Slow Food
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Slow Food, badając jego różne aspekty, wpływ na pole _var2 oraz różne opinie i stanowiska istniejące wokół tego tematu. Od swoich początków do dzisiejszej obecności Slow Food wzbudzał zainteresowanie i debatę zarówno wśród ekspertów, jak i entuzjastów. Poprzez dogłębną i rygorystyczną analizę będziemy starali się rzucić światło na kluczowe aspekty Slow Food, badając jego wpływ na _var3 i jego potencjał do przekształcenia przyszłości _var4. Artykuł ten ma również na celu przedstawienie czytelnikowi pełnego i zrównoważonego spojrzenia na Slow Food, oferując wielowymiarową perspektywę, która zachęca do refleksji i otwartego dialogu.
Slow Food – organizacja i jednocześnie ruch społeczny skupiający osoby zainteresowane ochroną tradycyjnej kuchni różnych regionów świata i związanych z tym upraw rolnych i nasion, zwierząt hodowlanych i metod prowadzenia gospodarstw, charakterystycznych dla tych regionów.
Historia
Organizacja założona została w 1986 przez krytyka kulinarnego Carlo Petriniego we Włoszech jako opór przeciwko rosnącej popularności barów fast food (decyzja o powstaniu zapadła po otworzeniu przez sieć McDonald’s lokalu w zabytkowej części Rzymu, w pobliżu Hiszpańskich Schodów), ale wkrótce rozprzestrzeniła się na 50 krajów i obecnie zrzesza ponad 80 tys. członków. Siedzibą organizacji jest miejscowość Bra w Piemoncie, we Włoszech, gdzie pracuje około 100 osób, zaś lokalnymi oddziałami Slow Food na całym świecie kieruje dodatkowo 800 wolontariuszy.
Obecnie ruch ten opisuje siebie samego jako ekogastronomiczna frakcja w ruchu ekologicznym, chociaż wielu mówi również o kulinarnym skrzydle ruchu alterglobalistów. Jego hasłami są: „dobre, czyste i sprawiedliwe” (ang. good, clean and fair). W Polsce convivium dolnośląskie do tych trzech wartości dodaje „lokalne”.
Od czasu do czasu Slow Food dokonuje bezpośrednich interwencji w transakcje rynkowe, na przykład chroniąc cztery tradycyjne rasy indyków amerykańskich (narragansett, jersey buff, standard bronze, bourbon red) poprzez zakup 4000 jaj i zlecenie wyhodowania z nich dorosłych zwierząt, które następnie trafiły na rynek[potrzebny przypis].
Program
Głównymi punktami programu ruchu Slow Food są:
- Ochrona i promocja lokalnych i tradycyjnych sposobów produkcji żywności (przepisów i receptur) oraz jej producentów.
- Promowanie kultury spożywania żywności, czyli celebrowania i delektowania się posiłkami zamiast szybkiego napełniania żołądków, zgodnie z zasadą „jeść dla przyjemności, a nie odżywiać się”.
- Kupowanie świeżej żywności ze źródeł lokalnych, wytworzonej z użyciem tradycyjnych receptur i metod wytwarzania, wymagających czasu i odpowiedniego nakładu pracy.
- Organizowanie
- banków nasion w celu zachowanie naturalnej różnorodności upraw,
- niewielkich wytwórni żywności, zwłaszcza szybko psującej się (np. rzeźnie),
- obchodów dni lokalnej kuchni dla chronionych regionów produkcyjnych.
- Edukacja
- konsumentów o ukrytym ryzyku spożywania fast food,
- lokalnych społeczności o ukrytym ryzyku agrobiznesu i farm przemysłowych,
- o ryzyku upraw monokulturowych i opieraniu się na zbyt jednolitych genetycznie źródłach upraw,
- także poprzez naukę ogrodnictwa, zwłaszcza wśród studentów i więźniów.
- Lobbing
- na rzecz zmian w polityce rolnej, mających na celu wsparcie dla farm organicznych,
- przeciw genetycznym modyfikacjom żywności,
- przeciw używaniu pestycydów,
- różnorodne programy polityczne wspierające rodzinne farmy.
Uniwersytet Nauk Gastronomicznych
Od października 2004 działa Uniwersytet Nauk Gastronomicznych w Pollenzo, w Piemoncie. Czołowymi postaciami zaangażowanymi w to przedsięwzięcie są Carlo Petrini i Massimo Montanari, których celem jest promowanie świadomości dobrej żywności i prawidłowego odżywiania się.
Arka Smaku
Jest to internetowy katalog żywności, produktów należących do kultur i tradycji z całego świata, zagrożonych wyginięciem. Na liście mogą znaleźć się odmiany roślin, rasy zwierząt a także produkty przetworzone, wraz z technologią wytwarzania. Projekt prowadzi Fundacja Slow Food na rzecz Bioróżnorodności (ang. Slow Food Foundation for Biodiversity). Celem Arki jest wyróżnienie produktów umieszczonych na liście i w ten sposób wsparcie ich przetrwania w społecznościach lokalnych. W 2019 roku w Arce Smaku zarejestrowane były 5072 produkty, w tym 59 powiązane z Polską. W samych Włoszech udało się ocalić 130 ginących wyrobów delikatesowych, takich jak soczewica z Abruzji, ziemniaki z Ligurii, czarny seler z Trevi, wezuwiańskie morele i fioletowe szparagi z Albengi[potrzebny przypis].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ About us , Slow Food International (ang.).
- ↑ Our history - About us , Slow Food International (ang.).
- ↑ Our philosophy - About us , Slow Food International (ang.).
- ↑ O NAS – Slow Food Dolny Śląsk (pol.).
- ↑ The University of Gastronomic Sciences, in Italy , UNISG - University of Gastronomic Sciences (ang.).
- ↑ https://www.fondazioneslowfood.com/wp-content/uploads/2018/02/ITA_libretto_arca_b-1.pdf
- ↑ ARKA SMAKU SLOW FOOD – Slow Food Dolny Śląsk (pol.).
- ↑ Ark of Taste - What We Do , Slow Food Foundation (ang.).
- ↑ Ark of Taste products in Poland , Slow Food Foundation (ang.).
- ↑ Santo Stefano di Sessanio Lentil - Presìdi Slow Food , Slow Food Foundation (ang.).
- ↑ Patata quarantina bianca - Arca del Gusto , Fondazione Slow Food (wł.).
- ↑ Sedano nero di Trevi - Presìdi Slow Food , Fondazione Slow Food (wł.).
- ↑ Albicocche del Vesuvio Crisommole - Presìdi Slow Food , Fondazione Slow Food (wł.).
- ↑ Albenga Violet Asparagus - Presìdi Slow Food - Slow Food Foundation , fondazioneslowfood.com (ang.).
Bibliografia
- Gina Mallet: Ostatnia szansa, żeby dobrze zjeść. Warszawa: Wydawnictwo Książkowe Twój Styl, 2006, s. 135–137. ISBN 83-7163-420-X.
- Carl Honoré: Pochwała powolności. Warszawa: Drzewo Babel, 2011. ISBN 978-83-89933-23-2.