Stefan IV Lazarević
Dziś Stefan IV Lazarević to temat, który zyskał niepodważalne znaczenie we współczesnym społeczeństwie. Od Stefan IV Lazarević ludzie debatowali nad jego wpływem na nasze życie, jego wpływem na różne aspekty kultury i jego rolą w ewolucji technologii. Zjawisko to powoduje coraz większe zainteresowanie różnymi dziedzinami, od polityki i ekonomii po psychologię i medycynę. W tym artykule zbadamy różne aspekty Stefan IV Lazarević i jego znaczenie w dzisiejszym świecie, badając jego wpływ na społeczeństwo i jego potencjał zmiany sposobu, w jaki myślimy i działamy.
 Fresk przedstawiający Stefana IV | |
| |
| |
| Książę Serbii | |
| Okres |
od 28 czerwca 1389 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
ok. 1377 |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
Stefan IV Lazarević (ur. ok. 1377, zm. 19 lipca 1427 w Crkvine[1]) – władca serbski od 1389 roku.
Był synem i następcą księcia Łazarza, serbskim despotą (bizantyjski tytuł z 1402 roku) oraz wasalem tureckim.
Gdy 15 czerwca 1389 roku jego ojciec poległ w bitwie na Kosowym Polu, Stefan był niepełnoletni. W rezultacie w latach 1389–1393 faktyczną władzę sprawowała jego matka, Milica Hrebeljanović, a Stefan przejął rządy w 1393 r.[2] Dzięki swoim umiejętnościom dyplomatycznym skonsolidował i umocnił państwo oraz zapewnił mu rozwój gospodarczy. Był również mecenasem i organizatorem życia kulturalnego w swoim kraju. Sam również tworzył dzieła literackie, z których najbardziej znany jest poemat prozą Słowo miłości (powstały w 1404 lub 1409 r.). Przypisuje mu się też autorstwo liryczno-epickiego panegiryku ku czci ojca Napis na słupie kosowskim. Stefan Lazarević był także tłumaczem literatury greckiej. Zmarł w Crkvine, wzniesiono tamże marmurowy nagrobek w 1427 roku, który zachował się do dziś[1]. Sam despota został jednak pochowany w klasztorze Manasija[1].
W 1927 został kanonizowany przez Serbski kościół prawosławny. Nadano mu przydomek „Wielki”.
Przypisy
- ↑ a b c Dragan Bosnić, Dragan Bosnić, The hidden Serbia, Beograd: Intersistem Kartografija, 2007, s. 10, ISBN 978-86-7722-254-3 (ang.).
- ↑ Zofia Brzozowska, Księżna Milica – między sakralizacją władzy monarszej, oficjalnym kultem cerkiewnym i narodowym mitem, „Poznańskie Studia Slawistyczne” (5), 2013, s. 62, ISSN 2084-3011 .
Bibliografia
- Dar Słowa: Ze starej literatury serbskiej, Wydawnictwo Łódzkie 1983
- Pisarze świata: Słownik encyklopedyczny, PWN 1999
| Wyszesławice |
|
|---|---|
| Wukanowicze | |
| Nemanicze |
|
| Hrebeljanowicze |
|
| Brankowicze |
|
| Obrenowicze | |
| Karadziordziewicze |
|
| Obrenowicze |
|
| Karadziordziewicze |
|
