W dzisiejszym świecie Rémy-Louis Leprêtre to istotny temat, który wywołuje duże zainteresowanie i debatę wśród różnych sektorów społeczeństwa. Wraz z postępem technologii i globalizacją Rémy-Louis Leprêtre nabrał znaczącego znaczenia w naszym życiu, wpływając na różne aspekty, od sposobu, w jaki odnosimy się do innych, po sposób, w jaki zarządzamy naszymi zasobami. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne podejścia i perspektywy dotyczące Rémy-Louis Leprêtre, analizując jego znaczenie w bieżącym kontekście i jego możliwą ewolucję w przyszłości. Ponadto zbadamy, jak Rémy-Louis Leprêtre wpłynął na podejmowanie decyzji na poziomie indywidualnym i zbiorowym, a także na konfigurację polityk publicznych i strategii biznesowych.
| Data i miejsce urodzenia |
28 sierpnia 1878 |
|---|---|
| Data śmierci |
10 stycznia 1961 |
| Delegat apostolski w Syrii | |
| Okres sprawowania |
1936–1947 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
25 lipca 1903 |
| Nominacja biskupia |
18 marca 1936 |
| Sakra biskupia |
12 maja 1936 |
| Data konsekracji |
12 maja 1936 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator |
kard. Luigi Maglione | ||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Rémy-Louis Leprêtre OFM (ur. 28 sierpnia 1878 w Le Portel, zm. 10 stycznia 1961) – francuski duchowny rzymskokatolicki, franciszkanin, arcybiskup tytularny, dyplomata papieski.
25 lipca 1903 otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem Zakonu Braci Mniejszych.
18 marca 1936 papież Pius XI mianował go delegatem apostolskim w Syrii oraz arcybiskupem tytularnym rhusiańskim. 12 maja 1936 przyjął sakrę biskupią z rąk kard. Luigiego Maglione. Współkonsekratorami byli delegat apostolski w Indochinach abp Victor Colomban Dreyer OFM oraz biskup Arrasu Henri-Édouard Dutoit.
Będąc delegatem apostolskim w Syrii abp Leprêtre udzielił w 1946 w Bejrucie święceń kapłańskich polskim klerykom, byłym więźniom sowieckim, którzy opuścili Związek Sowiecki wraz z Armią Andersa. Wśród nich byli przyszły kardynał Władysław Rubin oraz o. Łucjan Królikowski OFMConv.
17 kwietnia 1946 zastało go ogłoszenie przez Syrię niepodległości. Z Syrii odwołał go 7 maja 1947 papież Pius XII. Przez kolejnych 6 lat stanowisko papieskiego przedstawiciela w tym państwie pozostawało nieobsadzone.