W dzisiejszym świecie Prawo lokacyjne staje się coraz bardziej istotnym tematem zainteresowań. Wraz z postępem technologii i globalizacją Prawo lokacyjne nabrał niespotykanego dotąd znaczenia we współczesnym społeczeństwie. Od początków do dzisiejszego wpływu Prawo lokacyjne był przedmiotem badań, debat i zainteresowań różnych aktorów społecznych. W tym artykule zbadamy znaczenie i implikacje Prawo lokacyjne w różnych aspektach naszego codziennego życia, od jego wpływu na gospodarkę po wpływ na kulturę i relacje międzyludzkie. Poprzez szczegółową analizę zbadamy różne aspekty Prawo lokacyjne i jego rolę w kształtowaniu dzisiejszego świata.
Prawo lokacyjne – średniowieczne zbiory przywilejów i statutów, jakimi podmiot lokujący obdarzał założone miasto lub wieś. Zwykle poszczególne lokacje dokonywały się w oparciu o pewien wzorcowy wypracowany w jakimś innym miejscu model, np. prawo magdeburskie.
Przepisy lokacyjne doczekały się w Rzeszy uregulowania w dokumencie znanym jako Zwierciadło saskie. Elementy prawa polskiego zachowały się w księdze henrykowskiej, księdze elbląskiej, a także Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księdze uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 wymieniającej szereg miejscowości lokowanych na prawie polskim iure polonico na historycznym Śląsku.
W dawnej Polsce, począwszy od XIII wieku, zakładano wsie lub miasta na prawie polskim iure polonico, połączone zwykle z wprowadzeniem niwowego układu pól i regularnej zabudowy. Później także przenoszono istniejące miejscowości z prawa polskiego na niemieckie. Akt lokacyjny wsi określał prawa i obowiązki zasadźcy i chłopów. Lokacja miast na prawie niemieckim gwarantowała zwykle w przywileju lokacyjnym prawa mieszczan, przyczyniając się m.in. do rozwoju gospodarki towarowo-pieniężnej i uniezależnienia miasta od feudałów; chłopi otrzymywali dziedziczne prawo do ziemi, wieś – autonomiczny sąd.
W zależności od charakteru i obowiązków osady nadawano jej różne prawa.