Vlajka
W tym artykule szczegółowo zbadamy Vlajka, temat, który wzbudził zainteresowanie różnych ludzi w różnych częściach świata. Vlajka jest nie tylko aktualnym tematem dzisiaj, ale ma także historię sięgającą dziesięcioleci. W miarę postępów w tym artykule zrozumiemy, jak Vlajka ewoluował na przestrzeni czasu i jaki ma wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Ponadto zbadamy różne perspektywy i opinie na temat Vlajka, co pozwoli nam uzyskać szerszą i pełniejszą wizję tego tematu. Bez wątpienia Vlajka to fascynujący temat, który zasługuje na dogłębne zgłębienie i dlatego w kolejnych kilku linijkach zagłębimy się w jego świat, aby odkryć wszystkie jego aspekty.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Lider | |
| Data założenia |
1928 |
| Data rozwiązania |
1942 |
| Ideologia polityczna | |
Vlajka (pol. Flaga) – czeska organizacja narodowo-socjalistyczna działająca w latach 1930–1942. Do 1939 stanowiła klub o programie narodowo-korporacyjnym; w Protektoracie Czech i Moraw uległa gruntownej przebudowie personalnej i ideowej, stając się pronazistowską organizacją kolaborancką.
Początki Vlajki sięgają drugiej połowy lat dwudziestych, kiedy to w Pradze, w kręgu studentów zorientowanych narodowo i antyniemiecko, zaczęło się ukazywać czasopismo „Vlajka”. Ideowym przywódcą tego środowiska był były rektor Uniwersytet Karola senator František Mareš. W 1930 powstał klub polityczny Vlajka, który pod koniec lat 30. przekształcił się w radykalną organizację faszystowską. Po układzie monachijskim, Vlajka została zdelegalizowana (11 listopada 1938) i przeszła do działalności konspiracyjnej. W okresie II Republiki (1938–1939) atakowała rząd Rudolfa Berana m.in. z pozycji antysemickich.
Po likwidacji Czechosłowacji w marcu 1939 wielu dawnych działaczy Vlajki zaangażowało się w ruchu oporu[potrzebny przypis]. Pronazistowski, kolaborancki rozdział dziejów Vlajki rozpoczął się w październiku 1939, gdy powstał Czeski Obóz Narodowo-Społeczny „Vlajka”, na czele którego stanął Jan Rys-Rozsévač, krytyczny wobec władz Protektoratu Czech i Moraw, rywalizujący o względy Niemców (m.in. współpracował z Gestapo w zwalczaniu ruchu oporu). Okupant wykorzystywał Vlajkę do wywierania nacisku na rząd Protektoratu.
Ostatecznie Niemcy postawili na grupę kolaborantów skupioną wokół ministra oświaty Emanuela Moravca. Pod koniec 1942 Vlajkę zdelegalizowano, a członków kierownictwa zesłano do obozu koncentracyjnego w Dachau (byli oni tam specjalnie traktowani jako „więźniowie honorowi”)[potrzebny przypis]. Po wojnie czołowych działaczy (J. Rys-Rozsévač, Josef Burda, Jaroslav Čermák i Otakar Polívka) skazano na śmierć i stracono[potrzebny przypis].
Bibliografia
- Tomáš Pasák, Český fašismus 1922-1945 a kolaborace 1939-1945, Praga 1999;
- Milan Nakonečný, Vlajka : k historii a ideologii českého nacionalismu, Praga 2001;
- Detlef Brandes, Češi pod německým protektorátem : okupační politika, kolaborace a odboj 1939-1945, Praga 1999.
Linki zewnętrzne
- Vlajka – weksylologia (ang.)
- Historia organizacji (cz.)