Rezerwat przyrody Bagno Raczyk
Dzisiaj porozmawiamy o Rezerwat przyrody Bagno Raczyk. To temat, który w ostatnich latach przykuł uwagę wielu osób. Rezerwat przyrody Bagno Raczyk stał się czymś, czego nie możemy zignorować, czy to ze względu na jego wpływ na społeczeństwo, czy na nasze życie osobiste. Jest to temat budzący emocje i dyskusje, a także skłaniający do refleksji nad jego znaczeniem w życiu codziennym. Wielu ekspertów badało i analizowało Rezerwat przyrody Bagno Raczyk z różnych perspektyw, a dziś chcemy zagłębić się w jego znaczenie, zakres i znaczenie. Mamy nadzieję, że ten artykuł daje szerszą i jaśniejszą wizję Rezerwat przyrody Bagno Raczyk oraz zachęca do refleksji i zagłębienia się w jego znaczenie w naszym obecnym świecie.
| rezerwat krajobrazowy | |
| Typ |
biocenotyczny i fizjocenotyczny |
|---|---|
| Podtyp |
biocenoz naturalnych i półnaturalnych |
| Państwo | |
| Województwo | |
| Położenie | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
24 listopada 2011 |
| Akt prawny |
Dz. Urz. Woj. Zach. z 2011 r. Nr 128, poz. 2329 |
| Powierzchnia |
34,23 ha |
| Ochrona | |
Położenie na mapie gminy Człopa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wałeckiego  | |
 53°04′54″N 16°09′14″E/53,081667 16,153889
| |
Rezerwat przyrody Bagno Raczyk – krajobrazowy rezerwat przyrody położony na terenie gminy Człopa w powiecie wałeckim (województwo zachodniopomorskie).
Obszar chroniony utworzony został 24 listopada 2011 r. na podstawie Zarządzenia Nr 37/2010 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dnia 4 maja 2011 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Bagno Raczyk” (Dz. Urz. Woj. Zach. 2011 r. Nr 128, poz. 2329). Wcześniej w tym miejscu istniał użytek ekologiczny.
Położenie
Rezerwat ma 34,23 ha powierzchni (akt powołujący podawał 34,38 ha), w całości pod ochroną ścisłą. Obejmuje on tereny nadleśnictwa Człopa, leśnictwo Raczyk (wydzielenia leśne 374i, 375f, g, 399d, f, 400a, b, i, 409a, b, c, 410a) i rzeki Cieszynki, co odpowiada obrębom ewidencyjnym Jaglice (dz. ew. nr 104/6 oraz częściowo 8096, 8097/2, 8104/2), Człopa Podgórze (dz. ew. nr 103/2 oraz częściowo 8103/1) i Człopa (części dz. ew. nr 8078, 8080). Znajduje się w granicach Obszaru Chronionego Krajobrazu Puszcza nad Drawą oraz dwóch obszarów Natura 2000: specjalnego obszaru ochrony siedlisk „Uroczyska Puszczy Drawskiej” PLH320046 i obszaru specjalnej ochrony ptaków „Lasy Puszczy nad Drawą” PLB320016.
Składa się z dwóch oddzielnych części leżących wzdłuż rzeki Cieszynki, częściowo na terenie Młyńskiego Stawu. W odległości kilkuset metrów leżą miejscowości Podgórze i Czaplice. Dookoła rezerwatu poprowadzono ścieżkę spacerową.
Charakterystyka
Celem ochrony rezerwatowej jest „zachowanie kompleksu turzycowisk, trzcinowisk i łozowisk otaczających ujście rzeki Cieszynki do jeziora Młyński Staw, oraz terasy źródliskowej porośniętej przez dobrze zachowane olsy źródliskowe, jak również ochrona miejsc gniazdowania i żerowania kilkudziesięciu gatunków ptaków, głównie wodno-błotnych i drapieżnych”.
Wśród roślin na torfowisku dominują turzyce, trzcina i zarośla wierzbowe, a w leśnych częściach rezerwatu łęgi i olsy ze źródliskami. Przy ujściu rzeki do jeziora występuje z kolei osoka aloesowata. Obszar stanowi miejsce gniazdowania żurawi, perkozów, bąka, łabędzia niemego, cyraneczki, gągoła oraz gatunków związanych z szuwarami takich jak trzciniak, trzcinniczek, brzęczka czy strumieniówka; występuje tu także bóbr europejski.
Przypisy
- ↑ a b c Zarządzenie Nr 38/2010 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dnia 4 maja 2011 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Bagno Raczyk”. szczecin.uw.gov.pl, 9 listopada 2011. .
- ↑ Położenie. czlopa.pl. .
- ↑ a b c Centralny rejestr form ochrony przyrody. crfop.gdos.gov.pl. .
- ↑ Rezerwaty przyrody. czlopa.pila.lasy.gov.pl. .
- ↑ Na podstawie interaktywnej mapy na stronie Geoserwisu
- ↑ Ścieżka spacerowa Bagno Raczyk. szlaki.turystyka360.info. .
- ↑ Marta Jermaczek, Rafał Ruta. Nowe rezerwaty w Puszczy Drawskiej. „Bociek”. 87 (3), s. 6–9, 2006. Klub Przyrodników.