W dzisiejszym świecie STS-132 to temat, który zyskał niespotykane dotychczas znaczenie. Od dziesięcioleci STS-132 jest przedmiotem badań i zainteresowań naukowców, ekspertów i specjalistów z różnych dziedzin. Jego wpływ był odczuwalny w społeczeństwie, kulturze, polityce i gospodarce, wywołując niekończące się debaty i refleksje na temat jego konsekwencji. W tym artykule zbadamy różne aspekty STS-132, analizując jego ewolucję w czasie, obecne wyzwania i możliwe perspektywy na przyszłość. Ponadto dokładnie zbadamy różne podejścia i opinie na temat STS-132, aby zapewnić pełny i obiektywny przegląd tego tak aktualnego dzisiaj tematu.
Dane misji | |
Indeks COSPAR |
2010-019A |
---|---|
Zaangażowani | |
Oznaczenie kodowe |
STS-132 |
Pojazd | |
Wahadłowiec | |
Załoga | |
Dowódca | |
Start | |
Miejsce startu | |
Początek misji |
14 maja 2010 |
Orbita okołoziemska | |
Apogeum | |
Perygeum | |
Okres orbitalny | |
Inklinacja orbity |
51,6° |
Lądowanie | |
Miejsce lądowania |
KSC, pas startowy 33 |
Lądowanie |
26 maja 2010 |
Czas trwania misji | |
Przebyta odległość | |
Liczba okrążeń Ziemi | |
Program lotów wahadłowców |
STS 132 (ang. Space Transportation System) – trzydziesty drugi lot w kosmos promu Atlantis i sto trzydziesta druga misja programu lotów wahadłowców. Głównym celem misji był lot na Międzynarodową Stację Kosmiczną (ISS) i dostarczenie modułu MIM-1 Rasswiet oraz palety ICC-VLD (Integrated Cargo Carrier-Vertical Light Deployable) z anteną SGANT (Space to Ground Antenna) i innymi elementami wyposażenia dla stacji.
Załogę misji STS-132 stanowiło sześciu astronautów.
Promem wysłanym w tej misji w przestrzeń kosmiczną był Atlantis (OV-104) debiutujący w misji STS-51-J 3 października 1985 roku.
Misję zaplanowano na 12 dni. Start odbył się 14 maja 2010 roku z przylądka Canaveral na Florydzie, z jedynego już dla promów kosmicznych czynnego stanowiska LC-39A. W czasie misji, po połączeniu z ISS 16.05.2010, zaplanowano trzy spacery kosmiczne (EVA):
Odłączenie od ISS zaplanowano na 24.05.2010, a lądowanie w KSC na 26.05.2010.
Głównym zadaniem misji było dowiezienie na ISS rosyjskiego modułu badawczego MIM 1 (ros. Малый исследовательский модуль, ang. MRM 1 – Mini-Research Module 1) o nazwie Rasswiet (ros. Рассвет, pol. „Świt”) wraz ze zintegrowanym Cargo Carrier-Vertical Light Deployable (ICC-VLD).
Moduł Świt przeznaczony jest do połączeń ze statkami załogowymi Sojuz. Zbudowany został z wykorzystaniem PGO (hermetycznego przedziału urządzeń) niezrealizowanego elementu rosyjskiej części ISS – modułu naukowo-energetycznego (NEM).
Posiada dwa węzły cumownicze SSWP G4000 – jednym został połączony na stałe z dolnym węzłem modułu Zaria, do drugiego cumują Sojuzy i Progressy. Na powierzchni zamontowano ładunki przeznaczone dla modułu MŁM Nauka – śluzę, radiator, a także zapasowy przegub EJ oraz przenośne stanowisko robocze dla manipulatora ERA o łącznej masie 1,72 tony. Wewnątrz znajdowało się 1,4 tony ładunku dla amerykańskiej części stacji.
Masa startowa modułu wynosiła 7,9 tony, z czego na właściwy moduł przypadało 4,78 tony. Długość – 6,59 metra, średnica maksymalna (startowa) – 4,96 metra, średnica modułu – 2,4 metra, objętość części hermetycznej – 18,1 m³, objętość swobodna – 14,5 m³, z czego 5,5 m³ dla transportu i składowania ładunku. Wewnątrz znajduje się jedno stanowisko robocze do przeprowadzania eksperymentów na powierzchni zewnętrznej modułu. 18 maja 2010 moduł Rasswiet został przyłączony do dolnego węzła modułu Zaria.
W ładowni Atlantisa oprócz MRM-1 na ISS poleciał również Integrated Cargo Carrier – Vertical Light Deployable (ICC-VLD), czyli platforma z zapasowymi elementami: sześć baterii dla elementu kratownicy P6, obsługujących ogniwo fotowoltaiczne 4B na tym elemencie, antena Space to Ground Antenna (SGANT) oraz inne elementy zapasowe.
STS-132 był:
STS-132 miał być ostatnim lotem orbitalnym Atlantisa, jednak wahadłowiec poleciał jeszcze w misję STS-135.