Udo von Woyrsch
W świecie Udo von Woyrsch zawsze było duże zainteresowanie i ciekawość, aby dowiedzieć się więcej na ten temat. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na różne aspekty życia, Udo von Woyrsch nadal jest tematem, który budzi zainteresowanie ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Z biegiem czasu wokół Udo von Woyrsch pojawiły się liczne badania, debaty i dyskusje, co przyczyniło się do jego stałego znaczenia w różnych dziedzinach. W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Udo von Woyrsch, analizując jego różne aspekty i oferując pełną i wzbogacającą wizję tego fascynującego tematu.
 |
Ten artykuł od 2018-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| |
 SS-Obergruppenführer
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Formacja | |
| Stanowiska |
Dowódca SS i Policji na Górnym Śląsku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
         
| |
.svg){kind=small}
Udo Gustav Wilhelm Egon von Woyrsch (ur. 24 lipca 1895 w Zwanowicach, zm. 14 stycznia 1983 Biberach an der Riß) – niemiecki generał, Dowódca SS i Policji na Górnym Śląsku, jeden z najbliższych współpracowników Heinricha Himmlera.
Życiorys
Pochodził z arystokratycznej rodziny pruskiego generała, Remusa von Woyrscha. Początkowo służył w Reichswehrze, w jednym z Freikorpsów. W 1930 mianowany przez Himmlera Dowódcą SS na Śląsku (niem. Gau SS Führer Schlesien), 1 stycznia 1935 mianowany SS-Obergruppenführerem (wtedy druga z najwyższych rang w SS). Noc długich noży wykorzystał do pozbycia się rywala, polityka nazistowskiego i SS-Oberführera Emila Sembacha, którego na jego rozkaz zamordowano.
W czasie kampanii wrześniowej w Polsce dowodził Einsatzgruppe zur besonderen Verwendung (pol. „Grupa operacyjna specjalnego przeznaczenia”), która przeprowadziła pacyfikację polskiej części Górnego Śląska i Śląska Cieszyńskiego, a także dokonała licznych pogromów ludności żydowskiej (m.in. w Będzinie i Przemyślu). W 1948 skazany na 20 lat więzienia za zbrodnie wojenne, ale w 1952 uwolniony. W drugim procesie w 1957 sąd w Oldenburgu skazał go na 10 lat więzienia za jego udział w nocy długich noży, lecz w 1960 ponownie go zwolniono.