W tym artykule zbadamy temat Ośmioraka ścieżka z różnych perspektyw i podejść. Biorąc pod uwagę jego dzisiejsze znaczenie, niezwykle ważne jest zrozumienie implikacji i konsekwencji, jakie Ośmioraka ścieżka ma dla naszego społeczeństwa. W tym artykule dokładnie przeanalizujemy różne aspekty Ośmioraka ścieżka, od jego pochodzenia i historii po wpływ na współczesny świat. Poprzez wywiady z ekspertami, analizę danych i konkretne przykłady zapewnimy czytelnikowi pełny i szczegółowy obraz Ośmioraka ścieżka, w celu uzyskania głębszego i bardziej krytycznego zrozumienia tego ważnego tematu.
Ten artykuł od 2012-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Szlachetna Ośmioraka Ścieżka (także: Ośmiostopniowa, Ośmioaspektowa) – zbiór podstawowych zaleceń buddyzmu. Zgodnie z Czwartą Szlachetną Prawdą wygłoszoną przez Buddę na pierwszym kazaniu, ścieżka prowadzi do wyzwolenia, do spokoju, wygaśnięcia cierpienia (dukkha), do bezpośredniej wiedzy, do oświecenia, do nirwany. Ośmioraka Ścieżka prowadzi do wyplenienia pożądań, awersji i iluzji. Składa się z ośmiu części:
„Zobowiązuję się przestrzegać nakazu, by powstrzymywać się od odbierania życia.”
W przeciwieństwie do religii, w tym chrześcijańskiej, w których nakaz „nie zabijaj” stosuje się wyłącznie do człowieka, buddyjski nakaz dotyczy każdej istoty, która ma ciało, każdego stworzenia, które czuje (każdej czującej istoty). Słowa Buddy z Dhammapady:
Logicznym wnioskiem z ahimsy – głównej idei przyświecającej filozofii buddyjskiej jest fakt, że jedynie dieta wegetariańska oraz jej bardziej radykalne formy są odpowiednią dietą dla buddystów. O ile większość zasad w buddyzmie to wskazówki, które nie muszą być przestrzegane mocno rygorystycznie, a także wiele z nich dotyczy tylko ludzi pragnących doznać oświecenia, o tyle do przestrzegania podstawowej zasady - ahimsy, zobowiązany jest każdy buddysta. Potwierdzenia tego - poza samą oczywistością płynącą z ahimsy - są słowa Buddy zawarte w Lankavatara oraz Surangama Sutra, a także innych tekstach.
Właściwa mowa określa zalecenia dla buddystów dotyczące tego jak i kiedy powinni się wypowiadać. W kanonie palijskim znajdujemy liczne fragmenty dotyczące właściwej mowy. W Suttcie o Ośmioaspektowej Ścieżce (Magga-vibhanga Sutta, SN XLV.8.) czytamy:
Co to jest właściwa mowa?
Powstrzymanie się od kłamstwa, powstrzymanie się od kłótni, powstrzymanie się od obelg, powstrzymanie się od czczego gadania. Mnisi, to jest nazywane właściwą mową.
W Abhayarājakumāra Sutta (MN.058 - Mowa do księcia Abhaya) Budda określa właściwą mowę następująco:
Tak usłyszałem. Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał w Rajagaha w Bambusowym Gaju w Sanktuarium Wiewiórek. (…)
Tak też książę, takiej mowy o której Tathagata wie, że jest nieprawdziwa, niepoprawna i niekorzystna i która jest również niechciana i niemiła innym, takiej mowy Tathagata się nie podejmuje.
Takiej mowy o której Tathagata wie, że jest prawdziwa, poprawna ale niekorzystna i która jest również niechciana i niemiła innym, takiej mowy Tathagata się nie podejmuje.
Taką mowę o której Tathagata wie, że jest prawdziwa, poprawna, korzystna ale która jest niechciana i niemiła innym, Tathagata zna czas by użyć takiej mowy.
Takiej mowy o której Tathagata wie, że jest nieprawdziwa, niepoprawna i niekorzystna i która jest chciana i miła innym, takiej mowy Tathagata się nie podejmuje.
Taką mowę o której Tathagata wie, że jest prawdziwa, poprawna, korzystna i która jest chciana i miła innym, Tathagata zna czas by użyć takiej mowy.
Na podstawie też innych fragmentów Tipitaki możemy stwierdzić, że właściwa mowa powinna spełniać następujące warunki:
W przypadku gdyby prawdziwe i korzystne słowa nie są możliwe do przyjęcia przez słuchającego buddysta cierpliwie czeka na właściwszy moment do wypowiedzi.
Szlachetna Ośmioraka Ścieżka umożliwia również podział buddyzmu na trzy fundamentalne praktyki:
W dosłownym tłumaczeniu z pali i sanskrytu, języków najstarszych buddyjskich tekstów, „Nauka Przebudzonego”.