W dzisiejszym świecie Tour de France 1973 to temat, który przyciąga uwagę osób w każdym wieku i o każdym zainteresowaniu. Wraz z rosnącym zainteresowaniem tym tematem ważne jest zrozumienie jego implikacji i rozważenie jego wpływu na różne obszary społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy z perspektywy historycznej, naukowej, kulturalnej czy społecznej, Tour de France 1973 był przedmiotem licznych debat i dyskusji, generując rosnące zainteresowanie wiedzą więcej na temat jego pochodzenia, ewolucji i dzisiejszego znaczenia. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Tour de France 1973, analizując jego znaczenie i zajmując się różnymi punktami widzenia, aby zapewnić pełny przegląd tego fascynującego tematu.
| |||
Data | |||
---|---|---|---|
Etapów |
20 (27) | ||
Dystans |
4140 km | ||
Czas zwycięzcy |
122 h 25' 34" | ||
Zgłoszenia |
132 kolarzy | ||
Ukończyło wyścig |
87 kolarzy | ||
Podium | |||
Pierwsze miejsce | |||
Drugie miejsce | |||
Trzecie miejsce | |||
Pozostałe klasyfikacje | |||
Górska | |||
Punktowa | |||
Sprinterska | |||
Kombinowana | |||
Najaktywniejszych | |||
Drużynowa | |||
Drużynowa punktowa |
60. Tour de France rozpoczął się 30 czerwca w holenderskim Scheveningen, a zakończył się 22 lipca w Paryżu. Wyścig składał się z prologu i 20 etapów. Cała trasa liczyła 4140 km.
Klasyfikację generalną wygrał Hiszpan Luis Ocaña z czasem 122h 25' 34" i z przewagą nad drugim Bernardem Thévenetem wynoszącą 15' 51". Klasyfikację punktową wygrał Belg Herman Van Springel, górską Hiszpan Pedro Torres, sprinterską Belg Marc Demeyer, a kombinowaną Holender Joop Zoetemelk. Ocaña został też najaktywniejszym kolarzem. W latach 1973-1988 prowadzono dwie klasyfikacje drużynowe: czasową i punktową. W 1973 roku obie klasyfikacje wygrały zespoły francuskie: w pierwszej triumfował Bic, a w drugiej Gan–Mercier.
Czterokrotny triumfator Wielkiej Pętli, Belg Eddy Merckx nie wystartował w tej edycji po tym, jak został o to poproszony przez organizatorów wyścigu.
Jeden z faworytów wyścigu, Francuz Raymond Poulidor musiał się wycofać po upadku z przełęczy Col de Portet-d’Aspet na trasie 13 odcinka.
Trzech kolarzy: Brytyjczyk Barry Hoban i Francuzi Jean-Claude Baud oraz Michel Roques zostali zdyskwalifikowani za doping.
W tej edycji TdF wzięło udział 12 drużyn:
Pozycja | Zawodnik | Drużyna | Czas |
---|---|---|---|
1. | Luis Ocaña | Bic | 122 h 25' 34" |
2. | Bernard Thévenet | KAS | +15' 51" |
3. | José Manuel Fuente | Sonolor | +17' 15" |
4. | Joop Zoetemelk | Gitane | +26' 22" |
5. | Lucien Van Impe | Sonolor | +30' 20" |
6. | Herman Van Springel | Rokado | +32' 01" |
7. | Michel Périn | Gan-Mercier | +33' 02" |
8. | Joaquim Agostinho | Bic | +35' 51" |
9. | Vicente López Carril | KAS | +36' 18" |
10. | Régis Ovion | Peugeot | +36' 59" |
Pozycja | Zawodnik | Drużyna | Punkty |
---|---|---|---|
1. | Herman Van Springel | Rokado | 187 |
2. | Joop Zoetemelk | Gitane | 168 |
3. | Luis Ocaña | Bic | 145 |
4. | Bernard Thévenet | Peugeot | 139 |
5. | Walter Godefroot | Flandria | 139 |
Pozycja | Zawodnik | Drużyna | Punkty |
---|---|---|---|
1. | Pedro Torres | La Casera | 225 |
2. | José Manuel Fuente | KAS | 216 |
3. | Luis Ocaña | Bic | 192 |
4. | Bernard Thévenet | Peugeot | 119 |
5. | Lucien Van Impe | Sonolor | 107 |
Pozycja | Zawodnik | Drużyna | Punkty |
---|---|---|---|
1. | Joop Zoetemelk | Gitane | 20 |
2. | Lucien Van Impe | Sonolor | 26 |
3. | Bernard Thévenet | Peugeot | 33 |
4. | Herman Van Springel | Rokado | 50 |
5. | Joaquim Agostinho | Flandria | 55 |
Pozycja | Zawodnik | Drużyna | Punkty |
---|---|---|---|
1. | Marc Demeyer | Flandria | 105 |
2. | Barry Hoban | Gan-Mercier | 70 |
3. | Willy Teirlinck | Sonolor | 60 |
4. | Raymond Riotte | Sonolor | 28 |
5. | Robert Mintkiewicz | Sonolor | 16 |
Pozycja | Drużyna | Czas |
---|---|---|
1. | Bic | 369 h 31' 55" |
2. | Peugeot | +20' 23" |
3. | KAS | +20' 42" |
4. | Gan-Mercier | +23' 04" |
5. | Rokado | +1 h 40' 42" |