W tym artykule zbadamy wpływ Santo Spirito (wyspa) na współczesne społeczeństwo. Od momentu pojawienia się na arenie międzynarodowej Santo Spirito (wyspa) wzbudził ogromne zainteresowanie i wywołał niezliczone debaty w różnych obszarach, takich jak polityka, kultura, technologia czy nauka. W tym sensie proponujemy kompleksową analizę tego, jak Santo Spirito (wyspa) zmienił sposób, w jaki żyjemy, myślimy i odnosimy się do otaczającego nas świata. Na tych stronach będziemy badać zarówno pozytywne aspekty, jak i wyzwania, jakie Santo Spirito (wyspa) stwarza dla naszego społeczeństwa, w celu przedstawienia kompleksowej i wzbogacającej wizji tego zjawiska.
Santo Spirito od zachodu | |
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Akwen | |
Powierzchnia |
0.0253 km² |
Populacja (2001) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej | |
Położenie na mapie Włoch | |
45°24′01″N 12°20′03″E/45,400278 12,334167 |
Santo Spirito (wł. Święty Duch) − wyspa Laguny Weneckiej na północy Morza Adriatyckiego, u wybrzeży Wenecji Euganejskiej.
Położona jest między wyspami Poveglią a San Clemente. Dała nazwę kanałowi, którego wody ją oblewają. Ma powierzchnię 2,53 he.
W 1140 wyspę zajmowała wspólnota kanoników regularnych. W 1380 wyspa należała do cystersów. W 1430 na wyspie osiedlili się augustianie. Eremici ci wznieśli nowy kościół według projektu Jacopo Sansovino. Świątynie ozdobiły m.in. dzieła Jacopo Palmy starszego oraz Tycjana. Papież Aleksander VII rozwiązał zakon w 1656. Władze miasta sprzedał część dóbr, przeznaczając uzyskane fundusze na cele militarne. Dzieła sztuki trafiły do Bazyliki Santa Maria della Salute w Wenecji (Święty Marek na tronie ze świętymi Tycjana czy Wesele w Kanie Galilejskiej Jacopo Tintoretto).
Gdy Republika Wenecka utraciła Kretę na rzecz Turcji Osmańskiej, działający na niej franciszkanie obserwanci poprosili o pozwolenie na osiedlenie się Santo Spirito. Franciszkanie mieli swój klasztor na wyspie do 1806. W czasach napoleońskich klasztor uległ kasacie, a dobra rozproszeniu. Zakonników zgrupowano w klasztorze San Giobbe w Wenecji. Wyspę przeznaczono na cele militarne. W czasie II wojny światowej na wyspie istniał magazyn materiałów wybuchowych. Wyspa jest własnością padewskiej spółki Poveglia.