Obecnie Spółgłoska faryngalna stał się tematem o dużym znaczeniu w dzisiejszym społeczeństwie. Od momentu powstania przyciąga uwagę i wzbudza zainteresowanie szerokiego grona odbiorców. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na życie codzienne, znaczenie historyczne czy wpływ na kulturę popularną, Spółgłoska faryngalna odegrał fundamentalną rolę w rozwoju i ewolucji społeczeństwa. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ i znaczenie Spółgłoska faryngalna, analizując jego różne aspekty i oferując unikalny wgląd w ten fascynujący temat.
Spółgłoski faryngalne (spółgłoski gardłowe) – spółgłoski szczelinowe artykułowane poprzez silne cofnięcie nasady języka, tak że powstaje szczelina między nagłośnią a tylną ścianką jamy gardłowej. Występują w językach semickich (np. w arabskim i sefardyjskiej wymowie języka hebrajskiego), północnokaukaskich i niektórych językach indiańskich (zwłaszcza salisz i wakaskich). Zgodnie z teorią laryngalną język praindoeuropejski mógł również zawierać spółgłoski faryngalne.
W Międzynarodowym Alfabecie Fonetycznym bezdźwięczną spółgłoskę faryngalną oznaczamy przez ħ, a dźwięczną przez ʕ.
W alfabecie hebrajskim występują litery heth (ח) - w wymowie sefardyjskiej spółgłoska bezdźwięczna i `ajin (ע) - spółgłoska dźwięczna. W wymowie aszkenazyjskiej (używana m.in. przez polskich Żydów) heth brzmi jak , a `ajin jest nieme.
W alfabecie arabskim występują również dwie litery: haa (ﺡ), wymawiane , i `ajn (ع), wymawiane . W niektórych dialektach języka arabskiego głoski te są zastępowane przez spółgłoski nagłośniowe.