W tym artykule dokładnie zbadamy znaczenie Richard Hell and the Voidoids we współczesnym społeczeństwie. Richard Hell and the Voidoids to temat, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów, wywołując intensywne debaty i analizy w wielu dziedzinach nauki. Od wpływu na gospodarkę po wpływ na kulturę popularną, Richard Hell and the Voidoids był przedmiotem niekończących się badań i refleksji. W tym artykule sprawdzimy, jak Richard Hell and the Voidoids ukształtował dzisiejszy świat i jakie ma konsekwencje dla przyszłości. Ponadto przeanalizujemy różne perspektywy na Richard Hell and the Voidoids, zapewniając kompleksową i wzbogacającą wizję tego tematu, który jest dziś tak aktualny.
Pochodzenie | |
---|---|
Gatunek | |
Aktywność | |
Wydawnictwo |
Sire Records |
Powiązania | |
Skład | |
Richard Hell Jody Harris Ted Horowitz Anton Fier | |
Byli członkowie | |
Robert Quine Marc Bell Frank Mauro Jerry Antonius James Morrison John Xavier Julian Ivan Naux Fred Maher |
Richard Hell and The Voidoids (lub The Voidoids) – amerykański zespół punk rockowy utworzony w 1976 w Nowym Jorku przez wokalistę i basistę Richarda Hella (ex–Television i The Heartbreakers), gitarzystów: Roberta Quine’a i Ivana Juliana oraz perkusistę Marca Bella (później znany jako Marky Ramone).
Zespół zadebiutował w 1976 w nowojorskim klubie CBGB’s z repertuarem stworzonym przez Hella jeszcze w czasach The Heartbreakers. W tym samym roku grupa podpisała kontrakt z wytwórnią Sire Records. Rok później ukazał się debiutancki album Blank Generation, którego promowały dwie piosenki „Blank Generation” oraz „Love Comes in Spurts”. Po wydaniu płyty zespół udał się w trasę koncertową po świecie m.in. otwierając występy The Clash w Wielkiej Brytanii. Mimo obiecującej kariery, o zespole zaczęło robić się stopniowo cicho – głównym tego powodem było narastające zniechęcenie Hella do grania tras koncertowych. Na początku 1978 grupę opuścił Bell przechodząc do zespołu Ramones. W tym czasie przez The Voidoids przewinęło się wielu muzyków m.in. perkusiści: Frank Mauro i James Morrison. Rok później Hell zawiesił działalność The Voidoids, wznawiając ją dopiero w 1982. Po reaktywacji (ze starego składu oprócz Hella pozostał jeszcze Quine) muzycy nagrali drugi album Destiny Street (Hellowi I Quine’owi towarzyszyli: gitarzysta Naux oraz perkusista Fred Maher. Po wydaniu albumu zespół występował sporadycznie, aż w 1985 po raz kolejny zawiesił działalność. W 1990 wytwórnia ROIR wypuściła na rynek album koncertowy Funhunt: Live at CBGB's & Max's zawierający nagrania z występów w nowojorskich klubach CBGB's (1979) i Max's Kansas (1978).