Wymowa i transkrypcja języka francuskiego

W dzisiejszym świecie Wymowa i transkrypcja języka francuskiego stał się tematem o ogromnym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona osób. Od ekspertów w tej dziedzinie po ogół społeczeństwa, Wymowa i transkrypcja języka francuskiego przykuł uwagę wszystkich ze względu na jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Wymowa i transkrypcja języka francuskiego, od jego wpływu na życie codzienne po wpływ na kulturę i politykę. Mamy nadzieję, że poprzez wszechstronną analizę przedstawimy jasny i pełny obraz Wymowa i transkrypcja języka francuskiego, pozwalając naszym czytelnikom lepiej zrozumieć jego znaczenie i rolę w dzisiejszym świecie.

Wymowa

 Osobny artykuł: Język francuski.

Do graficznego zapisu wymowy stosuje się znaki międzynarodowego alfabetu fonetycznego (MAF), umieszczane między nawiasami kwadratowymi.
Uwaga 1. W języku francuskim akcent toniczny pada zawsze na ostatnią sylabę grupy tonicznej.
Uwaga 2. Dwukropek po literze oznacza jej wydłużenie, np. âne – osioł.
Uwaga 3. Dla oznaczenia podziału na sylaby stosuje się kropkę (np. Amérique ).
Wzór wymowy można znaleźć na różnych witrynach internetowych, np. tu: , a całych wyrazów tu:
Artykuł Klasyfikacja spółgłosek omawia spółgłoski w przekroju międzynarodowym, a Klasyfikacja samogłosek omawia samogłoski w przekroju międzynarodowym, odsyła do przykładów w kilku językach.

