W tym artykule szczegółowo zbadamy Rezerwat przyrody Perkuć i wszystko, co ten temat/osoba/data ma do zaoferowania. Na przestrzeni dziejów Rezerwat przyrody Perkuć odgrywał kluczową rolę w różnych aspektach życia codziennego i ważne jest zrozumienie jego wpływu na dzisiejsze społeczeństwo. Przeanalizujemy jego znaczenie w różnych kontekstach, od wpływu na kulturę popularną po znaczenie w polu akademickim. Dodatkowo sprawdzimy jak Rezerwat przyrody Perkuć ewoluował na przestrzeni czasu i jaki jest jego obecny status w dzisiejszym świecie. Mamy nadzieję, że ten artykuł ma charakter informacyjny i prowokuje do głębokiej refleksji na temat Rezerwat przyrody Perkuć i jego miejsca we współczesnym świecie.
rezerwat leśny | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Mezoregion | |
Data utworzenia |
1970 |
Akt prawny |
M.P. z 1970 r. nr 27, poz. 228 |
Powierzchnia |
209,82 ha |
Ochrona | |
Położenie na mapie gminy Płaska | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego | |
Położenie na mapie powiatu augustowskiego | |
53°53′22″N 23°20′00″E/53,889444 23,333333 |
Rezerwat przyrody Perkuć – rezerwat przyrody położony na terenie gminy Płaska w powiecie augustowskim w województwie podlaskim.
Rezerwat powołano Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 15 lipca 1970. Według aktu powołującego powierzchnia rezerwatu wynosiła 64,45 ha. W 1985 powierzchnia rezerwatu została powiększona do 209,82 ha. Według pomiarów nadleśnictwa z lat 2005–2014 powierzchnia ewidencyjna wynosi 208,44 ha i wymaga skorygowania w zarządzeniach.
W aktach prawnych nie określono rodzaju, typu i podtypu rezerwatu. W materiałach Nadleśnictwa Płaska określany jest jako rezerwat leśny, zaś typ jego ekosystemu jako leśny i borowy.
Celem ochrony w rezerwacie według aktu powołującego było zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych boru sosnowo-świerkowego typowego dla Puszczy Augustowskiej, o charakterze pierwotnym. Zarządzenie z 1985 określiło cel ochrony jako zachowanie naturalnych zbiorowisk roślinnych związanych z zanikającym zbiornikiem wodnym. Program ochrony przyrody nadleśnictwa Płaska uszczegóławia cel ochrony jako zachowanie naturalnych, dobrze wykształconych zbiorowisk borów mieszanych sosnowo-świerkowych, zbiorowisk bagiennych okalających zarastające jezioro Kruglak, ekosystemu wodnego jeziora, jak również całości procesów ekologicznych rezerwatu.
Rezerwat leży na obszarze Nadleśnictwa Płaska w obrębie Płaska w leśnictwie Mały Borek (oddziały 98, 99, 115, 116, 132, 133a-h, 150, 151a-h, 152a-f, 168a-f, 169a-h, 170a,b, 171a). Długość granic rezerwatu wynosi około 8,8 km, z czego około 3,7 km to granica z lasami gospodarczymi, 3,9 km z wodami Kanału Augustowskiego i jeziorem Mikaszewo, a 1,2 km z drogą powiatową nr 1209B.
Teren rezerwatu ma bogate ukształtowanie, dzięki czemu występuje w nim duża różnorodność zbiorowisk roślinnych charakterystycznych dla Puszczy Augustowskiej.
W północnej i południowo-zachodniej części rezerwatu położone są wyniesienia morenowe, okalające zatorfione obniżenie z jeziorem Kruglak. Porasta je sosnowo-świerkowy bór mieszany z dość ubogim runem, ale dobrze rozwiniętą warstwą mchów. Dużą część jeziora zajmują zbiorowiska roślinności wodnej otoczone pierścieniem szuwaru.
W północno-wschodniej części rezerwatu, u podnóża wyniesienia morenowego, występują niewielkie obszary grądu i olsu.
Środkową i wschodnią część obniżenia w rezerwacie zajmują zbiorowiska torfowiskowe z brzozowo-świerkowym borem torfowcowym, na który składa się brzoza omszona i świerk pospolity z niewielką domieszką olszy czarnej i sosny. Dość duże powierzchnie zajmuje tu też bór świerkowy torfowcowy z dobrze rozwiniętą warstwą mchów (głównie torfowców) oraz zespoły turzyc.
Przeciętny wiek drzew w rezerwacie według danych z 2015 wynosił 117 lat, udział siedlisk borowych 52,5%, zaś gatunków iglastych – 72,3%.
Wybrane rośliny i grzyby na terenie rezerwatu objęte ochroną gatunkową:
Badania z 1985 wykazały obecność na terenie rezerwatu przynajmniej ośmiu gatunków mrówek, zakładających gniazda w zmurszałych pniakach, w ziemi pod kamieniami oraz przy pniach świerków. Najliczniej występowała hurtnica pospolita, mniej licznie wścieklica uszatka, gmachówka cieśla i Myrmica laevinodis, zaś sporadycznie wścieklica Schencka, podziemnica cieniolubna, kartonówka zwyczajna i Camponotus vagus.
Obszar rezerwatu objęty jest ochroną czynną. Nadzór nad rezerwatem sprawuje Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Białymstoku. Rezerwat leży też na terenie obszaru specjalnej ochrony ptaków „Puszcza Augustowska” (PLB200002) w sieci Natura 2000.
Od 2008 obowiązuje dla rezerwatu plan ochrony przyrody. Plan ten identyfikuje zagrożenia dla rezerwatu oraz sposoby ich eliminacji lub ograniczenia:
Zagrożenia | Działania ochronne |
---|---|
zagrożenia ze strony szkodników owadzich | monitoring stan sanitarnego lasu, inwentaryzacja posuszu, wykładanie pułapek feromonowych |
presja turystyczna | kontrola porządku i przestrzegania przepisów, ograniczanie dzikiego biwakowania, konserwacja ławek, zadaszeń i tablic informacyjnych |
zmniejszanie powierzchni siedlisk owadów związanych z martwymi i starymi drzewami | pozostawienie martwych i zamierających drzew, nieniosących ryzyka zasiedlenia owadami zagrażającymi trwałości lasu |
redukcja liczebności ptaków związanych ze starymi dziuplastymi drzewami | zachowanie starodrzewi, zwłaszcza drzew dziuplastych |
utrudniony dojazd pojazdów straży pożarnej i służby leśnej | oczyszczanie drogi, usuwanie przydrożnych uszkodzonych drzew |
rozprzestrzenianie się pasożytów wśród ptaków zasiedlających budki lęgowe | czyszczenie budek lęgowych |
Drzewostany sosnowe starszych klas wieku są w większości przerzedzone i w znacznym stopniu porażone przez hubę. Naturalne odnawianie się sosny jest hamowane przez dynamicznie rozwijający się świerk, co utrudnia spełnienie głównego celu rezerwatu, czyli zachowania zbiorowisk boru świerkowo-sosnowego. Na drzewostany siedlisk wilgotnych i bagiennych położonych w środkowej części rezerwatu przy jeziorze Kruglak negatywny wpływ mają nagłe zmiany stosunków wodnych, zwłaszcza podtopienia, powodujące usychanie drzew i powstawanie płazowin.