W artykule, który prezentujemy poniżej, przestajemy zastanawiać się nad Wanda Polankiewicz. Ten temat/postać/postać budził na przestrzeni dziejów ogromne zainteresowanie, wywołując debaty i analizy w różnych obszarach. W tym sensie proponujemy wybrać się na wycieczkę po różnych krawędziach tworzących Wanda Polankiewicz, zagłębiając się w jego najważniejsze aspekty i implikacje dla dzisiejszego społeczeństwa. W ten sposób będziemy starali się zgłębić jego znaczenie, reperkusje i obecność w kulturze, dostarczając nowych perspektyw i wzbogacając wiedzę o Wanda Polankiewicz.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Język | |
Dziedzina sztuki |
Wanda Polankiewicz (ur. 1915 w Ćmielowie, zm. 17 marca 1964 w Otwocku) – polska pisarka, autorka utworów dla dzieci i młodzieży.
Córka malarza Bolesława Polankiewicza (1879–1935) i Zofii Polankiewicz z d. Walczyk (1881–1972).
Współpracowniczka i redaktorka pism dla młodych czytelników: „Nasz Dzienniczek, tygodniowy dodatek do Dziennika Poznańskiego dla dzieci i młodzieży” (1930–1939) oraz „Mój światek: tygodniowy dodatek Kurjera Zachodniego dla dzieci” (1936–1938). Artykuły, drobne formy literackie, łamigłówki oraz odpowiedzi na listy czytelników podpisywała pseudonimem Ciocia Wandzia i Dawan.
Część dzieciństwa spędziła w Sandomierzu, gdzie jej ojciec prowadził pracownię artystyczno-litograficzną. Lata te znalazły później odzwierciedlenie w twórczości pisarki, a akcja jej powieści „Rycerze Wielkiej Przygody” rozgrywa się właśnie w tym mieście.
W 1936 r. opracowywała teksty dla Polskiego Radia, m.in. Monologi Stacha Zawalidrogi: „Jak to dobrze, że już się kończą wakacje” oraz "Jak Stach Zawalidroga uczył się roli Heroda". W styczniu 1940 r. dołączyła do grona poznańskich dziennikarzy, którzy opuścili miasto i przybyła do Warszawy. W okresie okupacji niemieckiej należała do AK. W 1945 r. współpracowała z Teatrem Nowym w Poznaniu. Do 31 grudnia 1946 r. była kierownikiem literackim Teatru Miejskiego im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. W pierwszej połowie lat 60. otrzymywała zlecenia na prace korektorskie m.in. od Państwowego Wydawnictwa Szkolnictwa Zawodowego.
Ostatnie lata życia pisarka spędziła w Otwocku. Została pochowana na cmentarzu parafialnym w Otwocku (kwatera VIII, rząd 20, numer grobu 961).
Siostra Wandy, Krystyna Rudkowska z d. Polankiewicz (1917–2012), była pracownikiem Muzeum Pałacu w Rogalinie. W latach 1974–1977 piastowała stanowisko kustosza. Prawdopodobnie Krystyna Polankiewicz ilustrowała powieść starszej siostry Wandy „Historia najdziwniejszych wakacji”.
Nagrobek drugiej siostry Wandy Polankiewicz - Janiny (ur. 26.06.1905 - zm. 09.07.1905) zachował się na cmentarzu parafialnym w Ćmielowie.
W 1939 r. na łamach „Naszego Dzienniczka, tygodniowego dodatku do Dziennika Poznańskiego dla dzieci i młodzieży” (nr 40, 42, i 43) ukazało się opowiadanie „Serce Elżuni” sygnowane pseudonimami P.W. oraz P. W. k. autorstwa prawdopodobnie Wandy Polankiewicz.
W dniach 1 lipca – 31 sierpnia 2020 Miejska Biblioteka Publiczna im. Jana Długosza w Sandomierzu zorganizowała wakacyjną zabawę pod nazwą „Zostań Rycerzem Wielkiej Przygody!”. W oparciu o fragmenty powieści Wandy Polankiewicz oraz opracowane na podstawie książki rebusy i zagadki, młodzi czytelnicy poznawali Sandomierz.