Transkrypcja języka francuskiego według MAF

  • a – wymowa , występuje częściej niż , np. – avoir – mieć, bal – bal
    • a – , np. bas – lub niski, – niska, patte – łapa (zwierzęcia)
    • à – , np. voilà – oto
    • â – , np. âge – wiek, pâte – ciasto (surowe)
    • ai – , („e” półotwarte), np. j'aime – kocham
    • ai – , („e” półprzymknięte),q np. j'ai – ja mam
    • aï – , np. haïr – nienawidzić
    • ail, aille – , , np. bail – umowa najmu, paille – słoma
    • aim, ain – („e” nosowe), np. main – dłoń, nain – krasnoludek
    • am, an – („a” nosowe), np. camp – obóz, banque – bank
    • au – („o” półotwarte), np. auto – auto, lub („o” półprzymknięte), np. baume – maść (balsam)
    • ay – , , , , np. saynète – skecz (lub scenka), pays lub – kraj, crayon – ołówek
  • b – , np. Barbie – (lalka) Barbie
  • c – – przed a, o, u, spółgłoską i na końcu wyrazu, np. cave – piwnica, code – kod, culte – kult, nocturne nokturn, bloc – blok (bryła nieforemna)
    • c – – przed e, é, è, i, y, np. mécène – mecenas
    • ç – , np. ça – to (skrócone cela – to)
    • ch – , np. chat – kot, chien pies
  • d – na początku i w środku wyrazu, np. date – data
    • d – nie wymawia się na końcu wyrazu, np. nid – gniazdo
    • dd – addition – rachunek, dodawanie
  • e – , w sylabie akcentowanej (końcowej) przed spółgłoską wymawianą, np. bec – dziób i w części niewymawianych, np. ballet – balet, mets – włóż,
    • e – , w sylabie akcentowanej (końcowej) przed spółgłoską niewymawianą r i z, np. aller – iść, chez – u (przyimek)
    • e – , zawsze w krótkich słowach, gdy e poprzedzone jest spółgłoską, np. je – ja, le (rodzajnik określony męski), de – (przyimek), me – mnie, mi itd.
    • e – niewymawiane, niemal niewymawiane lub , w sylabie nieakcentowanej, między spółgłoskami, np. petit lub mały, roulement – obrót, attachement – przywiązanie
    • e – lub przed podwojoną spółgłoską
    • é – , zawsze wymawiane, np. allée – aleja, orienté – skierowany, parlé – mówiony
    • è – , zawsze wymawiane, np. photosphère – fotosfera, accès – dostęp
    • ê – , np. gêne – żenada
    • ë – , np. Noël – (Boże Narodzenie)
    • eau – , np. beau – piękny
    • ei, eî – , np. neige – śnieg
    • eil – , np. soleil – słońce
    • eim, ein – , np. Reims , peintre – malarz
    • em, en – , np. temps – czas, entendre – słyszeć
    • en – , np. mien – mój
    • enne – , np. mienne – moja
    • eu – , np. bleu – niebieski
    • euil, euille, eur – , np. chevreuil – sarna, feuille – liść, valeur – wartość
    • exa, exe, exi – początkowe , np. examen lub – egzamin, exercice – ćwiczenie, exister – istnieć
  • f – , np. mafia, maffia – mafia
  • g – , przed spółgłoską oraz samogłoskami: a, o. u, np. Ganymède Ganimed, égal – równy, gothique – gotyk, aigu lub – ostry
    • g – , przed e, i, y, np. géant – ogromny, gigantyczny, tige – łodyga, gymnastique – gimnastyka
    • gn – , np. magnifique – cudowny, Pologne – Polska
  • h – niewymawiane
  • i – w funkcji sylabicznej, np. ici – tutaj oraz w sylabie akcentowanej, gdy jest fonetycznie końcowe, np. vie – życie, préavis – wymówienie, zawiadomienie (z góry)
    • i – w funkcji niesylabicznej lub przed samogłoską, np. aïeul – przodek
    • i, ï – bez względu na położenie, jeśli pisane jest przed samogłoską, np. miel – miód, hiérarchie
    • i – gdy jest poprzedzone grupą liter zakończoną „l” lub „r”, np. oublier – zapomnieć, trier – układać (coś według kategorii)
    • ill – po spółgłosce lub przed samogłoską, np. million – milion, tilleul – lipa (roślina), rouille – rdza
    • ill – na początku wyrazu, np. illusion – złudzenie
    • im, in – końcowe lub przed spółgłoską, np. impôt – podatek, cumin – kmin rzymski
    • im, in – , przed samogłoską, np. mime – mim, cinéma – kino
  • j – , np. Jupiter
  • l – , np. couleur – kolor
  • m – , np. mamie babcia; (grupy aim, am, aim, em, um – omówione przy odpowiednich samogłoskach początkowych)
  • n – , np. neige – śnieg, canine – kieł; (grupy an, ain, en, enne, un – omówione przy odpowiednich samogłoskach początkowych)
  • o – lub , opis wymowy, patrz wyżej: „au”, np. pot garnek, moment – chwila
    • œ – , np. œuvre – dzieło
    • oi, oy – , np. boisson – napój, royal – królewski
    • om, on – przed spółgłoską lub fonetycznie końcowe, np. tombe – grób, laiton – mosiądz
    • om, on – , , , przed samogłoską, np. atome – atom, tome lub tom, cyclone – cyklon, niż, tonalité – tonacja
    • ou, où, oû – , np. (la) tour wieża, où – gdzie, dokąd, goûter – podwieczorek, voûte – sklepienie
  • p – , np. prendre – brać
    • ph – , np. phare – latarnia morska
    • pt – w ramach jednej sylaby, w sylabach sąsiadujących, np. sculpture – rzeźba, septembre – wrzesień
  • q – , np. cinq – pięć, cinquième – piąty
  • r – , np. terrain – teren
  • s – początkowe i przed samogłoską lub spółgłoską, np. Slave, reste – reszta, salle – sala
    • s – między samogłoskami, np. prison – więzienie
  • t – , np. sottise – głupota
    • tion – , np. émotion – emocja
  • u –
    • ui – , np. nuire szkodzić
    • um, un – , np. parfum zapach, brin źdźbło
    • um – w niektórych słowach pochodzenia łacińskiego, np. forum , muzeum
  • v – , np. venir – przychodzić
  • w – , np. wagon – wagon
    • w – , np. tramway –
  • x – wewnątrz i na końcu wyrazu, np. taxi – taksówka, vexer – obrazić, thorax – klatka piersiowa
    • x – gdy x występuje przed „a” lub „e” na początku wyrazu, np. xénophobie – ksenofobia, Xavier – Ksawery oraz w słowie hexagone – sześciobok
  • y – , np. payer ; – płacić
    • ym, yn – , np. symbole – symbol, lynch – samosąd
  • z – na początku wyrazu, np. zèbre – zebra
    • z – niewymawiane na końcu wyrazu, np. assez – dość

