Rów Krzeszowicki
W tym artykule omówimy Rów Krzeszowicki, temat, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów. Rów Krzeszowicki to koncepcja, która była przedmiotem debat i analiz w różnych dziedzinach, od nauki po kulturę popularną. Na przestrzeni dziejów Rów Krzeszowicki odgrywał kluczową rolę w życiu ludzi, wpływając na sposób, w jaki myślimy, działamy i odnosimy się do otaczającego nas świata. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zbadamy różne perspektywy Rów Krzeszowicki, podkreślając jego najbardziej istotne i kontrowersyjne aspekty. Dodatkowo zbadamy, jak Rów Krzeszowicki ewoluował na przestrzeni czasu i jakie jest jego znaczenie dzisiaj. Przygotuj się na wejście do fascynującego świata Rów Krzeszowicki!
| |
| Megaregion | |
|---|---|
| Prowincja | |
| Podprowincja | |
| Makroregion | |
| Mezoregion |
Rów Krzeszowicki |
Rów Krzeszowicki (341.33) – mezoregion fizycznogeograficzny w południowej Polsce, o przebiegu równoleżnikowym pomiędzy Krakowem a Trzebinią. Stanowi część Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, sąsiadując z Wyżyną Olkuską na północy i z Garbem Tenczyńskim na południu. Długość ponad 30 km, szerokość do kilku kilometrów, powierzchnia 225 km². Dno Rowu Krzeszowickiego położone jest na wysokości 220-310 m n.p.m.
Rów Krzeszowicki jest trzeciorzędowym zapadliskiem tektonicznym, wypełnionym osadami mioceńskimi, przykrytymi piaskami i glinami czwartorzędowymi. Dnem Rowu płynie Rudawa, w część środkowej rzeka płynie pod nazwą Krzeszówka a w części początkowej pod nazwą Dulówka. Zachodnią część Rowu odwadnia rzeka Chechło, wypływająca na torfowiskach Puszczy Dulowskiej.
Obszar wykorzystywany rolniczo. Większe miejscowości: Trzebinia, Młoszowa, Dulowa, Wola Filipowska, Krzeszowice, Zabierzów i Rudawa.
Rów Krzeszowicki odwiecznie był wykorzystywany jako komunikacyjne połączenie Śląska z Krakowem. Przebiega nim linia kolejowa 133 (Kraków – Katowice), droga krajowa 79 i autostrada A4.
.jpg)
Przypisy
- ↑ a b c Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2
- ↑ a b c d Dolinki Podkrakowskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Kraków: Wyd. Compass, 2006, ISBN 83-89165-95-3