Sein Lwin
W dzisiejszym świecie Sein Lwin stał się tematem o rosnącym zainteresowaniu i znaczeniu. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, gospodarkę czy codzienne życie ludzi, Sein Lwin jest kwestią, której nie możemy zignorować. W tym artykule szczegółowo zbadamy wszystkie aspekty związane z Sein Lwin, od jego początków i ewolucji po wpływy w różnych obszarach. Przyjrzymy się, jak Sein Lwin zmienił nasz sposób życia i jak będzie nadal kształtował naszą przyszłość. Dodatkowo zbadamy potencjalne implikacje i wyzwania, jakie stwarza Sein Lwin, a także możliwości i korzyści, jakie może przynieść. Przygotuj się na zanurzenie się w podróż pełną odkryć i refleksji na temat Sein Lwin, tematu, który niewątpliwie naznaczy naszą teraźniejszość i przyszłość.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| 4. Premier Birmy | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
U Sein Lwin (ur. 1923, zm. 9 kwietnia 2004 w Rangunie) – polityk birmański, generał; w 1988 był krótko prezydentem państwa.
Bliski współpracownik wieloletniego szefa dyktatury wojskowej, U Ne Wina; w 1950 tłumił krwawo rebelię antyrządową mniejszości narodowej Karen. Stał się jedną z najbardziej wpływowych osób w państwie po przewrocie Ne Wina w 1962. Kilka miesięcy później jako dowódca armii wydał rozkaz strzelania do studentów uniwersytetu w Rangunie protestujących przeciw rządom wojskowym. W podobny sposób reagował na protesty robotnicze w 1972 oraz demonstracje studentów i mnichów buddyjskich na pogrzebie U Thanta, byłego sekretarza generalnego ONZ (1974).
Należał do ścisłego kierownictwa Birmańskiej Partii Programu Socjalistycznego, sprawował funkcje ministerialne w rządzie Ne Wina (oraz jego następcy na urzędzie prezydenta, San Yu) - był ministrem transportu, spraw religijnych i spraw wewnętrznych.
W lipcu 1988, po kolejnej serii ostrych protestów antyrządowych, zrezygnowali ze stanowisk Ne Win (przewodniczący partii rządzącej) i San Yu (prezydent); 25 lipca Sein Lwin przejął stanowisko prezydenta, 27 lipca stanął również na czele Birmańskiej Partii Programu Socjalistycznego. Ta zmiana nie uspokoiła nastrojów społecznych, protesty nasiliły się i ponownie spotkały się z brutalną reakcją sił wojskowych (oficjalne źródła rządowe podawały liczbę 192 ofiar śmiertelnych). 12 sierpnia 1988 Sein Lwin złożył rezygnację. Zastąpił go Aye Ko (tymczasowo, na tydzień), następnie na czele rządu cywilnego Maung Maung; nie doszło jednak do głębszych przemian demokratycznych, już we wrześniu władzę ponownie przejęła armia z Saw Maungiem na czele.
Po 1988 Sein Lwin nie uczestniczył w życiu publicznym.
| Premierzy |
|
|---|---|
| Szefowie Rządu |
|
| Premierzy |
|
.svg){kind=small}
|