Tadeusz Jarzyński
W dzisiejszym świecie Tadeusz Jarzyński stał się istotnym tematem zainteresowania szerokiego spektrum społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na gospodarkę, politykę, kulturę czy życie codzienne ludzi, Tadeusz Jarzyński jest problemem, który nie pozostaje niezauważony. W miarę postępu i ewolucji świata Tadeusz Jarzyński staje się coraz bardziej istotny i istnieje potrzeba zrozumienia jego konsekwencji w różnych aspektach życia. W tym artykule dokładnie zbadamy Tadeusz Jarzyński i jego wiele aspektów, analizując jego znaczenie i wpływ w dzisiejszym świecie.
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 października 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 czerwca 1920 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Tadeusz Jarzyński (ur. 12 października 1899 w Radomiu, zm. 8 czerwca 1920 w Ławrze Pieczarskiej) – oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari, pośmiertnie awansowany na stopień porucznika.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Prospera i Wandy z Ettingerów. Absolwent gimnazjum imienia Stanisława Staszica w Lublinie i student Politechniki Lwowskiej. W 1915 wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1918 walczył w obronie Lwowa. Bronił szkoły im. Henryka Sienkiewicza i poczty. W styczniu 1919 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i skierowany do 6 pułku piechoty Legionów. Walczył z Ukraińcami pod Gródkiem Jagielońskim. Potem z pułkiem bił się na frontach wojny polsko-bolszewickiej. W stopniu podporucznika pełnił funkcję adiutanta I batalionu. Walczył o Postawy oraz w obronie Kijowa, gdzie pod ogniem nieprzyjaciela przekazywał oddziałom rozkaz natychmiastowego wycofania się z pola walki. Ciężko ranny, zmarł w szpitalu w Ławrze Pieczerskiej. Za czyn ten odznaczony został pośmiertnie Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari i awansowany na stopień porucznika.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 7977)
Przypisy
- ↑ a b c d Polak (red.) 1991 ↓, s. 56.
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.