Park Narodowy Huascarán
W dzisiejszym świecie Park Narodowy Huascarán zyskał niezaprzeczalne znaczenie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, kulturę czy politykę, Park Narodowy Huascarán stał się stałym tematem rozmów. Jego wpływ rozciąga się na wszystkie aspekty życia, generując sprzeczne opinie i ciągłą debatę. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie Park Narodowy Huascarán, analizując jego implikacje i rolę we współczesnym świecie. Poprzez szczegółową analizę będziemy starali się lepiej zrozumieć, w jaki sposób Park Narodowy Huascarán ukształtował naszą rzeczywistość i jakie są jej prognozy na przyszłość.
 Jezioro Llanganuco | |
| park narodowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie |
region Ancash |
| Data utworzenia |
1 lipca 1975 |
| Powierzchnia |
3400 km² |
| Ochrona |
kategoria IUCN – II (park narodowy) |
Położenie na mapie Peru  | |
 9°27′00″S 77°25′48″W/-9,450000 -77,430000
| |
| Strona internetowa | |
| Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
 Puja Raimondiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ |
przyrodniczy |
| Spełniane kryterium |
VII, VIII |
| Numer ref. | |
| Region |
Ameryka Łacińska i Karaiby |
| Historia wpisania na listę | |
Park Narodowy Huascarán (hiszp. Parque nacional Huascarán) – park narodowy położony w Peru w regionie Ancash (prowincje Huaylas, Yungay, Carhuaz, Huaraz, Recuay, Bolognesi, Pomabamba, Huari, Mariscal, Luzuriaga i Asunción). Został utworzony 1 lipca 1975 roku i zajmuje obszar 3400 km². Od 1977 roku stanowi rezerwat biosfery UNESCO. W1985 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, a w 2008 roku został zakwalifikowany przez BirdLife International jako ostoja ptaków IBA.
Opis
Park znajduje się w Andach na wysokościach powyżej 2500 m n.p.m. Chroni najwyższe tropikalne pasmo górskie na świecie – Kordylierę Białą z najwyższym szczytem Peru Huascarán (6768 m n.p.m.). W jego granicach znajduje się 16 szczytów powyżej 6000 m n.p.m. oraz około 660 lodowców i 300 jezior pochodzenia lodowcowego. Lodowce zasilają dorzecza rzek Santa, Marañón i Pativilca. W parku występuje mozaika mikroklimatów co powoduje dużą różnorodność roślinności.
Flora
W parku odnotowano 779 gatunków flory. Reliktowe lasy tworzą tu rośliny z gatunku Buddleja coriacea i rodzaju Polylepis. Powyżej 4500 m n.p.m. występuje paramo i puna oraz torfowiska (bofedales). W parku rośnie m.in.: zagrożona wyginięciem (EN) puja Raimondiego, gatunek o największym kwiatostanie na świecie.
Fauna
Na terenie parku występuje ponad 120 gatunków ptaków i 10 gatunków ssaków.
Żyjące tu ptaki to zagrożone wyginięciem (EN) czuprynek peruwiański, czywik czarnolicy i świergoszczyk szarosterny, narażone na wyginięcie (VU) kondor wielki, dzierzbotyran białosterny i jemiołusznik, a także m.in.: zbrojówka, kusoń andyjski, rożeniec argentyński, czubokaczka, perkoz białoczuby, łyska wielka, mewa andyjska, koszykarz cynamonowy. Ssaki występujące w parku to zagrożony wyginięciem (EN) ocelot andyjski, narażone na wyginięcie (VU) andoniedźwiedź okularowy i huemal peruwiański, a także m.in.: ocelot pampasowy, wikunia andyjska, wiskacza peruwiańska, puma płowa, mulak białoogonowy, nibylis andyjski, łasica długoogonowa.
Przypisy
- ↑ a b c d e f Parque Nacional Huascarán , www.gob.pe (hiszp.).
- ↑ a b c Parque Nacional Huascarán, Área Natural del Perú , Portal iPerú, 27 stycznia 2016 (hiszp.).
- ↑ a b c d UNESCO World Heritage Centre, Huascarán National Park , UNESCO World Heritage Centre (ang.).
- ↑ a b c Huascarán Biosphere Reserve, Peru , UNESCO, 28 listopada 2019 (ang.).
- ↑ BirdLife Data Zone , datazone.birdlife.org .
- ↑ Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej - Portal Gov.pl , Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej (pol.).
- ↑ a b Huascarán - Servicio Nacional de Áreas Naturales Protegidas por el Estado , web.archive.org, 20 lutego 2017 .
- ↑ Wielka Encyklopedia Gór i Alpinizmu, t. 4 Góry Ameryki, Katowice: Wydawnictwo STAPIS, 2009, ISBN 978-83-61050-09-4.
Zobacz też
Bibliografia
- Praca zbiorowa: Skarby świata : 890 pomników kultury i przyrody z Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwa Naukowe PWN SA, 2010, s. 453. ISBN 978-83-01-16333-4.
| Kulturowe | |
|---|---|
| Przyrodnicze | |
| Mieszane |
- ↑ Wspólnie z Argentyną, Boliwią, Chile, Ekwadorem i Kolumbią.