Rysunki z Nazca
W tym artykule szczegółowo zbadamy koncepcję Rysunki z Nazca i jej wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Na przestrzeni dziejów Rysunki z Nazca odgrywał fundamentalną rolę w życiu ludzi, wpływając na wszystko, od kultury po gospodarkę. Poprzez wszechstronną analizę sprawdzimy, jak Rysunki z Nazca ewoluował na przestrzeni czasu i jaki był jego wpływ w różnych obszarach. Ponadto zajmiemy się kontrowersjami i debatami toczącymi się wokół Rysunki z Nazca, a także możliwymi rozwiązaniami lub alternatywami proponowanymi w celu zaradzenia jego skutkom. Od swoich początków do chwili obecnej Rysunki z Nazca pozostawił niezatarty ślad w społeczeństwie, a w tym artykule zbadamy jego konsekwencje i konsekwencje w naszym obecnym świecie.
| Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ |
kulturowy |
| Spełniane kryterium |
I, III, IV |
| Numer ref. | |
| Region |
Ameryka Łacińska i Karaiby |
| Historia wpisania na listę | |
| Wpisanie na listę |
1994 |
Położenie na mapie Peru  | |
 14°43′00,0″S 75°08′00,0″W/-14,716667 -75,133333
| |
Rysunki z Nazca – grupa geoglifów na pustyni Sechura w Peru; system linii, które oglądane z góry przypominają kształtem zwierzęta, rośliny lub figury geometryczne, będący dziełem kultury Nazca. Znajdują się w południowo-zachodniej części Peru, niedaleko miasta Nazca, na obszarze ponad 50 km długości i 14 km szerokości. Linie znajdują się na czterech płaskowyżach: Palpa, Ingenio, Nazca i Socos, położonych pomiędzy 419 a 465 kilometrem autostrady panamerykańskiej. Zostały stworzone przez Indian Nazca między rokiem 300 p.n.e. a 900 n.e.
Rysunki sporządzono, usuwając z powierzchni czerwony żwir i odsłaniając jaśniejszą, żółtobiałą glebę. W ten sposób, na ciemnym tle uwidoczniły się wyraźne linie. Ryty mają średnio 20 centymetrów głębokości i około metra szerokości. Indianie prawdopodobnie najpierw projektowali wielki rysunek, którego nie byli w stanie ogarnąć wzrokiem, a potem przenosili go, kawałek po kawałku, w określone miejsce. Na płaskowyżu Nazca znajdują się setki geoglifów, które przedstawiają zarówno pozornie przypadkowe zbiory figur geometrycznych: kwadratów i trójkątów oraz prostych linii ciągnących się nawet przez 8 kilometrów; jak i ogromne wizerunki zwierząt i roślin. Do najsłynniejszych należą: pająk z czterdziestometrowymi odnóżami, stodwudziestometrowy kondor, koliber, orki, małpy, pies, kaktusy, kwiaty, ryby.
W 2013 mała część rysunków uległa zniszczeniu przez ciężki sprzęt używany przy wydobyciu skał wapiennych w pobliskim kamieniołomie. W grudniu 2014 organizacja Greenpeace podczas swojego protestu uszkodziła niektóre rysunki. Pod koniec stycznia 2018 roku jeden z rysunków został uszkodzony przez kierowcę ciężarówki, nad którą stracił panowanie nad pojazdem i wjechał na geoglif.
Znaczenie
Dla współczesnej nauki, geoglify odkryli dopiero w 1926 roku dwaj naukowcy – Alfred Kroeber i Toríbio Mejía Xesspe. Początkowo wzięli plątaninę linii za kanały nawadniające pustynny teren. Później uznali, że labirynt ma charakter religijny, podobnie jak święte ścieżki Inków. Inną teorię wysunął w 1941 roku Paul Kosok. Podobnie jak niemiecka uczona Maria Reiche, uważał on, że wzory mają związek z obserwacjami astronomicznymi i są „największym na świecie podręcznikiem z dziedziny astronomii”. Niektóre, długie na setki metrów linie, pokrywają się bowiem z orbitalnym ruchem gwiazd, a gigantyczne kontury zwierząt wiernie odzwierciedlają gwiazdozbiory.
Amerykański archeolog David Johnson uważa, że niektóre z geoglifów miały związek ze źródłami wody i systemem nawadniającym (puquios).
Jeszcze inni badacze dopatrują się w ogromnych układach linearnych szlaków handlowych, bieżni, na których rozgrywano zawody sportowe, ozdób, które miały cieszyć oczy bogów, oraz kalendarzy religijno-astronomicznych. Większość naukowców zgadza się jednak z teorią Marii Reiche, która twierdzi, że geoglify były wykorzystywane do określania pory siewu i zbiorów, gdyż oznaczają okresowe pojawianie się gwiazd i konstelacji i wskazują na punkty wschodów i zachodów słońca podczas jesiennej i wiosennej równonocy oraz przesilenia letniego. Geoglify mogły być związane ze światem, który otaczał twórców oraz przywiązywaną wagą do poszczególnych stworzeń. Twórcy geoglifów ze wszystkimi przedstawieniami mieli kontakt i miały one znaczenie. Cały czas nowe twory są odnajdywane, pomimo tego, że ich rozmiary są ogromne.
Odmienną koncepcję przedstawił szwajcarski pisarz Erich von Däniken, który twierdzi, że linie miały być lądowiskiem dla przybyszów z kosmosu.
Galeria
-
Pająk -
Drzewo -
Koliber -
Kondor -
Wieloryb -
Gigant -
Pelikan -
Pies -
Małpa -
Czapla -
Dłonie -
Papuga -
Jazczurka -
Spirala -
Kwiat
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Janiak 2006 ↓, s. 281.
- ↑ Manuel Vigo, Peru: Heavy machinery destroys Nazca lines , www.peruthisweek.com, 14 marca 2013 (ang.).
- ↑ Dan Collyns, Greenpeace apologises to people of Peru over Nazca lines stunt , The Guardian, 11 grudnia 2014 (ang.).
- ↑ Peru: kierowca ciężarówki zniszczył słynne rysunki z Nazca , www.onet.com, 1 lutego 2018 .
- ↑ Nasca Lines may be giant map of underground water sources , Archaeology Daily News, 30 sierpnia 2010 (ang.).
- ↑ W Peru, w Nazca odkryto wielki geoglif... słodkiego kotka! (pol.).
Bibliografia
- Iwona Janiak, Cuda świata, Poznań: Publicat, 2006, ISBN 83-245-0768-X, OCLC 749707718.
Linki zewnętrzne
- Diana Wawrzusiszyn, Olbrzymi wizerunek kota znaleziony na pustyni w Peru , wyborcza.pl, 18 października 2020 .
| Kulturowe | |
|---|---|
| Przyrodnicze | |
| Mieszane |
- ↑ Wspólnie z Argentyną, Boliwią, Chile, Ekwadorem i Kolumbią.