Obecnie Padú Lampe to temat, który zyskał duże znaczenie we współczesnym społeczeństwie. Od lat Padú Lampe jest przedmiotem debat i dyskusji w różnych obszarach, czy to w polityce publicznej, w świecie akademickim, czy w codziennym życiu ludzi. Jednak pomimo znaczenia, jakie zyskał Padú Lampe, nadal istnieje wiele aspektów, które są mało znane lub budzą kontrowersje. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Padú Lampe, analizując jego wpływ na społeczeństwo, jego ewolucję na przestrzeni lat i możliwe konsekwencje, jakie ma dla przyszłości.
Pomnik Padú Lampego grającego na pianinie w Oranjestadzie | |
| Imię i nazwisko |
Juan Chabaya Lampe |
|---|---|
| Pseudonim |
Padú Lampe, Padú del Caribe, Tata di Cultura |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki |
muzyka karaibska, merengue, Danza, bolero, mambo, twist, rock and roll, swing[1] |
| Zawód | |
| Aktywność | |
| Wydawnictwo |
Zona Bon Records |
| Odznaczenia | |
Padú Lampe lub Padú del Caribe, właśc. Juan Chabaya Lampe (ur. 26 kwietnia 1920 w Oranjestadzie, zm. 28 listopada 2019 tamże[1][2]) – arubański piosenkarz, multiinstrumentalista, pianista, kompozytor, pisarz, malarz oraz autor słów do hymnu Aruby[3][4].
Ojciec Padú Lampego również był z zawodu muzykiem; grał w zespole muzycznym, w którego skład wchodzili także wujkowie Lampego: Zep (flet), Olivier (skrzypce) oraz Wim (wiri)[5]. W młodości uczył go gry na pianinie[1].
W wieku 16 lat stworzył już własny styl muzyczny i zaczął grać na placach oraz imprezach arubańskich. Sam nauczył się grać na wielu instrumentach, w tym na cuatro, skrzypcach, mandolinie i klarnecie[1][5].
W 1950 roku wraz z Rufo Weverem stworzyli patriotyczny utwór „Aruba Dushi Tera” (Lampe słowa do piosenki, a Wever muzykę). 26 lat później, 18 marca 1976 roku, został on przyjęty jako hymn Aruby[1][6].
Jego pierwszym albumem był En Venezuela wydany w 1960 roku. Sprzedał się on w ponad 50 000 sztukach już w pierwszym roku po wydaniu[1][7].
W swojej karierze wydał ponad 10 albumów studyjnych (w tym dwa dostępne cyfrowo), a także kilkadziesiąt singli[4]. Skomponował ponad 400 utworów muzycznych[1]. Występował na salach koncertowych w Portoryko, Dominikanie, Kolumbii, Wenezueli, Stanach Zjednoczonych (w tym w Nowym Jorku, Miami i Seattle) i na Kubie[1]. Szczególnie popularny stał się na Arubie i Karaibach, gdzie nazwano go „Tata di nos Cultura” (pol. Ojciec naszej Kultury)[4].
Juan Lampe napisał również trzy książki z zakresu filozofii i metafizyki: The 3rd Element (1960), Ciencia asercando e mundo spiritual? oraz Harmoniology: The Art and Science of Living in Harmony with the Universal Laws: a Practical Guidebook Providing the Key to Peace, Health, and Happiness (Dorrance, 1976[8])[5][6].
W 1946 roku ożenił się z Daisy Croes[1][9]. Mają córkę Vivian Lampe[1][5].
Padú Lampe urodził się tydzień przed śmiercią swojego dziadka, który był jego imiennikiem. Wtedy matka nazwała Lampego „Padúshi” (pol. Słodki Mały Dziadek). W kolejnych latach pseudonim został skrócony do „Padú”[6].
W marcu 2017 roku otworzono plac Plaza Padú w Oranjestadzie poświęcony artyście, na którym znajduje się pomnik twórców hymnu Aruby przy pianinie oraz fontanna z dużymi, na wpół zanurzonymi w wodzie klawiszami pianina, które w trakcie nocy są podświetlane[6][10][11].
Powstały również książki biograficzne o Lampe, w tym The Art of Padú Lampe[12].
| Rok | Dane dot. albumu |
|---|---|
| r.n. | Sounds Of Friendship[13] (oraz Tony Thijsen)
|
A Hi-Fi Roundtrip With Padu Del Caribe[14]
| |
Su Piano Y Ritmo[15]
| |
Toy Contento[16]
| |
¡No Hay 5° Malo![17]
| |
| 1960 | En Venezuela[18]
|
| 1962 | Viajando Con Padu[19]
|
| 1973 | De Regreso Con Padu Del Caribe[20]
|
| 1976 | En Caracas[21]
|
| 1979 | Padú Volumen 3[22]
|
Recordando A Rufo Wever 1917-1977[23]
| |
| 1993 | Recuerdonan Stimá[17][24]
|
| 2009 | Cu Amor I Carino[25]
|
| Rok | Dane dot. albumu |
|---|---|
| 1994 | Cu Amor I Cariño[26]
|
| 1995 | Ritmo Sin Par[27]
|
| Rok | Wykonawca | Album | Utwór | Uwagi | Źr. |
|---|---|---|---|---|---|
| 1950[a] | N/A | „Aruba Dushi Tera” | słowa | [1][6] | |
| 2015 | William Anthony | Nos Tera | „Despedida” | [28] | |
| 2018 | Nami Un Chèns | „Nami Un Chèns” | [29] | ||