Theodor Innitzer
W tym artykule zajmiemy się tematem Theodor Innitzer, który wzbudził duże zainteresowanie w ostatnich latach. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, Theodor Innitzer przykuwa uwagę ludzi w każdym wieku na całym świecie. W miarę jak wkraczamy w XXI wiek, Theodor Innitzer stał się centralnym punktem debat i dyskusji w różnych dziedzinach, od polityki po naukę. W tym artykule postaramy się dogłębnie przeanalizować różne aspekty Theodor Innitzer i zrozumieć jego dzisiejsze znaczenie.
| Kardynał prezbiter | |||
| |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Data i miejsce śmierci | |||
| Miejsce pochówku | |||
| Arcybiskup Wiednia | |||
| Okres sprawowania |
1932–1955 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
25 lipca 1902 | ||
| Nominacja biskupia |
19 września 1932 | ||
| Sakra biskupia |
16 października 1932 | ||
| Kreacja kardynalska |
13 marca 1933 | ||
| Kościół tytularny | |||
| Data konsekracji |
16 października 1932 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||
| |||||||||||||
Theodor Innitzer (ur. 25 grudnia 1875 w Vejprtach, zm. 9 października 1955 w Wiedniu) – austriacki duchowny katolicki, kardynał, arcybiskup Wiednia.
Życiorys
W latach 1898–1902 studiował teologię na Uniwersytecie w Wiedniu. Święcenia kapłańskie przyjął 25 lipca 1902 roku. Podjął pracę duszpasterską w archidiecezji Wiedeń. 19 września 1932 roku otrzymał nominację na arcybiskupa metropolitę Wiednia. Konsekracja odbyła się 16 października 1932 roku w archikatedrze metropolitalnej św. Szczepana w Wiedniu. Sakry biskupiej udzielił mu abp Enrico Sibilia, nuncjusz apostolski w Austrii. Na konsystorzu 13 marca 1933 roku papież Pius XI wyniósł go do godności kardynalskiej z tytułem prezbitera San Crisogono. 14 marca 1938 roku osobiście powitał w hotelu Imperial Adolfa Hitlera. 18 marca 1938 wraz z innymi biskupami podpisał uroczystą deklarację biskupów austriackich, w której episkopat dobrowolnie i z zadowoleniem zaakceptował anschluss oraz poparł politykę narodowo-socjalistyczną niemieckiego rządu. Szybko znalazł się jednak w konflikcie z nową władzą. Gdy 7 października 1938 roku środowiska katolickie zorganizowały w Wiedniu pokojową manifestację, następnego wieczora nazistowscy bojówkarze napadli i zdewastowali pałac kardynalski, a także ciężko poturbowali wikarego katedry św. Szczepana. Kardynał stał się też obiektem ataków propagandowych.
Uczestnik konklawe z roku 1939. Zmarł 9 października 1955 roku w Wiedniu. Pochowano go archikatedrze metropolitalnej św. Szczepana w Wiedniu.
Przypisy
- ↑ KAP. Po włączeniu Austrii do III. Rzeszy. „Przegląd Ewangelicki”. V/14, s. 165, 3 kwietnia 1938. Waldemar Preiss.
- ↑ Johannes Sachslehner: Zarządca do spraw śmierci. Odilo Globocnik, eksterminacja i obozy zagłady. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2016, s. 86–88. ISBN 978-83-8069-455-2.
Bibliografia
- Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. .
- Sylwetka na stronie Davida M Cheneya
- Teczka Hitlera, Barbara Ostrowska (tłum.) i inni, Warszawa: Świat Książki, 2009, ISBN 978-83-247-0964-9, OCLC 833499177.
Linki zewnętrzne
- Zobacz zbiór prac Theodora Innitzera w Wikilivres (dawniej Bibliowiki)
