W dzisiejszym świecie Peter Lagger to temat, który przyciąga uwagę ludzi w każdym wieku i każdej kulturze. Jego znaczenie znalazło odzwierciedlenie w szerokim zasięgu medialnym, a także w rosnącym zainteresowaniu, jakie wzbudziło w różnych sektorach społeczeństwa. Zarówno eksperci, jak i hobbyści znaleźli powody, aby poświęcić czas i zasoby na badanie tego tematu i jego konsekwencji. W tym artykule przyjrzymy się Peter Lagger pod różnymi kątami, analizując jego wpływ w różnych obszarach i oferując perspektywy umożliwiające lepsze zrozumienie jego znaczenia w bieżącym kontekście.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Peter Lagger (ur. 7 września 1930 w Buchs, zm. 17 września 1979 w Berlinie) – szwajcarski śpiewak operowy, bas.
Jego ojciec był Włochem, matka natomiast Rosjanką. Uczył się gry na fortepianie w Zurychu, następnie studiował śpiew u Hansa Duhana w Wiedniu. Zadebiutował jako śpiewak w 1953 roku w operze w Grazu. W kolejnych latach występował w Zurychu (1955–1957), Wiesbaden (1957–1959) i Frankfurcie nad Menem (1959–1963). W 1963 roku otrzymał angaż do Deutsche Oper w Berlinie Zachodnim. W tym samym roku wykonał partię Bartola w Weselu Figara na festiwalu w Salzburgu. W 1966 roku uczestniczył w prapremierze opery Hansa Wernera Henzego Die Bassariden. W 1974 roku wziął udział w prawykonaniu Magnificat Krzysztofa Pendereckiego. Gościnnie występował m.in. w Hamburgu, Wiedniu, Paryżu i Genewie. Wykonywał różnorodny repertuar, od muzyki barokowej po utwory współczesne. Dwukrotnie gościł w Warszawie, w 1971 i 1975 roku, wykonując Jutrznię i Magnificat Pendereckiego.
Jego bratem był śpiewak Alexander Malta.