Polskie Stronnictwo Ludowe (1895–1913)
W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Polskie Stronnictwo Ludowe (1895–1913), temacie, o którym prawdopodobnie słyszałeś, ale być może nie znasz wszystkich szczegółów. Polskie Stronnictwo Ludowe (1895–1913) to temat, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie, ponieważ jego znaczenie i wpływ obejmują różne obszary. Jest to temat obecny od wieków, jednak obecnie, z różnych powodów, nabiera on szczególnego znaczenia. W tym artykule będziemy zagłębiać się w Polskie Stronnictwo Ludowe (1895–1913), aby lepiej zrozumieć jego znaczenie, wpływ i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się wszystkiego, co musisz wiedzieć o Polskie Stronnictwo Ludowe (1895–1913)!
| Państwo | |
|---|---|
| Skrót |
PSL |
| Lider |
Karol Lewakowski (1895–1897), Henryk Rewakowicz (1897–1907), Jan Stapiński (1908–1913) |
| Data założenia | |
| Data rozwiązania |
grudzień 1913 |
| Ideologia polityczna | |
| Barwy |
,_plaque_to_SL.jpg)
,_plaque_to_Wincenty_Witos.jpg)
Polskie Stronnictwo Ludowe – polska partia polityczna działająca w Galicji. Została założona 28 lipca 1895 roku w Rzeszowie przez m.in. Jakuba Bojkę i Wysłouchów jako Stronnictwo Ludowe (od 27 lutego 1903 pod nazwą „Polskie Stronnictwo Ludowe”). Pozostawało pod znacznym wpływem endecji. Określane jest jako galicyjska partia chłopska.
Charakterystyka programu
Głównymi hasłami programowymi i celami tego ugrupowania politycznego były:
- odbudowa niepodległego państwa polskiego, w którym zostaną rozwiązane podstawowe problemy wsi,
- autonomia Galicji,
- demokratyzacja życia i wybory powszechne oraz wprowadzenie demokratycznej ordynacji wyborczej,
- rozwój oświaty,
- równouprawnienie chłopów w życiu politycznym (dążenie do zapewnienia większej ich reprezentacji w instytucjach galicyjskich),
- dążenie do powiększenia chłopskich gospodarstw (zwłaszcza tych najmniejszych),
- zwiększenie możliwości awansu społecznego mieszkańców wsi,
- ułatwienie przejmowania przez chłopów ziemi z majątków wielkiej własności (tzw. reforma rolna),
- równouprawnienie Polaków, Ukraińców i Litwinów oraz wolności wyznań.
Partia miała swoich przedstawicieli zarówno w Radzie Państwa, jak i w Sejmie Krajowym. W 1911 z PSL wystąpiła grupa działaczy na czele z Janem Dąbskim i Bolesławem Wysłouchem i powołała w lutym 1912 ugrupowanie PSL – Zjednoczenie Niezawisłych Ludowców. W 1913 w miejsce PSL powstały PSL „Piast” (którego prezesem został Jakub Bojko) i PSL „Lewica” (prezes – Jan Stapiński).
Działacze
Prezesi
- 1895–1897: Karol Lewakowski
- 1897–1907: Henryk Rewakowicz
- 1908–1913: Jan Stapiński
Poparcie w wyborach
Rada Państwa
| Wybory | Liczba mandatów | Zmiana |
|---|---|---|
| 1897 | 3/425
|
 4
|
| 1901 | 4/425
|
1
|
| 1907 | 16/516
|
12
|
| 1911 | 24/516
|
8
|
Przypisy
- ↑ A. Wójcik, Ludowcy wśród innych ruchów politycznych na przełomie XIX i XX wieku, Sojusznicy i przeciwnicy ruchu ludowego 1895-1995, red. J. Jachymek, Lublin 1996, s. 15.
- ↑ a b Historia. Encyklopedia szkolna WSiP, red. A. Friszke, E.C. Król, wyd. 4 zm. i popr., Warszawa 2004, s. 669.
- ↑ K. Groniowski, J. Skowronek, Historia Polski 1795–1914, wyd. 3 popr. i uzup., Warszawa 1987, s. 317.
Bibliografia
- S. Kieniewicz, Historia Polski 1795-1918, Wyd. 9, Warszawa 1997, s. 391, 457.