Kwestia Pałac Szustra jest dziś tematem niezwykle aktualnym. Coraz więcej osób chce dowiedzieć się więcej o Pałac Szustra i jego wpływie na ich codzienne życie. W tym artykule dokładnie przeanalizujemy wszystko, co jest związane z Pałac Szustra, od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Przeanalizujemy różne perspektywy i opinie ekspertów w dziedzinie Pałac Szustra, w celu przedstawienia pełnej i obiektywnej wizji na ten temat. Oprócz tego przyjrzymy się także najnowszym trendom i nowościom związanym z Pałac Szustra, tak aby czytelnik miał jak najbardziej aktualne informacje. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się wszystkiego, co musisz wiedzieć o Pałac Szustra!
nr rej. 454/2 z 1.07.1965 | |
Pałac Szustrów, elewacja zachodnia | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Adres |
ul. Morskie Oko 2 |
Architekt |
Efraim Szreger, Henryk Marconi przebudowa w stylu neogotyckim, Adam Idźkowski przebudowa w stylu neorenesansowym |
Rozpoczęcie budowy |
1772 |
Ukończenie budowy |
1775 |
Ważniejsze przebudowy |
1845, 1852 |
Zniszczono |
1944 |
Odbudowano |
1962–1965 |
Pierwszy właściciel | |
Położenie na mapie Warszawy | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
52°12′14,98″N 21°01′32,81″E/52,204161 21,025781 |
Pałac Szustra, także pałacyk Szustra lub pałacyk Lubomirskich – pałac w Warszawie znajdujący się przy ul. Morskie Oko 2 w parku Morskie Oko w dzielnicy Mokotów. Siedziba Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki.
W latach 1772–1774 Efraim Szreger na miejscu zniszczonego dworu kupca Burbacha wzniósł klasycystyczny pałacyk-piętrową willę na planie kwadratu dla marszałkowej księżnej Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej. Był to główny budynek założenia ogrodowego zaprojektowanego przez Szymona Bogumiła Zuga. Posiadłość nosiła nazwę Mon coteau (z franc. „moje zbocze wzgórza”). Zabudowania gospodarcze i ogród nie zachowały się. Ocalały jedynie wieża z gołębnikiem i bramą oraz glorieta flamandzka (tzw. Domek Mauretański), znajdujące się przy ulicy Puławskiej.
W 1776 Zug przebudował wschodnią elewację budynku, a w 1845, po zakupieniu posiadłości przez Franciszka Szustra, zmian architektonicznych w stylu neogotyckim dokonał Henryk Marconi. Dobudowano wtedy dwupiętrową oficynę od strony zachodniej. Kolejna przebudowa, tym razem neorenesansowa, została przeprowadzona w 1852 według projektu Adama Idźkowskiego. W 1899 w pobliżu pałacu wzniesiono Mauzoleum Szustrów, w którym spoczęli Franciszek Szuster i jego żona Rozalia (w 1973 Tadeusz Szuster przeniósł ich szczątki na cmentarz Powązkowski).
W czasie II wojny światowej Niemcy wycięli niemal cały park, zaś sam pałac spłonął w 1944 roku. Po wojnie nieruchomość znacjonalizowano. Pałac został odbudowany w latach 1962–1965 według projektu Jerzego Brabandera.