Turzyca piaskowa

W dzisiejszym świecie Turzyca piaskowa zyskał duże znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy chodzi o technologię, medycynę, edukację czy kulturę, Turzyca piaskowa w jakiś sposób wpłynął na życie ludzi. Dlatego ważne jest, aby dokładnie zrozumieć wszystko, co jest związane z Turzyca piaskowa, poznać jego zalety, ewolucję w czasie i możliwe implikacje, jakie ma w teraźniejszości i przyszłości. W tym artykule dokładnie zbadamy Turzyca piaskowa i jego wpływ na różne aspekty naszego życia, zapewniając w ten sposób pełny i aktualny przegląd tego bardzo istotnego tematu.

Turzyca piaskowa
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

ciborowate

Rodzaj

turzyca

Gatunek

turzyca piaskowa

Nazwa systematyczna
Carex arenaria L.
Sp. Pl.: 973 1753
Multimedia w Wikimedia Commons

Turzyca piaskowa (Carex arenaria L.) – gatunek byliny należący do rodziny ciborowatych. Pochodzi z Europy, zawleczona do Ameryki Północnej i Australii. W Polsce objęta ochroną.

Rozmieszczenie geograficzne

Naturalny zasięg gatunku obejmuje zachodnią, północną i środkową Europę. Został zawleczony i naturalizował się w Ameryce Północnej (USA: Oregon, Delaware, Maryland, Karolina Północna, Wirginia) i Australii (Nowa Południowa Walia).

W Polsce jest rośliną pospolitą wzdłuż brzegu morskiego, im dalej w głąb lądu w kierunku południowo-wschodnim – tym rzadsza. Stanowiska skupione są na wybrzeżu Bałtyku oraz nad dolną Wisłą i Odrą. Na rozproszonych stanowiskach rośnie w Wielkopolsce, na Dolnym Śląsku, w Puszczy Kampinoskiej, na Wyżynie Śląsko-Krakowskiej i w rejonie Puław.

Morfologia

Kłosy
Pokrój
Roślina zielna z czołgającym się kłączem, z którego wyrastają nowe pędy.
Łodyga
Wzniesiona na 15-60 cm, podczas owocowania zwieszona, na przekroju ostro trójkanciasta, w górnej części ostra.
Liście
Podobnej długości jak łodyga. Pochwy liściowe brązowe. Blaszki liściowe sztywne, rynienkowate o 2-4 mm szerokości.
Kwiaty
Kwiaty rozdzielnopłciowe zebrane w 4-16 jajowatych kłosach, długości do 1 cm. W górnej części kwiatostanu znajdują się kwiaty męskie (zawierają po 3 pręciki), w dolnej żeńskie (słupki z 3 znamionami). Przysadki żółtawe i wąskie.
Owoce
Orzeszek wewnątrz spłaszczonego, stożkowatego pęcherzyka o długości 4-5 mm, oskrzydlonego na brzegach, z dzióbkiem, żółtobrązowy.

Biologia i ekologia

Rozrasta się w charakterystyczny, liniowy sposób za pomocą prosto rosnących, podziemnych rozłogów wydających w regularnych odstępach pęd nadziemny. Rozłogi mogą osiągać do 2 m długości. Kwitnie od maja do października (do czerwca). Kwiaty są zapylane przez wiatr (anemogamia).

Rośnie w miejscach piaszczystych i niezarośniętych, charakterystyczna dla muraw piaskowych. Występuje na nadmorskich i śródlądowych wydmach, w borach sosnowych i wrzosowiskach. Na wydmach nadmorskich jest ważną rośliną pionierską uczestniczącą w utrwalaniu wydm.

Zagrożenia i ochrona

Turzyca piaskowa jest objęta w Polsce częściową ochroną gatunkową nieprzerwanie od 1957 roku. Nie jest obecnie gatunkiem zagrożonym, ale status ochronny został utrzymany w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin.

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– (ang.).
  3. ↑ Carex arenaria. Germplasm Resources Information Network (GRIN) . .
  4. ↑ a b c d e Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006, s. 51. ISBN 978-83-7073-444-2.
  5. ↑ Rozporządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 28 lutego 1957 r. w sprawie wprowadzenia gatunkowej ochrony roślin (Dz.U. z 1957 r. nr 15, poz. 78).
  6. ↑ Dz.U. z 2014 r. poz. 1409 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin

Bibliografia

  • Grau, Kremer, Moseler, Rambold, Triebel: Trawy. Jadwiga Kozłowska (tł.). Warszawa: Świat Książki, 1998, seria: Leksykon Przyrodniczy. ISBN 83-7129-701-7.
Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot