Andrey Saharov
Bu makale, son zamanlarda oldukça alakalı hale gelen Andrey Saharov sorununu ele alacaktır. Andrey Saharov, ister mesleki, ister kişisel, sosyal veya kültürel olsun, hayatın farklı alanlarında çok sayıda insanı etkileyen bir konudur. Bu makale boyunca, kökeni ve evriminden gelecekteki olası sonuçlarına kadar Andrey Saharov ile ilgili farklı yönler incelenecektir. Günümüz toplumunun büyük ilgisini çeken bu konuya ilişkin eksiksiz ve zenginleştirici bir vizyon sunmak amacıyla konuya ilişkin farklı bakış açıları ve görüşler de analiz edilecektir.
| |
| İmha | |
Kullanımı | |
Kurumlar | |
Andrey Dmitriyeviç Saharov (Rusça; Андре́й Дми́триевич Са́харов; d. 21 Mayıs 1921 - ö. 14 Aralık 1989), insan haklarının önde gelen savunucularından SSCB'li nükleer fizikçi. SSCB'de reformların yapılmasını ve komünist olmayan ülkelerle iyi ilişkiler kurulmasını desteklemiş, 1975'te Nobel Barış Ödülü'nü kazanmış, ama yönetimin baskısıyla karşılaşarak 1986'ya değin ülke içinde sürgünde yaşamıştır.
Yaşamı
Babası gibi fizik öğrenimi gören Saharov, doktora çalışmasını 1947'de tamamladı ve 32 yaşında SSCB Bilimler Akademisi tam üyeliğine seçildi. Bu dönemde İgor Tamm ile birlikte SSCB'nin ilk hidrojen bombasının yapım çalışmalarını gerçekleştirdi ve denetimli çekirdek kaynaşmasının (füzyon) kuramsal temellerini attı.
Saharov, 1961'de Başbakan Nikita Kruşçev'in 100 megatonluk bir hidrojen bombasının atmosferde denenmesi yolundaki planına, deney sonucu oluşacak radyoaktif serpintinin yaygın hastalıklara yol açabileceği kaygısıyla karşı çıktı. Üç yıl sonra, Stalin dönemi biyologlarından Trofim Lisenko'nun egemen öğretilerine karşı bir muhalefet grubu oluşturmayı başardı. 1968'de batı ülkelerinde yayımlanan İlerleme, Birlikte Yaşama ve Düşünce Özgürlüğü adlı yapıtında nükleer silahların azaltılması gerektiğini savundu ve komünist ve kapitalist sistemlerin sonunda demokratik sosyalizm temelinde birleşeceğini öne sürdü. 1971'de insan hakları savunucularından Yelena G. Bonner ile evlendi.
Saharov'un bu etkinlikleri ve daha sonraki yazıları, Sovyet yönetiminin tepkisini çekti. Yönetimi, ülke içinde çeşitli baskılar uygulamak, ülke dışında da düşmanca bir politika izlemekle suçlaması üzerine resmi sansür kuruluşunun hedefi haline geldi. 1979 yılında SSCB'nin Afganistan'a girmesi için bu Sovyetler'in sonu olacağını söylemesiyle tepki çekti. 1980'de Gorki (bugün Nijni Novgorod) kentine sürüldü. 1984'te Sovyet aleyhtarı etkinliklerde bulunmakla suçlanan karısı da Gorki'ye sürüldü. Sovyet yönetiminin kendisine verdiği nişanları geri almasına karşın Saharov, Bilimler Akademisi üyesi olarak kaldı.
1986'da Mihail Gorbaçov'un sürgün cezasını kaldırması üzerine Moskova'ya döndü. Nisan 1989'da Halk Temsilcileri Meclisi'ne seçilen ve itibarı iade edilen Saharov, yıllarca uğruna mücadele ettiği pek çok amacın Gorbaçov döneminde gerçekleştiğine ve resmi politika haline geldiğine tanık oldu.
Kaynakça
- ^ "Andrei Sakharov (1921 - 1989)" (İngilizce). atomicarchive.com. 22 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2016.
Dış bağlantılar
- Karşı değerlendirme.26 Eylül 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
