W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Joaquim Agostinho, analizując jego pochodzenie, wpływ na współczesne społeczeństwo oraz różne perspektywy, jakie istnieją wokół tego zjawiska. Od momentu powstania do ewolucji na przestrzeni czasu, Joaquim Agostinho odegrał kluczową rolę w różnych aspektach naszego życia, wywołując debaty, kontrowersje i refleksje w różnych obszarach. Poprzez szczegółową analizę zbadamy przyczyny, konsekwencje i możliwe rozwiązania związane z Joaquim Agostinho, w celu zapewnienia kompleksowej i wzbogacającej wizji na ten temat, istotny dla wszystkich.
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data śmierci | |||||||||||||||||||||||||||
Obywatelstwo | |||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||||
|
Joaquim Fernandes Agostinho, OIH (ur. 7 kwietnia 1943 w Brejenjas, zm. 10 maja 1984 w Lizbonie) – portugalski kolarz szosowy, zwycięzca 4 etapów Tour de France, sześciokrotny mistrz Portugalii.
Joaquim Agostinho urodził się w Brejenjas, wiosce znajdującej się niedaleko Torres Vedras. Mieszkał przez kilka lat w Casalinhos de Alfaiata. W młodości rozpoczął treningi w klubie kolarskim Sporting CP. Agostinho przez trzy lata służył w portugalskiej armii na misjach w Angoli i Mozambiku podczas portugalskiej wojny kolonialnej, która trwała w latach 1961-1974.
Joaquim Agostinho w 1968 roku rozpoczął starty w wyścigach amatorskich w Portugalii. Po kilku zwycięstwach w tych wyścigach podpisał profesjonalny kontrakt ze Sportingiem CP. Jeszcze w tym samym roku wygrał pierwszy wyścig w profesjonalnej karierze - Tour de São Paulo, gdzie poznał dyrektora grupy Frimatic – Jeana de Gribaldy’ego (zaproponował zawodnikowi przejście do jego grupy) oraz wystartował na mistrzostwach świata 1968 w miejscowości Imola (16. miejsce w wyścigu zawodowców ze startu wspólnego).
W 1969 roku Agostinho zadebiutował w słynnym wyścigu - Tour de France 1969, który zakończył na 8. miejscu (zwycięstwa na 5. i 14. etapie). Następne zwycięstwo na etapie Tour de France odniósł w edycji 1973, potem z etapowych zwycięstw cieszył się w edycji 1977 (później odebrane z powodu wykrycia w jego organizmie środków dopingujących) i edycji 1979 w L’Alpe d’Huez. Najwyższe miejsce w klasyfikacji generalnej Wielkiej Pętli to 3. miejsca, które zajmował dwukrotnie w swojej karierze: 1978 i 1979. Ostatni, 12. start w Tour de France miał miejsce w edycji 1983 (11. miejsce).
Agostinho również czterokrotnie startował w Vuelta a España, w którym w edycji 1974 zajął w klasyfikacji generalnej 2. miejsce (zwycięstwa w trzech etapach), a także w latach 1970-1972 trzykrotnie z rzędu wygrywał wyścig Volta a Portugal, a w latach 1968-1973 sześciokrotnie z rzędu był mistrzem Portugalii.
W 1982 roku z powodu spadku formy w poprzednim sezonie zrezygnował ze startów, by móc więcej czasu poświęcić pracy w swoim gospodarstwie.
Joaquim Agostinho był trzykrotnie przyłapany na stosowaniu środków dopingujących: Volta a Portugal 1969 i 1973 i podczas Tour de France 1977.
Grand Tour | 1969 | 1970 | 1971 | 1972 | 1973 | 1974 | 1975 | 1976 | 1977 | 1978 | 1979 | 1980 | 1981 | 1982 | 1983 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Tour de France | 8. | 14. | 5. | 8. | 8. | 6. | 15. | – | 13. | 3. | 3. | 5. | DNS | – | 11. |
Vuelta a España | – | – | – | – | 6. | 2. | – | 7 | 15. | – | – | – | – | – | – |
Joaquim Agostinho prowadził w wyścigu Tour of Algarve w Quarteiri w kwietniu 1984 roku, gdy pies wybiegł na trasę wyścigu na kilkaset metrów przed metą. Agostinho zderzył się z nim i upadł na ziemię, uderzając się w głowę. Jednak po chwili wsiadł na rower i wraz z innymi zawodnikami przekroczyli linię mety. Po zakończeniu wyścigu podszedł do ambulansu, trzymając się za głowę. Następnie udał się do hotelu, skąd dwie godziny później został przewieziony do szpitala w Faro, gdzie badania rentgenowskie wykazało złamanie kości ciemieniowej w czaszce. Został zabrany przez karetkę cztery godziny po jego upadku, do Lizbony, do najbliższego szpitala w mieście, w którym mogłyby być leczony. Wpadł w śpiączkę w karetce i już się z niej nie obudził. Zmarł 10 maja 1984 roku w wieku 41 lat.