Rezerwat przyrody Bukowa Góra (województwo świętokrzyskie)
Dzisiaj Rezerwat przyrody Bukowa Góra (województwo świętokrzyskie) jest bardzo istotnym tematem, który wpływa na różne aspekty naszego życia. Jego wpływ rozciąga się na obszary takie jak technologia, zdrowie, polityka, kultura i społeczeństwo w ogóle. Jego znaczenie polega na wpływie, jaki ma na nasze codzienne decyzje, na sposób, w jaki odnosimy się do naszego otoczenia i na sposób, w jaki rozumiemy otaczający nas świat. Na przestrzeni historii Rezerwat przyrody Bukowa Góra (województwo świętokrzyskie) ewoluował i wywołał znaczącą debatę, innowacje i zmiany. W tym artykule zbadamy, jak Rezerwat przyrody Bukowa Góra (województwo świętokrzyskie) ukształtował i wpłynął na naszą teraźniejszość oraz czego możemy się spodziewać po jej przyszłości.
| rezerwat leśny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
5 maja 1959 |
| Akt prawny | |
| Powierzchnia |
33,77 ha |
Położenie na mapie gminy Kluczewsko  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu włoszczowskiego  | |
 51°00′49″N 19°55′00″E/51,013611 19,916667
| |
Rezerwat przyrody Bukowa Góra – rezerwat leśny w gminie Kluczewsko, w powiecie włoszczowskim, w województwie świętokrzyskim.
- Powierzchnia: 33,77 ha (akt powołujący podawał 34,80 ha)
- Rok utworzenia: 1959
- Przedmiot ochrony: fragment lasu bukowego o charakterze pierwotnym z gatunkami roślin chronionych w runie
Rezerwat położony jest w Paśmie Przedborsko-Małogoskim, na zboczach góry Buczyna, zwanej też Bukową Górą (334 m n.p.m.) – najwyższego wzniesienia powiatu włoszczowskiego. Leży w miejscowości Rączki. Wchodzi w skład Przedborskiego Parku Krajobrazowego. W pobliżu znajduje się rezerwat przyrody Murawy Dobromierskie.
Ochroną objęto fragment lasu liściastego o charakterze pierwotnym, z drzewostanem bukowym, z domieszką dębu, grabu, jaworu i klonu. 98% drzew stanowią buki.
Występują rzadkie zbiorowiska leśne: uboga buczyna niżowa, żyzna buczyna niżowa, sudecka oraz ciepłolubna buczyna storczykowa. W podszyciu występują: trzmielina brodawkowata, szakłak, leszczyna, kalina, jałowiec i głóg. Runo leśne występuje płatami, rosną w nim m.in. żłobik koralowy, przytulia wonna, wyka leśna, czerniec gronkowy, miejscami bluszcz pospolity, pluskwica europejska, lilia złotogłów, zawilec wielkokwiatowy, wawrzynek wilczełyko, buławnik czerwony, wielkokwiatowy i mieczolistny, obuwik pospolity. Z fauny – 37 gatunków ptaków lęgowych.
Przez rezerwat przechodzi 
czarny szlak turystyczny prowadzący z Białego Brzegu do Mrowiny, oraz 3 ścieżki edukacyjne.
Na terenie rezerwatu znajduje się stary szyb, wykopany w drugiej połowie XVIII wieku w celu poszukiwania złóż soli. Prowadzi do niego słabo oznakowany niebieski szlak, który w północnej części rezerwatu odchodzi na wschód od czarnego szlaku.
Przypisy
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 262. ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ a b Rezerwat przyrody Bukowa Góra. Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody . Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. .
- ↑ Tomasz Mazur, Płaczące drzewa w rezerwacie Bukowa Góra , Nasze Miasto, 27 września 2008 (pol.).
- ↑ Paweł Zięba: Historia szybu solnego na Bukowej Górze. przedborz.com.pl . 2011-12-08. .