Tadeusz Wolsza
W tym artykule temat Tadeusz Wolsza zostanie omówiony z szerokiej i szczegółowej perspektywy. Przeanalizowany zostanie wpływ, jaki Tadeusz Wolsza ma na obecne społeczeństwo, a także jego historyczne znaczenie i wpływ w różnych obszarach. Ponadto omówione zostaną różne punkty widzenia i przedstawione zostaną argumenty za i przeciw Tadeusz Wolsza, aby zapewnić zrównoważony i pełny pogląd na ten temat. Ponadto zbadane zostaną przyszłe implikacje Tadeusz Wolsza i możliwe strategie skutecznego rozwiązania tego problemu. Celem tego artykułu jest zapewnienie czytelnikom głębokiego i wzbogacającego zrozumienia Tadeusz Wolsza, umożliwiając im formułowanie własnych opinii i udział w świadomej debacie na ten temat.
.JPG)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 maja 1956 |
|---|---|
| Profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: dzieje polskiej emigracji politycznej po 1945 r., historia najnowsza Polski, polski system polityczny | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1987 – historia |
| Habilitacja |
1999 – historia |
| Profesura |
22 stycznia 2007 |
| Odznaczenia | |
| |
Tadeusz Wojciech Wolsza (ur. 13 maja 1956 w Oławie) – polski historyk i politolog, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki, członek Rady (2011–2016) i członek Kolegium (od 2016) Instytutu Pamięci Narodowej.
Życiorys
Tytuł zawodowy magistra uzyskał w 1979 na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego, a w 1981 na Wydziale Nauk Politycznych tej samej uczelni. W 1981 współtworzył struktury Niezależnego Zrzeszenia Studentów na UWr. W latach 80. rozpoczął pracę w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk. W 1987 w tej jednostce na podstawie pracy Narodowa Demokracja wobec chłopów w latach 1887–1914 (której promotorem był Jan Molenda) uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych. Habilitował się w 1999 również w IH PAN na podstawie rozprawy zatytułowanej Rząd RP na obczyźnie wobec wydarzeń w kraju 1945–1950. W 2007 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych.
W 2007 został zastępcą przewodniczącego rady naukowej Instytutu Historii PAN. Został też redaktorem naczelnym „Dziejów Najnowszych” (wydawnictwa IH PAN). Od 1999 pozostawał pracownikiem naukowym Instytutu Nauk Politycznych Akademii Bydgoskiej, następnie został wykładowcą Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, gdzie objął stanowisko profesora zwyczajnego. Jest autorem około 200 publikacji naukowych oraz popularnonaukowych, w tym 11 pozycji książkowych.
Był członkiem Warszawskiego Społecznego Komitetu Poparcia Jarosława Kaczyńskiego w przedterminowych wyborach prezydenckich w 2010.
W 2011 został wybrany przez Sejm w skład nowo utworzonej Rady IPN; organ ten został zniesiony nowelizacją ustawy o IPN w 2016. W tym samym roku z rekomendacji senatorów PiS wszedł w skład Kolegium IPN. W 2023 Sejm wybrał go do tego gremium na kolejną kadencję.
Powoływany również w skład Rady Muzeum przy Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku.
Laureat Nagrody im. Janusza Kurtyki w 2017 za pracę pt. Dotyk Katynia. Wojenne i powojenne losy Polaków wizytujących Katyń w 1943 roku W 2022 został powołany do Rady Odbudowy Pałacu Saskiego.
W 2023 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Wybrane publikacje
- Arcymistrzowie, mistrzowie, amatorzy… Słownik biograficzny szachistów polskich, t. I–V, DiG, Warszawa 1995–2007.
- Dziennikarze władzy, władza dziennikarzom: aparat represji wobec środowiska dziennikarskiego 1945-1990 (współredaktor), IPN, Warszawa 2010.
- Najdorf: z Warszawy do Buenos Aires, Penelopa, Warszawa 2010.
- Rząd RP na obczyźnie wobec wydarzeń w kraju 1945–1950, DiG, Warszawa 1998, ISBN 83-7181-044-X.
- W cieniu Wronek, Jaworzna i Piechcina… 1945–1956: życie codzienne w polskich więzieniach, obozach i ośrodkach pracy więźniów, Instytut Historii PAN, Warszawa 2003, ISBN 83-88909-06-1.
- Więzienia stalinowskie w Polsce. System – codzienność – represje, Wydawnictwo RM, Warszawa 2013, ISBN 978-83-7773-159-8.
- Za żelazną kurtyną, Neriton, Warszawa 2005, ISBN 83-88909-29-0.
- „Katyń to już na zawsze katy i katowani”. W „polskim Londynie” o sowieckiej zbrodni w Katyniu (1944–1956), IH PAN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-88909-66-5.
- Dotyk Katynia. Wojenne i powojenne losy Polaków wizytujących Katyń w 1943 roku, Zysk i S-ka, Poznań 2018, ISBN 978-83-8116-361-3.
- Encounter with Katyn. The wartime and postwar story of Poles who saw the Katyn site in 1943, Carolina Academic Press, Durham 2019, ISBN 978-1-5310-1537-4.
Przypisy
- ↑ Karta personalna. Kartoteka Centralna PZSzach. .
- ↑ a b Dane osoby z wykazu osób publicznych. ipn.gov.pl. .
- ↑ Nota biograficzna na stronie IPN. .
- ↑ a b Prof. dr hab. Tadeusz Wojciech Wolsza, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) .[martwy link]
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 stycznia 2007 r. nr 115-1-07 o nadaniu tytułu profesora (M.P. z 2007 r. nr 15, poz. 159).
- ↑ Prezydent RP wręczył nominacje profesorskie. prezydent.pl, 16 lutego 2007. .
- ↑ Dzieje Najnowsze – Wydawnictwo DiG. dig.com.pl. .
- ↑ Warszawski Społeczny Komitet Poparcia Jarosława Kaczyńskiego. jaroslawkaczynski.info, 2010. .
- ↑ Sejm wybrał pięciu członków Rady IPN. rmf24.pl, 2011-03-18. .
- ↑ Polak i Wolsza w Kolegium IPN. Senat odrzucił Dudka i Kołodzieja. tvn24.pl, 24 czerwca 2016. .
- ↑ Sejm powołał członków Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej. dzieje.pl, 17 czerwca 2023. .
- ↑ Minister Kultury powołał członków Rady Muzeum. muzeum1939.pl, 8 lutego 2018. .
- ↑ Zarządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 30 czerwca 2022 r. w sprawie powołania członków Rady Muzeum przy Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku. Dziennik Urzędowy MKiDN, 30 czerwca 2022. .
- ↑ W Warszawie wręczono Nagrodę im. Janusza Kurtyki. Fundacja im. Janusza Kurtyki, 23 listopada 2017. .
- ↑ Tomasz Urzykowski: Gliński powołał Radę Odbudowy Pałacu Saskiego. Znaleźli się w niej też przeciwnicy sztandarowej inwestycji PiS. wyborcza.pl, 9 września 2022. .
- ↑ M.P. z 2023 r. poz. 1095