Zewulun Orlew
W tym artykule przyjrzymy się fascynującemu życiu Zewulun Orlew, postaci, która pozostawiła niezatarty ślad w historii. Dzięki swoim osiągnięciom i wkładowi Zewulun Orlew udowodnił, że jest prawdziwym pionierem w swojej dziedzinie, inspirując całe pokolenia swoją odwagą i determinacją. Od skromnych początków po drogę do sławy Zewulun Orlew pokonał pozornie nie do pokonania przeszkody, aby osiągnąć sukces. Dzięki dziedzictwu, które będzie trwać wiecznie, Zewulun Orlew pozostaje kultową postacią, która nadal wpływa na nasze życie w sposób, którego nawet sobie nie wyobrażaliśmy. Dołącz do nas w tej podróży w czasie, odkrywając życie i dziedzictwo Zewulun Orlew.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
9 listopada 1945 |
|---|---|
| Minister opieki społecznej w II rządzie Ariela Szarona | |
| Okres |
od 2003 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
| |
Zewulun Orlew (hebr. זבולון אורלב, ur. 9 listopada 1945 w Rechowot) – izraelski polityk i żołnierz. Członek Knesetu i minister z ramienia Narodowej Partii Religijnej (Mafdal).
Życiorys
Urodził się w Rechowot, obecnie mieszka w Jerozolimie, jest żonaty i ma czwórkę dzieci. Ukończył studia z nauk humanistycznych i społecznych na Uniwersytecie Hebrajskim i pedagogikę w koledżu Moreszet Ja’akow. Potem został nauczycielem, a także dyrektorem generalnym w ministerstwie edukacji.
Jest bohaterem wojennym – otrzymał medal za doskonałą służbę podczas wojny Jom Kipur[potrzebny przypis].
Kariera polityczna
Jest członkiem Mafdalu, głównej partii politycznej propagującej ruch religijnego syjonizmu. Jako członek Knesetu, Orlew skupia się na sprawach socjalnych i ekonomicznych, jest autorem wielu uregulowań prawnych. Został m.in. laureatem nagrody dla najlepszego legislatora w piętnastym Knesecie.
Minister ds. socjalnych
Po wyborach w 2003 roku do szesnastego Knesetu, Orlew został ministrem pracy i spraw socjalnych w drugim rządzie Ariela Szarona. Jednakże dwa najważniejsze ekonomicznie ministerstwa: finansów i spraw wewnętrznych trafiły w ręce liberałów, Binjamina Netanjahu i Awrahama Poraza. Orlew nie był w stanie zatrzymać realizacji planu Netanjahu, zakładającego m.in. cięcia w wydatkach na cele socjalne oraz prywatyzację na masową skalę. W efekcie tego Orlew był wielokrotnie krytykowany za swe ministerialne działania.
Orlew vs. Ejtam
Swego czasu głośny był konflikt wewnątrzpartyjny pomiędzy Efi Ejtamem a Orlewem. Ten drugi postrzegany był jako lider frakcji pragmatycznej w Mafdalu, w przeciwieństwie do Ejtama – zwolennikiem twardego stanowiska i nie zmieniającego swoich poglądów i przekonań. Orlew oskarża Ejtama o skupianie się tylko na kwestii osadnictwa, a ten odwdzięcza mu się posądzeniami o nie wypełnianie obowiązków religijnych, brak wsparcia dla osadników z Gush Katif i brakiem chęci dla rozwiązania problemów socjoekonomicznych. Ejtam miał zwłaszcza pretensje do Orlewa o pozostanie w rządzie Szarona, nazywając go „Meimadnikiem” (członkiem ugrupowania lewicowego Żydów religijnych Meimad) i „uzależnionym od stołka”. Orlew odpowiedział, iż jedyną drogą do przeszkodzenia w realizacji planu Szarona jest pozostanie w rządzie i próby dokonania tego „od środka”. Jednocześnie zwracał uwagę na konieczność ochrony innych interesów Mafdalu, takich jak religijna edukacja czy usługi. Zarazem podkreślał konieczność przeciwstawiania się skrajnie nacjonalistycznym i mesjanistycznym poglądom Ejtama. Wkrótce potem jednak ministrowie z Narodowej Partii Religijnej również opuścili rząd Szarona.
Bibliografia
- Zewulun Orlew (ang.) – profil na stronie Knesetu.
|
