Order Czerwonego Sztandaru Pracy

W dzisiejszym świecie Order Czerwonego Sztandaru Pracy odgrywa fundamentalną rolę w społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy chodzi o technologię, kulturę, politykę, czy jakikolwiek inny aspekt życia codziennego, Order Czerwonego Sztandaru Pracy ma znaczący wpływ. Od swoich początków do chwili obecnej Order Czerwonego Sztandaru Pracy był przedmiotem badań, debat i kontrowersji, generując ciągłe zainteresowanie zarówno ekspertów, jak i fanów. W tym artykule szczegółowo zbadamy rolę Order Czerwonego Sztandaru Pracy w dzisiejszym społeczeństwie, analizując jego wpływ w różnych obszarach i jego znaczenie we współczesnym świecie.

Order Czerwonego Sztandaru Pracy
Орден Трудового Красного Знамени
Awers
Awers wersji 1928–1936
Awers
Awers wersji 1936–1943
Awers
Awers wersji 1943–1991
Rewers
Rewers 1943–1991
Baretka
Baretka
Ustanowiono

7 września 1928

Wielkość

44 x 37 mm

Kruszec

srebro

Wydano

1 224 590

Powyżej

Order Wojny Ojczyźnianej

Poniżej

Order Przyjaźni Narodów

Order Czerwonego Sztandaru Pracy (ros. Орден Трудового Красного Знамени) – ustanowiony uchwałą Centralnego Komitetu Wykonawczego oraz Rady Komisarzy Ludowych ZSRR z 7 września 1928 roku. W późniejszym okresie statut był kilkakrotnie zmieniany decyzją Centralnego Komitetu Wykonawczego i Rady Komisarzy Ludowych ZSRR z 7 maja 1936 roku oraz dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z 9 czerwca 1943 i 16 grudnia 1947 roku.

Wcześniej nadawany był Order Czerwonego Sztandaru Pracy RFSRR ustanowiony na VIII Wszechrosyjskim Zjeździe Rad w dniu 28 grudnia 1920 roku. Nieco później były ustanowione podobne ordery w innych republikach radzieckich. Z dniem ustanowienia ogólnoradzieckiego Orderu Czerwonego Sztandaru Pracy – nadawanie podobnych orderów w poszczególnych republikach zostało zakończone.

Statut orderu

Order nadawany był w uznaniu wielkich zasług dla radzieckiego państwa i społeczeństwa w dziedzinie produkcji, nauki, kultury, literatury, sztuki, oświaty, ochrony zdrowia oraz w innych sferach działalności państwowej i społecznej.

Zgodnie ze statutem orderem mogli być nagradzani obywatele ZSRR oraz przedsiębiorstwa, jednostki wojskowe, instytucje, organizacje, republiki związkowe i autonomiczne, kraje, obwody, rejony, miasta i inne jednostki podziału administracyjnego. Orderem mogli być też nagradzani obywatele innych państw, ponadto przedsiębiorstwa, instytucje, organizacje, miasta z tych krajów.

Order nadawany był w szczególności:

  • za wybitne zasługi w rozwoju przemysłu, rolnictwa, budownictwa, transportu oraz innych gałęzi gospodarki narodowej, zwiększanie efektywności produkcji,
  • za wielkie zasługi w rozwoju nauki i techniki, wdrażanie nowych technologii,
  • za projekty racjonalizatorskie, mające wielkie znaczenie techniczno-ekonomiczne,
  • za wybitne zasługi w umacnianiu obronności kraju,
  • za wybitne zasługi w dziedzinie radzieckiej kultury, literatury i sztuki,
  • za wielkie zasługi w wychowaniu i kształceniu młodego pokolenia, za szczególne osiągnięcia w dziedzinie kultury fizycznej i sportu,
  • za umacnianie socjalistycznej praworządności i porządku publicznego,
  • za wielkie zasługi w rozwoju współpracy gospodarczej, naukowo-technicznej między ZSRR a innymi państwami.

Order nosi się na lewej piersi w kolejności za Orderem Czerwonego Sztandaru a przed Orderem Przyjaźni Narodów.

Nadania

 Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy.

Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy RFSRR nagrodzony był w dniu 28 lipca 1921 roku po raz pierwszy chłop z guberni homelskiej – Nikita Mienczukow – za wybitne zasługi w zwalczaniu powodzi.

Pierwszym kolektywem nagrodzonym orderem były tulskie zakłady zbrojeniowe, którym nadano order decyzją z dnia 25 kwietnia 1921 roku za wykonanie planu produkcji karabinów i amunicji w okresie zagrożenia miasta ze strony białogwardyjskich wojsk Denikina.

Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy nr 1 były nagrodzone Zakłady Putiłowskie w Leningradzie.

Ogólna liczba nadań do dnia 21 grudnia 1991 roku, kiedy to zakończono nadawanie orderu – wyniosła 1 224 590.

Opis odznaki orderu

Order Czerwonego Sztandaru Pracy ma kształt owalny. Pierwotna forma orderu z 1928 została zmodyfikowana w 1936. Podstawowy element to koło zębate, którego górna część jest osłonięta sztandarem z rubinowo-czerwonej emalii. Na sztandarze znajduje się złoty napis: CCCP (pol. ZSRR). W środkowej części umieszczony jest pozłacany wizerunek sierpa i młota na planie elektrowni wodnej i mostu kolejowego. Woda poniżej mostu pokryta jest niebieską emalią. Poniżej wizerunku godła państwowego znajduje się złoty półkolisty wieniec. W kole zębatym, poniżej wieńca, są wycięcia wypełnione białą emalią. Na kole zębatym jest zamieszczony napis: Пролетарии всех стран, соединяйтесь! (pol. Proletariusze wszystkich krajów, łączcie się!). W dolnej części odznaki są zamieszczone rozchodzące się w prawo i w lewo złote kłosy pszeniczne, związane złotą wstęgą, na której znajduje się pięcioramienna gwiazda pokryta czerwoną emalią. Sierp i młot oraz gwiazda są odrębnymi elementami przynitowanymi do orderu. Order do 1943 noszony był w formie odznaki przykręcanej za pomocą gwintu i nakrętki. Od 19 czerwca 1943 order noszony jest na ciemnoniebieskiej wstążce wiązanej na modę rosyjską z granatowymi paskami po bokach.

Bibliografia

  • G. Koliesnikow, A. Rożkow – Ordery i medale ZSRR, wyd. II uzupełnione, Wojenizdat, Moskwa 1978 (ros.)
  • Михаил Музалевский, Сергей Шишков: Ордена и медали СССР 1918 - 1991. T. 1. Ворон, 1996, s. 201-211. (ros. • ang.).
  • Wojskowy słownik encyklopedyczny, Moskwa 1986 (ros.)
  • Statut i opis orderu (ros.)