Śląsk. Nr. 13, poz. 24) z dniem 1 lipca 1934 gmina Nowe Hajduki stała się częścią miasta Królewskiej Huty, którą przemianowano na Chorzów i od tego czasu nazwa była coraz rzadziej używana. Nowe Hajduki otrzymały nazwę Chorzów IV. Rozwój zabudowy i dróg spowodował utratę widocznej odrębności, a w konsekwencji włączenie do dzielnicy Chorzów I (numer IV otrzymały Wielkie Hajduki, połączone z Chorzowem w 1939 roku).
W Nowych Hajdukach w 1888 roku urodził się Gerhard Wagner, Naczelny Lekarz Rzeszy Niemieckiej (Reichsärzteführer) w czasach III Rzeszy.