W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Tarja Halonen, badając jego liczne aspekty i możliwe implikacje w różnych obszarach. Od swoich początków do dzisiejszego wpływu Tarja Halonen był przedmiotem zainteresowania i debaty, uznając go za istotny temat nie tylko dla ekspertów w tej dziedzinie, ale także dla ogółu społeczeństwa. Idąc tym tropem, dogłębnie przeanalizujemy różne perspektywy otaczające Tarja Halonen, badając jego wpływ na społeczeństwo, kulturę i środowisko akademickie. Podobnie zbadamy możliwe wyzwania i możliwości, jakie stwarza Tarja Halonen, a także zastanowimy się nad jego znaczeniem i znaczeniem we współczesnym świecie.
Data i miejsce urodzenia |
24 grudnia 1943 |
---|---|
Prezydent Republiki Finlandii | |
Okres |
od 1 marca 2000 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Tarja Kaarina Halonen (wym. ⓘ; ur. 24 grudnia 1943 w Helsinkach) – fińska polityk, prawniczka i samorządowiec, parlamentarzystka, minister w różnych resortach, w latach 2000–2012 przez dwie kadencje prezydent Finlandii.
W 1968 ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie Helsińskim. W latach 1969–1970 pracowała jako sekretarz ds. społecznych w SYL, największej fińskiej organizacji studenckiej. Następnie została zatrudniona jako prawniczka w Centralnej Organizacji Fińskich Związków Zawodowych.
W 1971 została członkinią Socjaldemokratycznej Partii Finlandii. Na początku lat 80. kierowała organizacją SETA, działającą na rzecz praw osób homoseksualnych.
Od 1977 do 1996 zasiadała w radzie miejskiej Helsinek. W 1979 po raz pierwszy została wybrana do Eduskunty. Mandat deputowanej do fińskiego parlamentu uzyskiwała w kolejnych wyborach w 1983, 1987, 1991, 1995 i 1999, zasiadając w nim do 2000. Była wiceprzewodniczącą krajowej delegacji do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. W kwietniu 1987 została ministrem w ministerstwie spraw społecznych i zdrowia w rządzie, którym kierował Harri Holkeri, pełniła tę funkcję do lutego 1990. W tym samym gabinecie od marca 1990 do kwietnia 1991 była ministrem sprawiedliwości. Od kwietnia 1995 do lutego 2000 w dwóch rządach Paava Lipponena sprawowała urząd ministra spraw zagranicznych.
W lutym 2000 jako kandydatka socjaldemokratów wygrała drugą turę wyborów prezydenckich, otrzymując 51,6% głosów i pokonując byłego premiera Eska Aha. Urząd ten objęła 1 marca 2000 jako pierwsza kobieta w historii Finlandii. W styczniu 2006 z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w kolejnych wyborach. W drugiej turze dostała 51,8% głosów, wyprzedzając Sauliego Niinistö. Drugą kadencję zakończyła 1 marca 2012, na stanowisku prezydenta zastąpił ją jej konkurent z wyborów w 2006 – Sauli Niinistö.
W 2000 poślubiła fińskiego polityka i prawnika Penttiego Arajärviego. Z poprzedniego związku ma córkę Annę.