Dziś Rafał Wnuk (historyk) jest tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem i znaczeniem w różnych obszarach społeczeństwa. Jego wpływ rozprzestrzenił się na cały świat, wywołując debaty, refleksje i działania wokół jego konsekwencji. W tym artykule szczegółowo i krytycznie zbadamy rolę Rafał Wnuk (historyk) w naszej obecnej rzeczywistości, analizując jej różne aspekty, perspektywy i konsekwencje. Zbadany zostanie jego wpływ w różnych kontekstach, a także możliwe rozwiązania i alternatywy umożliwiające sprostanie stojącym przed nim wyzwaniom. Rafał Wnuk (historyk) stał się centralnym zagadnieniem w agendzie publicznej i prywatnej, dlatego zrozumienie jego zakresu i dynamiki jest niezbędne, aby móc skutecznie i odpowiedzialnie zająć się nim.
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
22 maja 1967 |
profesor nauk humanistycznych | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1999 |
Habilitacja |
2008 |
Profesura |
2017 |
Wykładowca | |
Uczelnia | |
Okres zatrudn. |
2008 |
Odznaczenia | |
Rafał Wnuk (ur. 22 maja 1967 w Zamościu) – polski historyk, politolog i muzealnik, profesor nauk humanistycznych. Od 2024 p.o. dyrektora Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku.
W latach 1982–1987 był uczniem Technikum Rolniczego przy Zespole Szkół Rolniczych w Zamościu. W 1987 został studentem historii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Pracę magisterską pod tytułem Konspiracja akowska i poakowska na Zamojszczyźnie od lipca 1944 do 1956 r. napisał pod kierunkiem prof. Tomasza Strzembosza.
W latach 1993–1997 był doktorantem Szkoły Nauk Społecznych przy Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk oraz uczestnikiem seminarium doktoranckiego u prof. Tomasza Strzembosza. W 1999 obronił rozprawę doktorską pod tytułem Zorganizowany opór wobec komunistycznego państwa na przykładzie Okręgu Lublin AK-DSZ-WiN w latach 1944–1947.
Były naczelnik Biura Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w Lublinie (2000–2009) i były pracownik naukowy w Pracowni Ziem Wschodnich II RP Instytutu Studiów Politycznych PAN (1996–2008). Od 2008 wykładowca w Instytucie Historii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II i pracownik Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku. Członek redakcji półrocznika historycznego „Pamięć i Sprawiedliwość”. Uzyskał habilitację w 2008 r. w Instytucie Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk na podstawie pracy "Za pierwszego Sowieta". Polska konspiracja na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej (wrzesień 1939 – czerwiec 1941). 23 września 2017 r., decyzją prezydenta RP Andrzeja Dudy, został profesorem nauk humanistycznych. Niezależnie od tego postępowanie profesorskie budzi szereg wątpliwości.
Specjalność: polska konspiracja na Kresach Wschodnich w latach 1939–1941, wywiad Polskich Sił Zbrojnych oraz Armii Krajowej w okresie II wojny światowej, stosunki polsko-ukraińskie w latach 1939–1947.
Został wybrany na członka Komitetu Nauk Historycznych PAN na kadencję 2020–2023. 14 marca 2024 został powołany na stanowisko p.o. dyrektora Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, stanowisko objął 2 kwietnia tego samego roku. Został też powołany w skład Rady do spraw Muzeów na kadencję 2024-2027.
Jego rodzina pochodzi ze wsi Wysokie pod Zamościem. Jest wnukiem Bolesława Wnuka, posła na Sejm II Rzeczypospolitej.