Stara Wieś Spiska

Z przyjemnością przedstawiam Państwu ten artykuł na temat Stara Wieś Spiska, fascynującego tematu o ogromnym znaczeniu dzisiaj. Stara Wieś Spiska wzbudził duże zainteresowanie w różnych obszarach, od nauki i technologii po kulturę i społeczeństwo. W tym artykule zagłębimy się w najważniejsze aspekty Stara Wieś Spiska, badając jego wpływ na nasze życie i jego ewolucję w czasie. Mamy nadzieję, że ta analiza daje szerszą wizję Stara Wieś Spiska i zachęca do refleksji nad jego znaczeniem w dzisiejszym świecie.

Stara Wieś Spiska
Spišská Stará Ves
ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Słowacja

Kraj

 preszowski

Powiat

Kieżmark

Region

Spisz, Zamagurze

Burmistrz

Jozef Harabin

Powierzchnia

17,53 km²

Wysokość

487 m n.p.m.

Populacja (2023)
• liczba ludności
• gęstość


2 178
124,77 os./km²

Nr kierunkowy

+421 52

Kod pocztowy

061 01

Tablice rejestracyjne

KK

Położenie na mapie kraju preszowskiego
Mapa konturowa kraju preszowskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Stara Wieś Spiska”
Położenie na mapie Słowacji
Mapa konturowa Słowacji, u góry znajduje się punkt z opisem „Stara Wieś Spiska”
Ziemia49°23′01″N 20°21′46″E/49,383611 20,362778
Strona internetowa

Stara Wieś Spiska (słow. Spišská Stará Ves, niem. Alt(en)dorf, węg. Szepesófalu) – miasto na Słowacji w powiecie Kieżmark, w kraju preszowskim.

Położenie

Miasto leży przy ujściu Rieki do Dunajca, 37 kilometrów od stolicy okresu (odpowiednik polskiego powiatu), przy granicy polsko-słowackiej. Znajduje się u podnóża Magury Spiskiej w etnograficznym regionie zwanym Spiszem.

Historia

Dom kultury

Miejscowość istniała prawdopodobnie już na przełomie XII i XIII w. W czasie najazdu tatarskiego została doszczętnie zniszczona. Od 1337 r. do XIX w. wchodziła w skład dominium czerwonoklasztorskiego. W 1399 roku Stara Wieś Spiska otrzymała prawa miejskie. W 1385 r. w mieście doszło do pierwszego spotkania Władysława Jagiełły, Witolda oraz Zygmunta Luksemburskiego.

W 1397 roku traktat pokojowy na 16 lat podpisali tu Władysław Jagiełło i Zygmunt Luksemburski.

W 1474 roku w Starej Wsi Spiskiej Maciej Korwin i Kazimierz IV Jagiellończyk podpisali pokój po wojnie o tron węgierski. Do XIX wieku dominującą nacją w okolicy byli Polacy. W 1878 roku miejscowość zniszczył pożar. Do 1960 roku była siedzibą władz powiatu Zamagurze.

W 1992 do miasta przyłączono samodzielną dotychczas wieś Łysa nad Dunajcem.

Panorama Starej Wsi Spiskiej, w tle widać polskie Pieniny

Kultura

W mieście jest używana gwara spiska, zaliczana przez polskich językoznawców jako gwara dialektu małopolskiego języka polskiego, przez słowackich zaś jako gwara przejściowa polsko-słowacka.

Zobacz też

Przypisy

  1. Zoznam zvolených starostov a primátorov podľa obcí, miest a mestských častí. Štatistický úrad Slovenskej republiky, 2014. . (słow.).
  2. Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Hustota obyvateľstva - obce. www.statistics.sk. . Ustawienia: om7014rr_obc: 17,53S_SK, om7014rr_ukaz: Rozloha (Štvorcový meter).
  3. a b c Statistical Office of the Slovak Republic: Základná charakteristika. 2015-04-17. . (słow.).
  4. Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Počet obyvateľov podľa pohlavia - obce (ročne). www.statistics.sk. . Ustawienia: om7101rr_obc: AREAS_SK.
  5. Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Hustota obyvateľstva - obce. www.statistics.sk. . Ustawienia: om7014rr_obc: AREAS_SK.
  6. Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. KSNG, 2013. s. 263. . .
  7. Spisz – Stara Wieś Spiska. . .
  8. a b c d e f g h Maciej Pinkwart: Spiska Stara Wieś. Północna Słowacja – przewodnik krajoznawczy dla zmotoryzowanych . Zakopiański Portal Internetowy, 1996. . .
  9. „W północnej części Spiszą, głównie w powiatach Spiska Stara Wieś (78% ogółu mieszkańców), gdzie wśród 18 gmin 15 było czysto polskich, oraz w powiecie Stara Lubowla (58% ogółu), a także w północno-zachodniej części powiatu kieżmarskiego (34% ogółu). Obok wyżej wymienionych skupisk na Słowacji znajdowało się 45 polskich wysp językowych z 25 tys. Polaków. Śląski Kwartalnik Historyczny. WrTMH. t. 35. Ossolineum. wyd. I. 1980. s. 47.
  10. Historia miasta.
  11. Júlia Dudášová-Kriššáková, Goralské nárečia z pohľadu súčasnej slovenskej jazykovedy, Prešov: Vydavateľstvo Prešovskej univerzity v Prešove, 2016, s. 20–24, ISBN 978-80-555-1714-8 (słow.).

Linki zewnętrzne