Wissarion Bielinski

W tym artykule poznamy fascynujący świat Wissarion Bielinski i wszystko, co ma do zaoferowania. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie, zanurzymy się w szerokim zakresie informacji, które pozwolą nam lepiej zrozumieć ten temat. Przeanalizujemy jego różne aspekty, zbadamy jego wpływ na społeczeństwo i zastanowimy się nad jego przyszłością. Dołącz do nas w tej niesamowitej wycieczce i odkryj wszystko, czego może nas nauczyć Wissarion Bielinski.

Wissarion Bielinski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 czerwca 1811
Sweaborg

Data i miejsce śmierci

7 czerwca 1848
Petersburg

Narodowość

rosyjska

Język

rosyjski

Dziedzina sztuki

literatura, filozofia

podpis

Wissarion Grigorjewicz Bielinski (ur. 11 czerwca 1811 w Sweaborgu w Finlandii, zm. 7 czerwca 1848 w Petersburgu w Rosji) – rosyjski pisarz, filozof, krytyk literacki. Teoretyk kierunku rewolucyjnego demokratyzmu, okcydentalista.

Pochodził z tzw. raznoczyńców (międzystanowej szlacheckiej inteligencji rosyjskiej), jego ojciec był zubożałym lekarzem. Wydalony z uniwersytetu za „brak zdolności”, w rzeczywistości za radykalizm. Od końca lat 30. XIX wieku poświęcił się pracy literackiej i publicystycznej. Był członkiem kółka Stankiewicza, w ramach którego po raz pierwszy w Rosji studiowana była filozofia Hegla. Etap po zapoznaniu się z filozofią Hegla, biografowie Bielińskiego nazywają okresem „rozumnej rzeczywistości”, kiedy bezkrytycznie traktował rosyjską rzeczywistość. Następnie jednak, na drodze interpretacji tej samej filozofii, doszedł do przekonania o konieczności rewolucji, dzięki której zapanuje „królestwo wolności”. Wierzył w szczególną rolę sztuki i powołanie artysty do głoszenia prawdy. Jego jednoznaczny system etyczny i pogląd w sprawie znaczenia sztuki uczynił z niego jeden z największych autorytetów w życiu umysłowym Rosji epoki Mikołaja I, przyczynił się również do uczynienia krytyki literackiej jedną z najważniejszych platform dyskusji o szerszej tematyce politycznej i społecznej. W tekstach literackich omawiano odtąd zagadnienia, których nie można było, za sprawą cenzury, poruszyć wprost.

Bielinski jako pierwszy w Rosji recenzował i komentował twórczość Puszkina, Lermontowa, Gogola oraz literackie debiuty Turgieniewa, Dostojewskiego i Niekrasowa. Każdy utwór omawiał w kontekście społecznym, filozoficznym i historycznym, w recenzjach zawierał wskazówki dla czytelników i autorów. Jego system oceniania dzieła, według kryteriów społecznych i politycznych, na trwałe wszedł do rosyjskiej krytyki literackiej.

Napisał m.in. tragedię Dymitr Kalinin (nawiązał w niej do Podróży z Petersburga do Moskwy Aleksandra Radiszczewa).

W 1849, po zaostrzeniu konserwatywnego kursu polityki carskiej po Wiośnie Ludów, na uniwersytetach zabroniono publicznego wymieniania nazwiska Bielinskiego. Przeciwko poglądom Wissariona Bielinskiego na sztukę występował Aleksandr Drużynin.

Uwagi

  1. W polskich źródłach nazwisko bywa spolszczane jako Bieliński.

Przypisy

  1. Spirkin 1968 ↓, s. 52.
  2. BIELIŃSKI Wissarion Grigorjewicz. W: Krótki słownik filozoficzny. Mark Rozental, Pawieł Judin (red.). Warszawa: Książka i Wiedza, 1955, s. 48. (pol.).
  3. Васецкий 1948 ↓.
  4. a b c d N.V. Riasanovsky, M.D. Steinberg: Historia Rosji. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009, s. 375–376. ISBN 978-83-233-2615-1.
  5. Szczipanow 1969 ↓, s. 321.
  6. J.H. Billington: Ikona i topór. Historia kultury rosyjskiej. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2008, s. 301. ISBN 978-83-233-2319-8.
  7. J.H. Billington: Ikona i topór. Historia kultury rosyjskiej. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2008, s. 302–303. ISBN 978-83-233-2319-8.
  8. J.H. Billington: Ikona i topór. Historia kultury rosyjskiej. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2008, s. 306–307. ISBN 978-83-233-2319-8.
  9. J.H. Billington: Ikona i topór. Historia kultury rosyjskiej. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2008, s. 354. ISBN 978-83-233-2319-8.

Bibliografia