W tym artykule omówimy Solar Dynamics Observatory, temat, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i hobbystów. Solar Dynamics Observatory to temat, który był przedmiotem debaty we współczesnym społeczeństwie, budząc zainteresowanie różnych dyscyplin i sektorów. Na przestrzeni dziejów Solar Dynamics Observatory był bohaterem ważnych wydarzeń, które naznaczyły ewolucję ludzkości, a jego znaczenie jest nadal aktualne w dzisiejszym świecie. Poprzez szczegółową, multidyscyplinarną analizę staramy się rzucić światło na wiele aspektów, które sprawiają, że Solar Dynamics Observatory jest tak intrygującym i znaczącym tematem. Mamy nadzieję, że poprzez badanie jego początków, implikacji i prognoz na przyszłość zaoferujemy czytelnikowi głębsze i szersze zrozumienie Solar Dynamics Observatory, poszerzając w ten sposób jego perspektywę i wiedzę na ten fascynujący temat.
Inne nazwy |
SDO |
---|---|
Zaangażowani | |
Indeks COSPAR |
2010-005A |
Indeks NORAD |
36395 |
Rakieta nośna | |
Miejsce startu | |
Orbita (docelowa, początkowa) | |
Okrążane ciało niebieskie | |
Perycentrum |
36 000 km |
Apocentrum |
36 000 km |
Nachylenie |
28,5° |
Czas trwania | |
Początek misji |
11 lutego 2010 (15:23 UTC) |
Wymiary | |
Wymiary |
dł. 4,5 m × szer. 2,22 m × rozp. maks. 6,25 m |
Masa całkowita |
3200 (w tym 1400 paliwa) kg |
Masa aparatury naukowej |
270 kg |
Solar Dynamics Observatory, SDO (pol. obserwatorium dynamiki Słońca) – satelita naukowy badający dynamikę aktywności słonecznej; pierwsza misja NASA w ramach programu „Żyjąc z gwiazdą” (ang. Living with a star). Satelita został wyniesiony w przestrzeń kosmiczną 11 lutego 2010 roku. Szacunkowy czas trwania misji podstawowej wynosi 5 lat, z szansą przedłużenia do 10.
SDO został umieszczony na orbicie geosynchronicznej, nachylonej do równika pod kątem 28,5°, na przecięciu ze 102 południkiem geograficznym zachodnim. Zapewni ona niemal ciągłą widzialność Słońca. Dwa razy do roku satelita będzie doświadczał zaćmienia Słońca przez Ziemię, o maksymalnej długości 72 minut.
Panele ogniw słonecznych satelity, o powierzchni 6,5 m² mogą generować energię elektryczną o mocy do 1540 W.
Ważniejsze obserwacje