Holokost için ispatlar ve belgeler
Bugünkü yazımızda, dünya çapında milyonlarca insanın dikkatini çeken heyecan verici bir konu olan Holokost için ispatlar ve belgeler dünyasını derinlemesine inceleyeceğiz. Holokost için ispatlar ve belgeler, kökeninden günümüz toplumu üzerindeki etkisine kadar tarihte silinmez bir iz bıraktı. Bu doğrultuda kökenlerini, zaman içindeki gelişimini ve günümüzdeki önemini araştıracağız. Ayrıca Holokost için ispatlar ve belgeler'in kültürden teknolojiye kadar günlük yaşamın farklı yönlerini nasıl etkilediğini ve etkisinin gelecekte nasıl öncü olmaya devam edeceğini analiz edeceğiz. Kendinizi Holokost için ispatlar ve belgeler'in büyüleyici dünyasına kaptırmaya ve bu temanın sunduğu her şeyi keşfetmeye hazır olun. Bunu kaybedemezsin!
Nazi Almanyası'nın 1941 ve 1945 yılları arasında yaklaşık altı milyon Yahudi'yi öldürmesi olan Holokost, tarihte en iyi şekilde belgelenmiş soykırımlardan biridir. Tüm Yahudi kurbanlarını listeleyen bir belge olmamasına rağmen yaklaşık altı milyon Yahudi'nin öldürüldüğüne dair kesin kanıtlar vardır. Ayrıca; Nazilerin, Yahudileri imha kamplarında ve gaz vagonlarında öldürdüğüne ve bunu Nihai Çözüm planı altında sistematik olarak yaptığına dair kanıtlar vardır.
Holokost için kanıtlar dört başlık altında incelenir:
- Belgeler: Mektuplar, notlar, planlar, emirler, faturalar, konuşmalar, SS tarafından oluşturulan istatistiksel özetler, fotoğraflar. (Nürnberg mahkemeleri için 3,000 tondan fazla belge toplanmıştır.)
- Tanıkların ifadesi: Holokost'tan sağ çıkanların, Nazi liderlerinin, SS askerlerinin ve komutanlarının, yerel halkın ifadeleri. (Neredeyse kimse Nihai Çözüm'ü inkâr etmemiştir.)
- Yapısal kanıtlar: Toplama kampları, imha kampları ve Holokost kurbanlarının cesetlerinin bulunduğu toplu mezarlar.
- İkinci derece kanıt: İkinci Dünya Savaşı sırasında Alman işgali altındaki Avrupa'daki Yahudi nüfusunun yaklaşık altı milyon azalması, yaklaşık 2.7 milyon Yahudi'nin toplama ve imha kamplarına götürülmesi ve bir daha haber alınamaması.
Failler, işledikleri suçların kanıtlarını yok etmeye çalışmışlardır. Yine de kanıtların birçoğu korunmuştur ve toplanmıştır.
Adolf Hitler'in katılımı
Ian Kershaw da dahil olmak üzere bazı tarihçiler, Adolf Hitler'in Holokost'u emrettiğini gösteren hiçbir belgenin bulunmadığını belirtiyor. Fakat; diğer kanıtlar, Hitler'in soykırımı bildiğini açıkça ortaya koymaktadır. Adolf Eichmann, Joseph Goebbels ve Heinrich Himmler'in açıklamaları; Hitler'in Holokost'u planladığını göstermektedir. Ayrıca, Hitler'in kendi açıklamaları da Yahudilere yönelik soykırım isteğini göstermektedir.
18 Eylül 1942 tarihli bir iç muhtıra taslağında; Reichsführer SS Heinrich Himmler'in konuyla ilgili olarak "Führer, zamanını artık bu konularla harcamayacak." cümlesi geçmektedir. Ayrıca; muhtırada, Himmler'in infaz kararlarını Reichsleiter Martin Bormann aracılığıyla Adolf Hitler'e ileteceği görülmektedir.
T4 operasyonu haricinde Hitler'in Holokost emrini verdiği hiçbir belge bulunmamaktadır. Holokost'u inkâr edenler bu durumdan hareketle soykırımın bir Nazi politikası olmadığını iddia etmektedir.
