Studio Filmów Rysunkowych

W artykule Studio Filmów Rysunkowych szczegółowo zbadamy różne aspekty związane z tym tematem. Od jego pochodzenia i ewolucji po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo – zajmiemy się głównymi kwestiami, które z biegiem czasu stały się przedmiotem debat i refleksji. Dzięki dogłębnej analizie i podejściu multidyscyplinarnemu zagłębimy się w jego historyczne, kulturowe, polityczne i społeczne implikacje, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie we współczesnym kontekście. Ponadto przyjrzymy się najnowszym badaniom i osiągnięciom w tej dziedzinie, a także przyszłym perspektywom, które mogłyby wyznaczyć jej rozwój. Nie przegap całego artykułu na temat Studio Filmów Rysunkowych!

Siedziba studia do roku 2018
Dawna siedziba studia przy ulicy Mickiewicza w Bielsku-Białej
Budowa Interaktywnego Centrum Bajki i Animacji (stan w marcu 2022)
Budowa Interaktywnego Centrum Bajki i Animacji (stan w grudniu 2022)

Studio Filmów Rysunkowych w Bielsku-Białej – jedno z pięciu polskich studiów animacji powstałych w Polsce Ludowej.

Historia

Studio Filmów Rysunkowych zostało powołane do życia zarządzeniem nr 82 Prezesa Centralnego Urzędu Kinematografii z dnia 3 sierpnia 1955 r. w sprawie utworzenia „Studia Filmów Rysunkowych”, a swoja działalność rozpoczęło z dniem 1 stycznia 1956 roku.

Okres przed utworzeniem studia

Korzenie studia sięgają 1 września 1947 roku, kiedy to grupa pasjonatów złożonych z braci Zdzisława i Macieja Lachura oraz Władysława Nehrebeckiego, Leszka Lorka, Alfreda Ledwiga, Mieczysława Poznańskiego, Aleksandra Rohozińskiego, Wiktora Sakowicza, Rufina Struzika i Wacława Wajsera zwana zostaje zatrudniona na etatach przy Trybunie Robotniczej w specjalnie na ten cel utworzonym Studio Filmowym i rozpoczyna prace nad pierwszym filmem animowanym „Czy to był Sen”. Redakcja „Trybuny Robotniczej” udostępnia twórcom dwa pokoje przy ulicy Mickiewicza 22 w Katowicach. Prace nad pierwszą wersją filmu „Czy to był sen” trwają do końca 1947 roku. W styczniu 1948 roku wstępna wersja filmu zostaje zaprezentowana dyrekcji Filmu Polskiego, zespół dostaje zlecenie opracowania nowego scenariusza i dokonania przeróbek. W kwietniu 1948 roku zostaje podpisana umowa z Przedsiębiorstwem Państwowym Film Polski, a grupa filmowców usamodzielnia się tworząc Robotnicze Studio Filmów Rysunkowych. Za pieniądze otrzymane od Filmu Polskiego młodzi twórcy wynajmują wille w Wiśle, gdzie kontynuują pracę nad swoim pierwszym filmem oraz rozpoczynają pracę nad kolejnym „Ich ścieżka”. Robotnicze Studio Filmów Rysunkowych przeistacza się wówczas w spółdzielnię pracy o nazwie „Zespół Produkcyjny Filmów Rysunkowych „Śląsk”. W skład zarządu wchodzą Zdzisław Lachur, Władysław Nehrebecki, Wacław Wajser i Wiktor Sakowicz. Zespół działa w ramach instytucji Film Polski z siedzibą w Łodzi. Pod koniec 1948 roku, w listopadzie zespół przenosi się do Bielska. Tam dzięki pomocy władz miasta otrzymuje pomieszczenia w budynku ZMP przy ulicy Mickiewicza. W 1949 roku zespół kończy pracę nad filmem „Ich ścieżka”, filmem „A1” debiutuje Władysław Nehrebecki. Trzy pierwsze film zespołu "Śląsk" -" Czy to był sen", "ich ścieżka" "A1" nie zostają przyjęte do rozpowszechniania. Dopiero filmy "O nowe jutro" Leszka Lorka i "Wilk i Niedźwiadki" Wacława Wajsera trafiają na ekrany kin.

W 1950 roku zespół filmowy „Śląsk” opuszcza Władysław Nehrebecki i wyjeżdża do Łodzi, gdzie pod zwierzchnictwem Wytwórni Fabularnych organizuje Łódzki Oddział Filmu Rysunkowego, twórca realizuje tam film „Opowiedział dzięcioł sowie” i nawiązuje znajomość ze Stanisławem Dülzem, Lechosławem Marszałkiem i Wacławem Kondkiem, którzy niebawem staną się filarami bielskiej wytwórni.

