Tadeusz Orłowski (lekarz)
Zagadnienie Tadeusz Orłowski (lekarz) to temat, który w ostatnim czasie budzi duże zainteresowanie i kontrowersje. Dzięki różnym podejściu i perspektywom Tadeusz Orłowski (lekarz) był przedmiotem debaty i badań w różnych obszarach wiedzy. Od wpływu na społeczeństwo po implikacje na poziomie indywidualnym, Tadeusz Orłowski (lekarz) przykuł uwagę naukowców, specjalistów i zwykłych ludzi. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane ze zmienną Tadeusz Orłowski (lekarz), analizując jej znaczenie i odkrywając możliwe konsekwencje. Dodatkowo zbadamy, jak Tadeusz Orłowski (lekarz) ukształtował i nadal będzie kształtować obecny krajobraz, oferując kompleksowe spojrzenie na ten ważny temat.
 Tadeusz Orłowski w latach 60. | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor nauk medycznych | |
| Alma Mater | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Tadeusz Orłowski (ur. 13 września 1917 w Kazaniu, zm. 30 lipca 2008 w Warszawie) – polski wspinacz, pionier polskiej transplantologii, internista, nefrolog, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk.
Życiorys
Syn Witolda Eugeniusza lekarza internisty, bratanek Zenona lekarza, balneologa. Po maturze zapisał się zgodnie z tradycją rodzinną na Wydział Medyczny Uniwersytetu Warszawskiego. Dyplom lekarza otrzymał w 1943 na tymże Wydziale tajnego Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1945–48 był starszym asystentem, następnie 1948–52 adiunktem, 1952–62 docentem i od 1962 został profesorem zwyczajnym Akademii Medycznej w Warszawie, członkiem Prezydium PAN w latach 1969–1980, 1984–1989. W 1966 wraz z Janem Nielubowiczem dokonał pierwszego udanego przeszczepienia nerki od zmarłego dawcy.
Po raz pierwszy poszedł w Tatry w 1936 roku, po maturze. Po raz ostatni − w 1980 roku. Wytyczył liczne nowe drogi w Tatrach, przełomowe dla rozwoju taternictwa; w szczególności pierwsze przejście Żlebu Drège'a, komina Świerza i północno-zachodniej ściany Galerii Gankowej. To ostatnie przejście było uznawane za najtrudniejszą drogę okresu międzywojennego w Tatrach. Przeszedł drogi wspinaczkowe w Alpach i górach Wietnamu. Pełnił funkcję redaktora czasopisma „Taternik” od 1940 do 1945. Był pełniącym obowiązki prezesa Klubu Wysokogórskiego od 1957 do 1958.
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Odznaczenia i wyróżnienia
- 28 października 1955 będąc pracownikiem Szpitala Polskiego Czerwonego Krzyża w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej, uchwałą Rady Państwa został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za ofiarną pracę w służbie zdrowia.
- 19 września 1997 postanowieniem prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego w uznaniu wybitnych zasług w działalności naukowej oraz za osiągnięcia w pracy na rzecz ochrony zdrowia został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.
- Warszawski Krzyż Powstańczy
- Doktor honoris causa Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego (1999)
- Doktor honoris causa Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Nagroda im. Brajana Chlebowskiego (27 stycznia 2006 za pionierski, udany przeszczep nerki w 1966)
Przypisy
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Opis wypraw w Tatry
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 117, poz. 1567
- ↑ M.P. z 1997 r. nr 86, poz. 869
- ↑ Prof. Tadeusz Orłowski:lekarz - taternik - żołnierz AK. . .
Linki zewnętrzne
- Wywiad z profesorem
- Wybitni uczeni we wspomnieniach. Tadeusz Orłowski. Warszawa: Biuro Upowszechniania i Promocji Nauki PAN, 2017. ISBN 978-83-63305-43-7.