4 Ekim 1943'te Heinrich Himmler şunları söylemiştir:
| “ | Ayrıca burada çok açık bir şekilde çok zor bir konuya değinmek istiyorum. Artık bunu kendi aramızda çok açık bir şekilde konuşabiliriz ama yine de bunu asla alenen tartışmayacağız. Nasıl ki 30 Haziran 1934'te görevimizi emredildiği gibi yapmakta ve başarısız olan yoldaşları idam etmekte tereddüt etmedik ve bundan da hiç bahsetmedik, bundan da bahsetmeyeceğiz. İçimizde bunu aramızda konuşmayacak kadar sabır olduğu için Tanrı'ya şükredelim. Her birimiz dehşete düştük ama yine de bir dahaki sefere, emir verildiğinde ve gerekli olduğunda bunu yapacağımızı açıkça anladık. Şu an Yahudi halkının yok edilmesinden bahsediyorum. | ” |
Tarihçi Peter Longerich, Hitler'in Yahudi sivilleri öldürmek için açık ve yazılı bir emir vermekten kaçındığını belirtiyor. Hitler'in T4 operasyonuna verdiği izin Almanya'da kamuoyuna duyurulduğunda protestolara yol açmıştır. Hitler, eleştirilerden kaçınmak için bu tür izinleri gizlice vermesi gerektiğini anlamıştır.
Heinrich Himmler'in fizyoterapisti Felix Kersten; anılarında, soykırım görevinin Himmler'e Adolf Hitler tarafından verildiğini yazmıştır.
Joseph Goebbels ile Adolf Hitler, karşılaştıklarında Yahudilerin akıbeti hakkında konuşurlardı. Joseph Goebbels, kişisel günlüğüne şunları yazmıştır:
| “ | Führer, Avrupa'dan Yahudileri temizleme kararlılığını bir kez daha dile getirdi. Bu konuda duygusallık olmamalı. Yahudiler, başlarına gelen felaketi hak ettiler. Onların yok edilmesi, düşmanlarımızın yok edilmesiyle beraber olacak. Bu süreci soğukkanlı bir acımasızlıkla hızlandırmalıyız. | ” |
Adolf Eichmann, sorguda şunları söylemiştir:
| “ | Hiç yazılı bir emir görmedim, Bay Hauptmann. Tek bildiğim Heydrich'in bana "Führer, Yahudilerin fiziksel imhasını emretti" dediği. Bunu şimdi tekrar ettiğim kadar net ve kesin bir şekilde söyledi. | ” |
Gaz odalarının kullanımı
1990 yılında Profesör Jan Markiewicz, gaz odalarındaki siyanür kullanımına yönelik analizler yapmıştır. Gaz odalarından ve toplama kamplarından numune almıştır. Çalışmalarının sonucunda; analizini yaptığı siyanür konsantrasyonunun, insanları öldürmek için yeterli olduğunu tespit etmiştir. Gaz odalarında siyanür kalıntısı bulunması; belgelerde geçen ve esirleri öldürmek için kullanılan zehir olan Zyklon B'yi kanıtlar niteliktedir.(Zyklon B, hidrojen siyanür bileşiğidir.)
Hauptamt SS-Gericht hakimi Georg Konrad Morgen, 7 Nisan 1946'da şunları söylemiştir:
| “ | Her şey bir montaj hattı gibiydi. Son durakta büyük bir odaya ulaştılar ve buranın bir banyo olduğu söylendi. Sonuncusuna gelindiğinde kapılar kapatıldı ve içeri gaz verildi. Ölüm gerçekleşir gerçekleşmez vantilatörler çalıştırıldı. Hava solunabilir hale gelince kapılar açıldı ve cesetler çıkarıldı. | ” |
Tarihsel İnceleme Enstitüsü, "Auschwitz'de insanları öldürmek amacıyla kullanılan gaz odalarının bulunduğunun doğrulanabilir kanıtı" için halka açık bir şekilde 50.000 dolar ödül teklif etti. Auschwitz'den sağ kurtulan Mel Mermelstein, kanıt olarak kendi ifadesini sundu fakat kabul görmedi. Daha sonra; Mel Mermelstein, Tarihsel İnceleme Enstitüsü'ne dava açtı. Mahkeme, "1944 yazında Polonya'daki Auschwitz Toplama Kampı'nda Yahudiler gazla öldürüldü." ifadesinin gerçek olduğunu kabul etti.
Kurbanlar
Akademisyenlerin, kurumların ve Nazi yetkililerinin büyük çoğunluğu; Holokost sırasında beş ila altı milyon Yahudi'nin öldürüldüğünü söylemiştir. Yad Vaşem kayıtlarında, ölen Yahudilerden 4.5 milyonunun ismi geçmektedir.
