Dzisiaj chcemy porozmawiać o Transport express régional, temacie, który zyskał duże znaczenie w ostatnich latach. Transport express régional to problem, który dotyka ludzi w każdym wieku, każdej płci i narodowości, ponieważ wykazano, że ma znaczący wpływ na różne aspekty codziennego życia. Od momentu pojawienia się Transport express régional wywołał liczne debaty, badania i zmiany w różnych obszarach, co skłania nas do refleksji nad jego znaczeniem i wpływem na dzisiejsze społeczeństwo. W tym artykule będziemy dalej badać wpływ Transport express régional i jego konsekwencje na przyszłość.
Transport express régional (TER, z fr. „Ekspresowy transport regionalny”) – marka francuskich kolei państwowych SNCF, pod którą prowadzą one regionalne kolejowe przewozy pasażerskie, współfinansowane przez władze regionalne. TER jest jednocześnie kategorią pociągów na sieci SNCF.
Od końca lat 90. organizacja lokalnego transportu kolejowego we Francji zaczęła być powierzana radom regionów, zgodnie z ogólnymi tendencjami decentralizacyjnymi w kraju. Jedynym przewoźnikiem realizującym przewozy regionalne pozostaje monopolista SNCF, natomiast organizacją przewozów (wytyczaniem tras, układaniem rozkładów jazdy, określaniem taryf) zajmują się władze regionalne. W praktyce SNCF, jako właściciel taboru, jedyny pasażerski przewoźnik kolejowy we Francji, oraz faktyczny zarządca infrastruktury kolejowej mają spory udział również w organizacji przewozów.
Finansowanie pociągów TER odbywa się ze środków publicznych. Średnio 72% kosztów uruchomienia pociągów jest pokrywane przez rząd Francji oraz władze regionalne, wpływy z biletów pokrywają pozostałe 28% kosztów. Udział środków publicznych wykazuje tendencję wzrostową, związaną z wprowadzaniem nowych połączeń i taryf na wniosek władz regionalnych.
Niewielka rentowność transportu kolejowego jest związana przede wszystkim z nieefektywnym wykorzystaniem taboru poza godzinami szczytu oraz z niewielkimi odległościami podróży. Wypełnienie pociągów jest również dalekie od optymalnego, rzędu 66 pasażerów na pociąg.
Przekazanie kompetencji do organizowania transportu kolejowego nastąpiło w roku 1997 w przypadku sześciu regionów Francji:
oraz w roku 1998 dla regionu Limousin. Ruch pasażerski na liniach lokalnych w tych regionach wzrósł w roku 1998 o 4,9%, podczas gdy wzrost w pozostałych regionach wyniósł 3,2%.
Pozostałe regiony podpisywały sukcesywnie tzw. umowy przejściowe (fr. conventions intermédiaires), które miały je przygotować do przejęcia organizacji przewozów lokalnych.
Od roku 2002 wszystkie regiony są związane z SNCF poprzez umowy eksploatacyjne, powierzające narodowemu przewoźnikowi prowadzenie pasażerskich przewozów kolejowych, za których organizację odpowiadają. W większości wypadków umowy te są zawarte na okres 5 lat i, dla większości z 22 regionów, są lub będą renegocjowane w roku 2006.
Poniższa tabela jest zestawieniem środków wydatkowanych przez rząd Francji, za pośrednictwem regionów, na finansowanie usług TER w wybranych regionach:
Region | Budżet TER | Odsetek budżetu regionu |
---|---|---|
Alzacja | 220 mln € | 39% (2004) |
Bretania | 100 mln € | 14% (2005) |
Burgundia | 100 mln € | 25% (2005) |
Szampania-Ardeny | 55 mln € | 12,5% (2004) |
Franche Comté | 70 mln € | 20% (2005) |
Lotaryngia | 250 mln € | 45% (2005) |
Kraj Loary | 180 mln € | 18% (2005) |
Pikardia | 130 mln € | 20% (2002) |
Nord-Pas-de-Calais | 260 mln € | 21% (2003) |
Rodan-Alpy | 500 mln € | 30% (2005) |
Powyższe sumy obejmują jedynie środki związane z uruchamianiem pociągów i nie uwzględniają wydatków na utrzymanie i modernizację infrastruktury kolejowej.
Dziewięć linii TER otrzymało również nazwę „pociągów turystycznych” (fr. train touristique):