W tym artykule zbadamy wpływ Wierchowina (osiedle) na różne aspekty współczesnego społeczeństwa. Od wpływu na gospodarkę po znaczenie w dziedzinie zdrowia, Wierchowina (osiedle) odegrał fundamentalną rolę w kształtowaniu dzisiejszego świata. Poprzez wszechstronną analizę sprawdzimy, jak Wierchowina (osiedle) ukształtował nasze postrzeganie, zachowania i decyzje, a także jego prognozy na przyszłość. Dzięki temu kompleksowemu podejściu staramy się rzucić światło na złożoność i zakres Wierchowina (osiedle), dając głos różnym perspektywom i wzbogacając debatę wokół tego tematu o globalnym oddźwięku.
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Obwód | |||
Rejon | |||
Wysokość |
620 m n.p.m. | ||
Populacja (2020) • liczba ludności |
| ||
Nr kierunkowy |
+380 3432 | ||
Kod pocztowy |
78700 | ||
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego | |||
Położenie na mapie Ukrainy | |||
48°09′06″N 24°48′49″E/48,151667 24,813611 |
Wierchowina, Żabie (ukr. Верховина, Werchowyna) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankowskim, siedziba administracyjna rejonu wierchowińskiego. Położone jest nad Czarnym Czeremoszem (dopływem Prutu), u podnóża pasma Czarnohory, 30 kilometrów na południowy zachód od Kosowa. W 2020 osiedle liczyło 5812 mieszkańców, dla porównania spis powszechny w 2001 zanotował ich 5412.
Do 1962 roku miejscowość nosiła nazwę Żabie (ukr. Жаб'є, Żabje).
Miejscowość wzmiankowana była w 1424 roku.
W II Rzeczypospolitej była siedzibą gminy wiejskiej Żabie w powiecie kosowskim województwa stanisławowskiego. Była to obszarowo największa gmina w II Rzeczypospolitej. Także samo Żabie było największą wiejską miejscowością całego woj. stanisławowskiego, a także największą miejscowością powiatu kosowskiego (8188 mieszk. w 1921), przewyższając miasta Kuty (5504) i Kosów (4234). Żabie było także dziewiątą (rok 1921) największą miejscowością woj. stanisławowskiego (łącznie z miastami) w II RP. Miejscowość dzieliła się na części Żabie–Ilcia (na zachodzie) i Żabie–Słupejka (na wschodzie). Ukraińcy stanowili 90% ogółu mieszkańców, Żydzi około 9%. W mieście mieszkało też kilkudziesięciu Polaków.
W okresie międzywojennym w Polsce Żabie znane było jako miejscowość letniskowa i zdrojowa (źródła mineralne), ośrodek turystyki, huculskiego rzemiosła artystycznego (przed wojną mieściło się tutaj muzeum huculskie) i hodowli koni huculskich. Maciej Bogusz Stęczyński (polski podróżnik i rysownik) w 1848 stworzył serię rysunków i akwarel poświęconych okolicom Żabiego, jak i samej miejscowości, opisał je też później w poemacie Karpaty. W latach 30. funkcjonowała Państwowa Wysokogórska Szkota Rolnicza w Żabiem.
W latach 1943–1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali 50 Polaków.