Przypisy

  1. według: Henryk Łebek, Zarys gramatyki francuskiej, PWN Warszawa 1967, s. 15-98; według: Kazimierz Kupisz, Bolesław Kielski, Podręczny Słownik Francusko-Polski, Wiedza Powszechna, 1971, wyd II, s. XVIII-XXVIII; słowniki w Internecie; według Le Nouveau Petit Robert, wyd. Dictinnaires Lerobert, Paryż, 1994, s. XXII; słowniki w Internecie.
  2. W transkrypcji ogólnej czasem stawia się przed nią znak . Podawanie tego oznaczenia w języku francuskim nie jest obowiązkowe a nawet może być mylące, ponieważ postawiony za literą oznacza spółgłoskę ejektywną, np. i graficznie przypomina znak .
  3. W witrynie należy wpisać dowolne słowo, np. wskazane w tym artykule
  4. Brak wzorów wymowy czysto francuskiej, ale przybliżenie jest wystarczająco bliskie standardów francuskich, co można zauważyć przez porównanie z lub inną prezentacją w Internecie
  5. według: Kazimierz Kupisz, Bolesław Kielski, Podręczny Słownik Francusko-Polski, Wiedza Powszechna, 1971, wyd II, s. XVIII
  6. Wzor wymowy: Frank Denis wymawia , natomiast Vion Nicolas –
  7. Ułożyć usta do „y”, wypowiedzieć „e”
  8. Wzor wymowy mieszanej: aimer (Vion Nicolas) lub (Frank Denis): kochać
  9. w grupie dwuliterowej służy do oddzielenia wymowy samogłosek a-i, porównaj: maïs – kukurydza, mais – ale
  10. Gdy występuje na fonetycznym końcu wyrazu, np. rail , – szyna lub przed samogłoską, np. travailler, travaillons, (je, tu) travaillerais , , (, )
  11. spółgłoska dwuwargowa
  12. wyjątkowo wymawia się -ct końcowe , np. correct – poprawny
  13. wyjątki, np. chaos grupa -ch- wymawia się : „w niektórych słowach pochodzenia greckiego lub łacińskiego: chalazion, chalcis, chalybé, chanérops, chamédrys, chaos, chaotique, charax, cheiranthus, cheiromys, chélidon, chemosis, chermés, chétodon, chi, chiasma, chionis, chiton, choléra, chorus, itd.” (w wyd. Fouché „Prononction”, 1959, s. 271
  14. Usta ułożyć do „a”, wymówić „e”
  15. Forma krótsza występuje najczęściej w wyrazach złożonych lub mowie potocznej
  16. przed podwojoną spółgłoską np. „c”, „f”, „r” itd.: effet – skutek, Cebbala – miasto w Tunezji, terrasse – taras; ale przed podwojonym „r” czasem obowiązuje wymowa , np. terre – ziemia, a nawet mogą wystąpić obie wymowy: terrible , , np. muette lub – niema (przymiotnik). Według: Kazimierz Kupisz, Bolesław Kielski, Podręczny Słownik Francusko-Polski, Wiedza Powszechna, 1971, wyd II, s. XX
  17. W sylabie nieakcentowanej, jeśli w sylabie akcentowanej występuje „e”, „i” „u”
  18. ”H nieme” podlega łączeniu międzywyrazowemu, co można podkreślić w transkrypcji znakiem ‿, np. les hommes ; „h przydechowe” nie dopuszcza takiego łączenia ani elizji, np. le héros – bohater; według: Henryk Łebek, Zarys gramatyki francuskiej, PWN Warszawa 1967, s. 77.
  19. Francuski zna trzy wyjątki od tej zasady: mille, ville, tranquille , , – tysiąc, miasto, spokojny
  20. wymowa. . .
  21. wymowa zbliżona do niemieckiego ü, wzór wymowy według MAF dźwięku tutaj
  22. W serwisie można wpisać dowolne słowo zawierające „u”, np. „menu”, „amuser”, „accusation”
  23. W serwisie można wpisać dowolne słowo zawierające „ui”, np. „puisque”, „huit”
  24. w znaczeniu specjalnym (antyk; obecnie we Francji: muzeum przyrodnicze o charakterze muzeum i uczelni), powszechne określenie muzeum: musée
  25. Wymowa jak w „louis” lub „oui”
  26. w niektórych słowach „x' końcowe nie jest wymawiane, np. paix – pokój, taux – taryfa, kurs , poziom podatkowy