W 1952 roku zespół filmowy „Śląsk” zostaje rozwiązany, a dzięki staraniom Władysława Nehrebeckiego filmowcy przechodzą na etaty Wytworni Filmów Fabularnych w Łodzi, tworząc Oddział Filmu Rysunkowego z siedzibą w Bielsku-Białej. Filmowcy otrzymują lokal przy ulicy Cieszyńskiej 24 – dotychczasową siedzibę Studia Filmów Rysunkowych. Filmowcy otrzymują również niezbędny sprzęt filmowy i rozpoczynają produkcje filmów barwnych. Pierwszym barwnym filmem jest „Wspólny Dom” Zdzisława Lachura zrealizowany na podstawie scenariusza Władysława Nehrebeckiego i Pawła Kubaty. W 1953 roku Łódzki Oddział Filmu Rysunkowego zostaje rozwiązany. Władysław Nehrebecki wraca do Bielska-Białej. Wraz z nim przyjeżdża do Bielska Lechosław Marszałek, Stanislaw Dülz, Wacław Kondek i Edward Musiałowicz, którzy wzmacniają bielską grupę. Zespół opuszcza natomiast Zdzisław Lachur. Zespół studia rozrasta się do około 70 osób i nawiązuje współpracę ze znaczącymi plastykami i kompozytorami. Filmem „Koziołeczek” (1954) debiutuje Lechosław Marszałek. Film odnosi olbrzymi sukces zdobywając pierwszą nagrodę za film rysunkowy na festiwalu w Karlowych Varach. Potem Marszałek przenosi na ekran balladę Mickiewicza Pani Twardowska.

Na przełomie lat 1955/1956 powstał warszawski oddział Studia Filmów Rysunkowych. Początkowo zadanie utworzenia oddziału zlecone zostało Władysławowi Nehrebeckiemu, jednak po jego odmowie tego zadania podjął się Witold Giersz.

Początki Studia Filmów Rysunkowych

Z dniem 1 stycznia 1956 roku bielskim filmowcom udaje się oderwać od Łódzkiej Wytworni Filmów Fabularnych. Na mocy zarządzenia nr 82 Prezesa Centralnego Urzędu Kinematografii powstaje samodzielne Przedsiębiorstwo Państwowe – Studio Filmów Rysunkowych. Od tej pory instytucja dysponuje własną dyrekcją, administracją i działem programowym. Dyrektorem studia zostaje Stanisław Kasprzykowski. Obok filmów rysunkowych zaczynają powstawać filmy realizowane techniką wycinankową i repollero. Olbrzymim sukcesem cieszy się film Władysława Nehrebeckiego "Myszka i Kotek". "Film prezentowany jest na festiwalu w Annecy, zdobywa główne Nagrody na festiwalach w Cork i Vancouver oraz wyróżnienie w Oberhausen i Mal del Plata. Powstają pierwsze kinowe serie filmowe takie jak „Profesor Filutek” (4 odcinki) Władysława Nehrebeckiego w oparciu o plastykę i pomysł Zbigniewa Lengrena, seria "Opowiadania różowego młyna" (6 odcinków) czy "Pajacyk i piesek" (4 odcinki) Władysława Nehrebeckiego. Filmem "Tajemnica Starego Zamku" debiutuje Witold Giersz. 29 października 1961 roku Stanisław Kasprzykowski nagle umiera. Z dniem 1 grudnia 1961 roku dyrektorem bielskiego studia zostaje Władysław Nehrebecki.

Pierwsze filmy studia były przeznaczone dla osób dorosłych. Filmy wykonywane były metodą poklatkową, czyli klatka po klatce, jednak ostatnie filmy studia m.in. – Gwiazda Kopernika – były wykonane techniką komputerową.

W 1963 roku '''Bolek i Lolek''' narodzili się jako bohaterowie serialu telewizyjnego, 4 lata później zadebiutował Reksio.

Twórcy

 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani ze Studiem Filmów Rysunkowych w Bielsku-Białej.

Założyciele

  • Zdzisław Lachur
  • Maciej Lachur
  • Władysław Nehrebecki
  • Leszek Lorek
  • Rufin Struzik
  • Antoni Pradella
  • Aleksander Rohoziński
  • Wiktor Sakowicz
  • Alfred Ledwig
  • Wacław Wajser

Reżyserzy

Scenarzyści

Dźwiękowcy i montażyści

Kompozytorzy

Kierownicy produkcji

Plastycy

Produkcje

Seriale animowane

Pełnometrażowe filmy animowane

Pełnometrażowe filmy montażowe

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Jerzy Giżycki, Dziesięć Lat filmu animowanego w Polsce Ludowej, „Iluzjon”, czerwiec 1957.
  2. ↑ a b Andrzej Kossakowski " Polski film animowany" Kwartalnik Filmowy. 1964, Tom 14, nr 4(56)
  3. ↑ Kinematografia polska w XXV-leciu PRL/oprac Jerzy Witek/1969 | Warszawa : Filmowy Serwis Prasowy
  4. ↑ Annecy > About > Archives > 1960 > Official Selection , www.annecyfestival.com (ang.).
  5. ↑ Filmowy Serwis Prasowy, Ludzie Filmu, leksykon polskich reżyserów, scenarzystów, operatorów i aktorów, „Filmowy Serwis Prasowy”, 1981.
  6. ↑ Własny styl pracy bielskiego Studia Filmów Rysunkowych, „Kronika Beskidzka”, 1 stycznia 1962.

Linki zewnętrzne


Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot