W tym artykule przyjrzymy się Stanisław Juchnowicz pod różnymi kątami, analizując jego wpływ w różnych kontekstach i jego dzisiejsze znaczenie. Stanisław Juchnowicz to temat, który wzbudził zainteresowanie ekspertów i ogółu społeczeństwa, wywołując debaty i pytania dotyczące jego konsekwencji. Na tych stronach przeanalizujemy różne perspektywy i opinie, aby otworzyć przestrzeń do refleksji i nauki wokół Stanisław Juchnowicz. Artykuł ten ma na celu przedstawienie panoramicznej wizji, która zachęca do refleksji i krytycznej analizy, od jego powstania po ewolucję w dzisiejszym społeczeństwie.
Juchnowicz podczas odczytu w Kawiarni Naukowej Polskiej Akademii Umiejętności, 2015 | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
architekt |
Odznaczenia | |
Stanisław Juchnowicz (ur. 10 czerwca 1923 w Lidzie, zm. 31 stycznia 2020 w Krakowie) – polski architekt, urbanista, profesor nauk technicznych, żołnierz Armii Krajowej, wieloletni pracownik Politechniki Krakowskiej i jej dziekan (1984), współautor planu urbanistycznego Nowej Huty. Został pochowany 11 lutego 2020 roku na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
Działalność zawodową rozpoczął w Gdańsku po dyplomie (1948), zakładając pracownię urbanistyczną w Centralnym Biurze Studiów i Projektów Z.O.R. w celu przygotowania projektu odbudowy Miasta Głównego w Gdańsku. Następnie podjął pracę w Katedrze Planowania Krajowego i Regionalnego na wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej jako asystent-wolontariusz. Na propozycję arch. Tadeusza Ptaszyckiego (ówczesny Minister Budownictwa) prof. Stanisław Juchnowicz, mający wtedy 27 lat, przeniesiony został do Krakowa, by dołączyć do organizowanego wtedy zespołu projektowego dla przygotowań związanych z decyzją budowy Nowej Huty. W zespole tym współpracował przez 9 lat, pracując nad ostatecznym kształtem koncepcji układu przestrzennego Nowej Huty, będąc głównym projektantem kolejno realizowanych zespołów mieszkaniowych oraz pełniąc nadzory na budowie. Prof. Juchnowicz w swoim autoreferacie pisze: „Za najbardziej udane uważam osiedle „B2” na około 6.000 mieszkań, które, mimo zastosowania w znacznym procencie budynków typowych, stwarza dobre warunki życia dla mieszkańców. Było to pierwsze osiedle projektowane przeze mnie w Nowej Hucie przed nasileniem presji w kierunku symetrii i monumentalności.” Zakończeniem i podsumowaniem prac związanych z budową Nowej Huty był udział Stanisława Juchnowicza w ogólnopolskim otwartym konkursie SARP na dalszą rozbudowę Nowej Huty, nagrodzony II lokatą. Została przyznana mu także zespołowa Nagroda Państwowa II stopnia za realizację i budowę Nowej Huty. W roku 1985 przewodniczył Sądowi konkursowemu SARP na projekt zespołu mieszkaniowego, mającego stanowić ostateczne ukształtowanie rejonów Placu Centralnego. W tym roku podjął także działania mające na celu wydanie profesjonalnej publikacji na temat projektowania i realizacji Nowej Huty. 1 lutego 1986 ukazało się studium na ten temat w miesięczniku „Architektura” (nr 1).
W roku 1959 Juchnowicz otrzymał stypendium Fundacji Forda i wyjechał na studia do Instytutu Studiów Urbanistycznych Uniwersytetu Pensylwańskiego w Filadelfii (1959–1960). W wyniku podróży napisał pracę doktorską „O związkach i wpływie ruchu na formowanie dzielnic śródmiejskich miast Stanów Zjednoczonych A. P.” oraz pracę habilitacyjną pt. „Metoda wyznaczania zasięgu obszaru centrów miejskich. Niektóre problemy ich struktury funkcjonalno-przestrzennej”. Następnie Juchnowicz podjął się organizacji oraz uruchomienia wydziału Urbanistyki i Planowania Regionalnego na Uniwersytecie w Zarii (w Nigerii) oraz opracowania programu nauczania na tym wydziale. Na terenie Afryki Zachodniej działał przez 8 lat (1973–1981). Wykonał w tym czasie projekty rozbudowy 4 miast w Nigerii Południowej (Gaya, Bici, Zaria, Gombi). Juchnowicz w 1976 roku pełnił również funkcję eksperta ONZ na Politechnice w Ibadanie, będąc doradcą rządu do projektu i budowy nowej stolicy Nigerii – miasta Abudża.
Po powrocie z Afryki prof. Stanisław Juchnowicz został wybrany Dziekanem Wydziału Architektury przez Radę Wydziału (1984) i kontynuował starania związane z organizacją Ośrodka Kształcenia Urbanistów dla Krajów Rozwijających się, który został powołany w 1985 roku przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Stanisław Juchnowicz był autorem wielu prac teoretycznych i studialnych z zakresu urbanistyki i planowania przestrzennego (m.in. śródmieścia miast polskich, studia nad kształtowaniem i rozwojem centrów, 1971). Był także uczestnikiem szeregu nagrodzonych i wyróżnionych krajowych, a także międzynarodowych, konkursów urbanistyczno-architektonicznych (projekt dzielnicy mieszkaniowej Nowa-Huta Bieńczyce, Pomnik Bohaterów Warszawy, projekty centrów miast Łodzi, Krakowa, Lublina, Chorzowa i innych). Odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Był promotorem ponad 200 prac magisterskich i 12 doktorskich (na uniwersytetach w kraju oraz za granicą) oraz członkiem Regional Science Association (RSA) i wielu innych organizacji zarówno krajowych, jak i międzynarodowych.