Potyczka pod Skrobaczowem
W tym artykule Potyczka pod Skrobaczowem zostanie szczegółowo przeanalizowany, uwzględniając jego różne aspekty, wpływ na społeczeństwo i jego dzisiejsze znaczenie. Od swoich początków po ewolucję w czasie, Potyczka pod Skrobaczowem odgrywał fundamentalną rolę w różnych aspektach życia codziennego. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zbadane zostaną różne perspektywy, które pozwolą nam lepiej zrozumieć dzisiejsze znaczenie i znaczenie Potyczka pod Skrobaczowem. Podobnie zbadane zostaną obecne trendy związane z Potyczka pod Skrobaczowem i rozważona zostanie jego rola w przyszłości.
| II wojna światowa | |||
| Czas |
17 lipca 1944 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo oddziałów NSZ | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Polski w 1939  | |||
 50°27′39″N 20°54′21″E/50,460833 20,905833
| |||
.jpg){kind=small}
Potyczka pod Skrobaczowem – bratobójcza bitwa partyzancka stoczona 17 lipca 1944 pod Skrobaczowem między oddziałami Narodowych Sił Zbrojnych a oddziałami Batalionów Chłopskich i Armii Ludowej.
Przebieg starcia
Kwaterujące w lesie pod Skrobaczowem oddziały Batalionów Chłopskich i Armii Ludowej 17 lipca 1944 zostały zaatakowane przez 204 pułk NSZ (miesiąc później wchodzący w skład Brygady Świętokrzyskiej). Pomimo dużej przewagi będącej po stronie NSZ oddział AL dowodzony przez Zygmunta Bieszczanina wydostał się z okrążenia, natomiast oddział BCh dowodzony przez zastępcę dowódcy Kazimierza Orczykowskiego, wraz z taborem wpadł w ręce NSZ. Oddziałem BCh dowodził Orczykowski ponieważ w tym dniu dowódca oddziału Józef Maślanka był nieobecny. Bechowcy po chłoście zostali zwolnieni, natomiast dowódca oddziału został zwolniony dopiero w dniu następnym. Po przesłuchaniu, zwrócono mu nawet zabraną broń i konia.
W walce zginęło 5 partyzantów. W oddziale AL było 4 zabitych i 8 rannych, natomiast w oddziale NSZ był 1 zabity i 2 rannych. Dowódca oddziału BCh i 33 jego ludzi dostało się do niewoli NSZ. Według uczestnika potyczki, Władysława Kołacińskiego z NSZ do niewoli zostało wziętych 28 partyzantów (z BCh), pozostali (z AL) wydostali się z okrążenia.
Przypisy
- ↑ a b Chodakiewicz, Mysiakowska-Muszyńska i Muszyński 2015 ↓, s. 261.
- ↑ Hillebrandt 1967 ↓, s. 370.
- ↑ Wojciech Muszyński: Najbardziej wyklęci z wyklętych. rp.pl, 2012-09-20. s. 1. . .
- ↑ Kołaciński 1991 ↓, s. 175.
Bibliografia
- Marek Chodakiewicz, Jolanta Mysiakowska-Muszyńska, Wojciech Muszyński: Polska dla Polaków. Kim byli i kim są polscy narodowcy. Poznań: 2015. ISBN 978-83-7785-747-2.
- Bogdan Hillebrandt: Partyzantka na Kielecczyźnie 1939-1945. Warszawa: MON, 1967.
- Władysław Kołaciński: Między młotem a swastyką. Warszawa: 1991. ISBN 83900003317.
.svg){kind=small}
