Sposób artykulacji

W tym artykule zajmiemy się ekscytującym tematem Sposób artykulacji, który wywołał duże zainteresowanie i debatę w różnych obszarach. Od swoich początków do chwili obecnej Sposób artykulacji był przedmiotem badań i analiz, co pozwoliło nam uzyskać głębsze zrozumienie jego cech charakterystycznych i konsekwencji dla społeczeństwa. Idąc tym tropem, zbadamy różne aspekty związane ze Sposób artykulacji, od jego wpływu na gospodarkę po wpływ na sferę społeczną i kulturową. Ponadto przeanalizujemy różne perspektywy i opinie wyrażone na temat Sposób artykulacji, aby zaoferować wszechstronną i wzbogacającą wizję tego kontrowersyjnego tematu.

Przez sposób artykulacji w fonetyce rozumie się sposób, w jaki prąd powietrza przepływa przez kanał głosowy przy artykulacji spółgłosek.

Ze względu na rodzaj przegrody i sposób jej pokonywania (czyli stopień zbliżenia narządów mowy w czasie) wyróżnia się:

Ze względu na udział jam kanału głosowego (ponad gardłowych) użytych w artykulacji wyróżnia się:

Ze względu na sposób pokonywanie toru ustnego:

Ze względu na rodzaj inicjacji i kierunek przepływu powietrza:

  • spółgłoski produkowane na bazie powietrza wydychanego się z płuc (spółgłoski wydechowe, płucne)
  • spółgłoski produkowane na bazie powietrza wdychanego wymagające inicjacji ustnej (welarnej) (tzw. mlaski)
  • spółgłoski wymagające inicjacji krtaniowej produkowane na wydechu (tzw. spółgłoski ejektywne)
  • spółgłoski wymagające inicjacji krtaniowej produkowane na wdechu (tzw. spółgłoski implozyjne)

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d Gimson 2008 ↓, s. 28.
  2. Nagórko 2007 ↓, s. 40–45.
  3. Gimson 2008 ↓, s. 28–29.

Bibliografia