Ukraińskie bataliony Schutzmannschaft
W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Ukraińskie bataliony Schutzmannschaft. Ukraińskie bataliony Schutzmannschaft to temat, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie w społeczeństwie. Dla wielu stał się punktem odniesienia, czy to ze względu na jego aktualność dzisiaj, wpływ na życie codzienne, czy też jego znaczenie historyczne. Od momentu powstania Ukraińskie bataliony Schutzmannschaft wzbudził przeróżne opinie i był przedmiotem licznych badań. W tym artykule zbadamy różne aspekty Ukraińskie bataliony Schutzmannschaft, przeanalizujemy jego implikacje i omówimy jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Bez wątpienia Ukraińskie bataliony Schutzmannschaft to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym i z którego można się wiele nauczyć.
Ukraińskie bataliony Schutzmannschaft (niem. Ukrainische Schutzmannschaft) – kolaboracyjne Bataliony Policyjne utworzone przez okupacyjne władze niemieckie na terenie Komisariatu Rzeszy Ukraina i Generalnego Gubernatorstwa z ochotników narodowości ukraińskiej.
Utworzenie
Pierwsze ukraińskie bataliony policyjne powstały po rozwiązaniu batalionów „Nachtigall” i „Roland”. Następne powstały w lutym 1942 roku w Kijowie na bazie Kurenia Bukowińskiego oraz Kurenia Kijowskiego (formacji utworzonej z jeńców Armii Czerwonej). Z formacji tych sformowało ukraińskie bataliony policyjne o numerach: 105, 106, 108-111, 113-126, 129-131, 134-140, 143-146, 157-161.
Na pagonach Ukraińcy mieli wyszytą swastykę, a od 1943 roku mogli nosić na lewym rękawie munduru swastykę w wieńcu laurowym i napisem „Treu Tapfer Gehorsam” (niem. Wierny Waleczny Posłuszny).
W Generalnym Gubernatorstwie utworzono 12 batalionów Schuma: jeden polski (202), siedem ukraińskich (201, 203, 204, 205, 206, 207, 208), i cztery kozackie (209, 210, 211, 212).
Historia
Jednostki te przeznaczone były głównie w operacjach do zwalczania partyzantki. Już w lecie 1942 roku, skierowano do walk z partyzantami na Białorusi bataliony 101, 102 i 109. W końcem sierpnia dołączył do walk na odcinku białoruskim bataliony 115 i 118. W 1943 roku część batalionów ukraińskich została organizacyjnie włączona do niemieckich pułków strzeleckich o numerach od 31 do 38.
Policjanci ukraińscy dopuścili się wielu zbrodni przeciwko ludności cywilnej, w szczególności żydowskiej (także przy okazji likwidacji gett).
Latem 1944 roku, ukraińskie jednostki policyjne poniosły dotkliwe straty w walkach z partyzantką radziecką, czego efektem było rozformowanie 109 batalionu, natomiast bataliony 57, 61 i 62 weszły w skład 29 Dywizji Grenadierów SS (1 rosyjskiej).
Pacyfikacje wsi i prześladowania Polaków
We wrześniu 1942 w odpowiedzi na pomoc udzielaną partyzantce, Niemcy z pomocą ukraińskiej policji pomocniczej spacyfikowali ukraińskie wsie Borky, Zabłocie, Borysówkę i Kortelisy, gdzie zginęło aż 2892 mieszkańców. Policjanci w tego rodzaju akcjach przeciwko pobratymcom brali udział niechętnie i szerzyły się wśród nich nastroje buntu i niechęci do okupanta, natomiast często ukraińscy policjanci zabijali Polaków, nierzadko całe rodziny.
13 listopada 1942 roku w polskiej kolonii Obórki na Wołyniu policjanci rozstrzelali 37 Polaków, jedną Ukrainkę i jedną Żydówkę oraz zrabowali dobytek zabitych.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Na progu kolaboracji - Mieli walczyć za III Rzeszę , niniwa22.cba.pl .
- ↑ Grzegorz Motyka, Ukraińska partyzantka 1942-1960, s. 104,312.
- ↑ Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 2, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 1030, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
.svg){kind=small}