W dzisiejszym świecie Bardo (stan) stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na gospodarkę, Bardo (stan) wywołuje liczne dyskusje i debaty w różnych obszarach. Biorąc pod uwagę jego znaczenie, niezwykle ważne jest dokładne przeanalizowanie kluczowych aspektów związanych z Bardo (stan), od jego pochodzenia i ewolucji po wpływ na życie codzienne. W tym artykule zbadamy różne aspekty Bardo (stan) i jego znaczenie w bieżącym kontekście.
Bardo (skt. antarabhawa; tyb. བར་དོ་, Wylie: bar do) – w dosłownym tłumaczeniu stan pośredni. Pojęcie buddyjskie z języka tybetańskiego określające każdy przejściowy stan egzystencji: życie, medytację, sen, śmierć.
Najczęściej używane w odniesieniu do stanu pośredniego pomiędzy śmiercią a kolejnymi narodzinami.
Według nauk buddyzmu tybetańskiego wyróżnia się sześć głównych stanów bardo:
Zgodnie z tymi naukami doświadczenia w czasie śmierci klinicznej należy odnieść do stanów doświadczanych w shinay bardo, bardo tego życia.
Nauki o bardo szczegółowo opisane są w buddyzmie tybetańskim np. w naukach Lamrimu, a po raz pierwszy dotarły do świata kultury zachodniej poprzez wydanie tłumaczenia Tybetańskiej Księgi Umarłych (popularnej termy w Tybecie pochodzącej od tertona Karma Lingpa ze szkoły ningma) w angielskim tłumaczeniu Evansa-Wentza w XIX w. Tłumaczenie to jednak spowodowało ówcześnie wiele nieporozumień i porównań np. do mitologii Księgi umarłych starożytnego Egiptu. Buddyzm tybetański natomiast opiera się na doświadczeniach weryfikowanych z praktyką wadżrajany, którą można zrealizować bezpośrednio, np. poprzez tantry jogi najwyższej. Tym niemniej najwcześniejszym historycznym źródłem nauk o bardo, które uwzględniają bardo dharmaty, jest m.in. tantra dzogczen „Zjednoczenie Słońca z Księżycem (XI-XII w n.e.).
Według nauk o bardo opisanych w Lamrimie przebywanie w stanie pośrednim pomiędzy śmiercią a kolejnymi narodzinami, zwanym "bardo stawania się" (Wylie: sidpai bardo), następuje po tym, jak się nie rozpoznało natury umysłu Przejrzyste Światło po zakończeniu własnego procesu umierania oraz po bardo dharmaty. Przybiera się wtedy subtelną formę istnienia posiadającą właściwości o następujących głównych cechach:
Nauki te mówią, że czas przebywania w stanie bardo kończy się z chwilą, kiedy świadomość istoty, która ma się po stanie bardo odrodzić w świecie jako człowiek, "umiejscowi się" w łonie przyszłej matki pod wpływem silnych nie do odparcia emocji związanych z obserwacją kochających się istot, tj. tej właśnie matki oraz ojca, poprzez odpowiedni związek uwarunkowany prawem czynów karmicznych (karma). Podobnie jest, gdy owa świadomość ma się odrodzić jako inna istota, np. jako zwierzę. Nauki przy tym podkreślają, że odrodzenie (reinkarnacja) po stanie bardo jako człowiek jest jednak bardzo rzadkie, gdyż wymaga m.in. bardzo wielu sprzyjających okoliczności, nagromadzenia odpowiedniego dobroczynnego potencjału karmy oraz mądrości.