Naziler, Aralık 1942'ye kadar Nihai Çözüm başlığı altında Yahudi nüfusunun sistematik düşüşünü Korherr Raporu'nda kaydetmiştir. Ayrıca; bu raporlarda, Holokost'un fotoğrafları ve videoları da yer almaktadır. Hermann Höfle tarafından Adolf Eichmann'a yollanan Höfle Telgrafı'nda toplama kamplarında öldürülen Yahudilerin sayısı ayrıntılı olarak açıklanmıştır.
Holokost'tan kurtulan on binlerce kişinin ve Nazi subaylarının ifadeleri bulunmaktadır. Ayrıca; Rudolf Höss, hapishanedeyken iki cilt anı kitabı yazmıştır. SS-Oberscharführer Josef Klehr, Auschwitz'de kimsenin gaza maruz kalmadığını iddia edenlerin "çılgın ya da hatalı" olduğunu söylemiştir. SS-Rottenführer Oskar Gröning, Holokost'u inkar edenlere şunları söylemiştir:
| “ | Bana inanmanızı isterim. Gaz odalarını gördüm. Krematoryumu gördüm. Ateşleri gördüm. Seçimler yapılırken oradaydım. Bu vahşetlerin yaşandığına inanın çünkü ben oradaydım. | ” |
Eski bir SS doktoru olan Hans Münch, Auschwitz'de binlerce insanın gaza maruz kaldığını ve gaz odalarında Zyklon B'nin kullanıldığını doğrulamıştır.
Yahudilerin gaz odalarına yürümesine yardım eden ve daha sonra cesetleri krematoryumlara götüren Sonderkommandoları, Holokost'u doğrulamıştır.
Kaynakça
- ^ "Documenting Numbers of Victims of the Holocaust and Nazi Persecution". encyclopedia.ushmm.org (İngilizce). 10 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2022.
- ^ a b c d "Browning: Evidence for the Implementation of the Final Solution". Holocaust Denial on Trial (İngilizce). 12 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2022.
- ^ a b "Combating Holocaust Denial: Evidence of the Holocaust presented at Nuremberg". encyclopedia.ushmm.org (İngilizce). 14 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2022.
- ^ Hennebel, Ludovic; Hochmann, Thomas (9 Şubat 2011). Genocide Denials and the Law (İngilizce). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-987639-6. 6 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2022.
- ^ "Einsatzgruppen: Toplu Mezarlar Var". Holocaust Denial on Trial. 19 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2022.
- ^ Wistrich, Robert (2 Eylül 2003). Terms of Survival: The Jewish World Since 1945 (İngilizce). Routledge. ISBN 978-1-134-85579-7. 6 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2022.
- ^ a b "Adolf Hitler: Hitler'in Emirleri". Holocaust Denial on Trial. 3 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2022.
- ^ "Wayback Machine" (PDF). web.archive.org. 8 Mart 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2022.
- ^ Friedlander, Henry (1 Eylül 1997). The Origins of Nazi Genocide: From Euthanasia to the Final Solution (İngilizce). Univ of North Carolina Press. ISBN 978-0-8078-4675-9. 6 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2022.
- ^ "The Holocaust: 66 Questions and Answers". web.archive.org. 29 Aralık 2019. 29 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2022.
- ^ "Joseph Goebbels' Diaries: Excerpts, 1942-43 (2/2)". web.archive.org. 19 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2022.
- ^ "Institute for Forensic Research, Cracow: Post-Leuchter Report". web.archive.org. 7 Haziran 2007. 7 Haziran 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2022.
- ^ "Cracow (Port-Leuchter) Report: Table VII". web.archive.org. 6 Haziran 2007. 6 Haziran 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2022.
- ^ "Trials of German Major War Criminals: Volume 20". web.archive.org. 4 Mart 2016. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2022.
- ^ "Shofar FTP Archives: people/m/mermelstein.mel//mermelstein.order.072285". web.archive.org. 17 Temmuz 2011. 8 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2022.
- ^ "About the Central Database of Shoah Victims' Names". www.yadvashem.org (İngilizce). 19 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2022.
- ^ Robert Hanyok. "Eavesdropping on Hell: Historical Guide to Western Communications Intelligence and the Holocaust, 1939-1945" (PDF). s. 80. 4 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 6 Temmuz 2022.
- ^ Laurence Rees (2005). Auschwitz: The Nazis & The Final Solution. s. 300. ISBN 0-563-52117-1.
- ^ "Dr. Hans Munch and Eva Mozes Kor- CANDLES Holocaust Museum". candlesholocaustmuseum.org (İngilizce). 22 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2022.
- ^ "Auschwitz: Command staff". web.archive.org. 4 Mart 2016. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2022.