Věra Jourová

W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Věra Jourová, temacie, który od lat przykuwa uwagę wielu osób. Od swoich początków do chwili obecnej Věra Jourová był przedmiotem debaty, dyskusji i analiz w różnych obszarach. Jego znaczenie i wpływ na społeczeństwo stawia go jako temat zainteresowania ogółu, czy to ze względu na jego wpływ na kulturę popularną, naukę, politykę czy jakąkolwiek inną dziedzinę. W całym artykule będziemy badać różne aspekty związane z Věra Jourová, aby zaoferować szeroką i kompletną wizję tego tematu.

Věra Jourová
Ilustracja
Věra Jourová (2019)
Data i miejsce urodzenia

18 sierpnia 1964
Třebíč

Minister rozwoju regionalnego Czech
Okres

od 29 stycznia 2014
do 3 października 2014

Przynależność polityczna

ANO 2011

Poprzednik

František Lukl

Następca

Karla Šlechtová

Věra Jourová (wym. ; ur. 18 sierpnia 1964 w Třebíču) – czeska prawniczka, polityk i przedsiębiorca, posłanka, pierwsza wiceprzewodnicząca partii ANO 2011, była wiceminister, a w 2014 minister rozwoju regionalnego, od 2014 członek Komisji Europejskiej, od 2019 jej wiceprzewodnicząca.

Życiorys

W drugiej połowie lat 80. urodziła dwoje dzieci. W 1991 ukończyła studia filozoficzne na Uniwersytecie Karola w Pradze, a w 2012 na tej samej uczelni uzyskała magisterium z zakresu prawa. W latach 90. pracowała jako zastępczyni dyrektora miejskiego ośrodka kultury, a od 1995 jako sekretarz i rzecznik prasowy w urzędzie miasta rodzinnej miejscowości. Prowadziła następnie własną działalność gospodarczą w zakresie konsultingu, a w latach 2001–2003 była urzędniczką administracji regionalnej kraju Wysoczyna. Przez jedną kadencję zasiadała w radzie miejskiej Třebíčy, należała w tym czasie do Czeskiej Partii Socjaldemokratycznej. W latach 2003–2006 była zatrudniona w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego, w tym od 2004 na stanowisku wiceministra.

W 2006 przedstawiono jej zarzuty korupcyjne, przez okres około miesiąca była tymczasowo aresztowana. Śledztwo nie potwierdziło zarzutów i zostało w 2008 umorzone. Věra Jourová wystąpiła o odszkodowanie za niezasadne tymczasowe aresztowanie – praski sąd okręgowy w 2014 nieprawomocnie przyznał jej 2,7 miliona koron czeskich, część jej roszczeń uznano za przedawnione.

Po odejściu z administracji rządowej zajęła się prowadzeniem firmy konsultingowej. Przez kilka lat była członkiem Europejskiej Partii Demokratycznej. Dołączyła do ugrupowania ANO 2011, które założył Andrej Babiš. W 2013 została pierwszą wiceprzewodniczącą tej partii. W tym samym roku została wybrana do Izby Poselskiej. 29 stycznia 2014 objęła stanowisko ministra rozwoju regionalnego w koalicyjnym rządzie Bohuslava Sobotki. Odeszła z rządu 3 października tego samego roku w związku z planowaną nominacją do Komisji Europejskiej.

Uzyskała następnie nominację (od 1 listopada 2014) na komisarza ds. sprawiedliwości, spraw konsumenckich i równości płci w Komisji Europejskiej, na czele której stanął Jean-Claude Juncker. W 2019 weszła w skład Komisji Europejskiej kierowanej przez Ursulę von der Leyen (z kadencją od 1 grudnia tegoż roku) jako wiceprzewodnicząca odpowiedzialna za wartości i przejrzystość. W czasie sprawowania funkcji w Komisji Europejskiej kwestionowała zmiany ustrojowe w Polsce i na Węgrzech, które oceniała jako naruszające reguły państwa prawa. Krytykowała m.in. działania władz tych państw w okresie pandemii COVID-19, zmiany w wymiarze sprawiedliwości w Polsce i sytuację mediów na Węgrzech. Opowiedziała się za silniejszym powiązaniem funduszy europejskich z respektowaniem reguł praworządności. Premier Węgier Viktor Orbán w 2020 publicznie domagał się jej dymisji, uznając krytykę z jej strony za obraźliwą. W 2021 optowała za wdrożeniem procedury nałożenia na Polskę kar finansowych za niewykonywanie orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczącego Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego.

Przypisy

Bibliografia